Saxforum
Algemeen => Stellingen en Polls => Topic started by: the martin on 13 July 2007, 15:39:38
-
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe iedereen tegen zijn eigen sax aan kijkt..
Laat ook even weten wat je geantwoord hebt, welke sax je speelt (en wat je zou willen hebben)
Ik zal bijvoorbeeld mijn Martin The Martin Tenor nooit meer weg doen.
Ik mag wel zeggen dat ik de nodige tenoren in mijn handen heb gehad en nog nooit in de verleiding ben gekomen om hem aan de kant te doen..
Voor mijn alt geld niet het zelfde:
Die Chu is een geweldige sax, kan ik iedereen aanraden maar is iets te compact van bouw voor mij bouwvakker/automatiserings vingers..
Liefst een SA80-2 of Martin The Martin Alto (hoewel ik die nog nooit gespeeld heb)
-
Ik droom stiekem van een King Super 20....
een mark VI heeft wat mij betreft geen toegevoegde waarde tov mijn Yana setup met de custom hals, nee echt niet!
-
Ik doe mn saxen niet meer weg. maareen instrument is een kwestie van smaak, en smaken kunnen veranderen in de loop der tijd. ik denk dus wel dat er sowiezo een paar anderen bijkomen :P
-
Die ouwe .slechtuitziende honker gaat nooit meer weg!
Zelfs Ruud de Vries (van de Beter R. de Vries band) was onder de indruk van zijn geluid in vergelijk met zijn Conn 10M Ladyface....
The Martin Committee dus.
-
En dat gaat voor mij ook op voor mijn Buescher.
-
Nooit en tenimmer mag ie weg.
Maarja, mischien een vriendje voor em erbij........
Tegen die tijd even aan mijn portemonee vragen.
Misschien een oude Amerikaan?
-
Ben blij met mijn Yamaha, al járen.
62 z Custom:?:
-
En dat gaat voor mij ook op voor mijn Buescher.
Heb even niet opgelet Aristo? BigB? TH&C? 400?
-
Misschien een oude Amerikaan?
I DARE YOU :twisted:
Maar uit mijn eigen ervaring verwacht ik niet dat je binnen 2 seconden omgaat van een Ref naar een "oude amerikaan"
Of je moet moet open staan voor de "andere ergonomie"
Letop: Ik zeg niet slechtere 8)
+
Elke sax wil anders aangeblazen worden...
Hoe herken je de goede :wink: :roll:
Enne: Ik nam even aan dat je het niet over die Evette had..
Bevooroordeeld als ik toch ben
-
Me sax veranderen zie ik niet snel zitten. Die van mij is al heel helder en dat zoek ik juist in de sound... Maar wie weet als een sax beter is... Tot nu toe heb ik nog geen betere gespeeld althans die bij mij past dan.
-
The Martin Committee dus.
Wat ik al jaren zeg.. :lol:
-
Valt me nu pas op dat de tijd een uur achter loopt
(Het is 1:32 als ik dit type :wink: )
Edit: en 2 minuten :P
-
Zal mijn Ref niet vervangen.... maar misschien eentje erbij?
En ja een oude sax zit anders in elkaar maar alles went.
Tegen die tijd zal ik je wel om advies vragen.
Maar ik denk dat ik het antwoord al weet.
Voorlopig is dat helaas nog niet aan de orde.
-
Me sax veranderen zie ik niet snel zitten. Die van mij is al heel helder en dat zoek ik juist in de sound... Maar wie weet als een sax beter is... Tot nu toe heb ik nog geen betere gespeeld althans die bij mij past dan.
Dat is toch het enige waar we het eens over kunnen zijn(en oook van mening over kunnen verschillen)...
DE sax voor JEZELF...
Helmels en hels tegelijk
-
En ja een oude sax zit anders in elkaar maar alles went.
Tegen die tijd zal ik je wel om advies vragen.
Maar ik denk dat ik het antwoord al weet. :-)
Standaard antwoord: Speel zelf, kies zelf :!:
In ieder geval zijn er 3 leden rond 1:30 's ochtends nog zo gek om over saxen te praten...
(Moeilijk typen als je al 2 dikke cognakkies op hebt :twisted: )
-
En dat gaat voor mij ook op voor mijn Buescher.
Heb even niet opgelet Aristo? BigB? TH&C? 400?
Een 156 Crat uit '50, is exact hetzelfde als de Big B, alleen de gravure is iets eenvoudiger.
Die toeters kan je voelen zingen onder je vingers.
-
Ik ben zeer tevreden met mijn saxen, maar sluit niet uit dat ik ooit iets beters zal vinden (en het dan ook kan betalen :p).
Van mijn Yani sopraan ben ik zeer content, heb er al heel wat in mijn handen gehad en tot nu toe komt de Yani er altijd als best uit.
Ik heb een Selmer SA80 alt, zeer goed instrument. Ook nog een Keilwerth, maar die is duidelijk minder.
Ik ben niet haastig op zoek naar een beter instrument, maar misschien dat het er toch nog ooit van komt.
edit: ook nog een Selmer Bundy alt, nog vergeten te vermelden :p
-
Een 156 Crat uit '50, is exact hetzelfde als de Big B, alleen de gravure is iets eenvoudiger.
Die toeters kan je voelen zingen onder je vingers.
Ik weet het. Heb ook ooit het genoegen gehad een BigB te mogen spelen...
-
Op zich ben ik nu heel tevreden over de Super400 en de Cleveland. 2 hele verschillende toeters.
Maar op m'n verlanglijstje staat nog een King Super 20 en een the Martin.
-
Ik heb wel een boontje voor de saxen van Cannonball
en PMauriat.
Daar zitten enkele zeer knappe (qua uiterlijk) toeters tussen
-
Ik droom stiekum van een vintage toeter, maar ben nog niet aktief op zoek. Ik speel pas twee jaar en vind dat ik het nog niet waardig ben. Mischien over nog twee jaar. Dan hoop ik dat ik een dusdanige niveau heb dat ik de toeter enige recht aan kan doen. Ik speel nu nog op mijn jupiter en eigenlijk bevalt hij echt wel en ik geloof ook niet dat als ik een andere toeter aanschaf dat mijn spel opeens snel vooruit zal gaan, dus voorlopig hou ik het hierbij
Groetjes
John
-
Mijn Buffet gaat nooit meer weg nee.
Echt een wereldtoeter!!
Mijn Bundy alt en Maestro sopranino ben ik minder van onder de indruk.
Hele fijne toeters, maar er zijn ongetwijfeld betere.
Alleen het geld dat ze kosten is een beetje het probleem
-
As ik ooit nog een keer geld over heb: een Beuscher sopranino! Lijkt me zó gaaf!!!
En als ik nóg meer geld over zou hebben of het wordt de volgende, als mijn huidige aan vervanging toe is: een sopranino Yanagisawa Elimona.
Eentje voor het 'ruige' (haha) werk en ééntje voor 'netjes'.
-
ik speel een saxofoon als selmer super action 80 uit de S2 serie. Theo
-
ik speel een saxofoon als selmer super action 80 uit de S2 serie. Theo
Het gaat er niet om wat je speelt, maar of je ooit nog iets anders zou willen ?
-
ik ben gehecht aan mijn eigen sax. ik speel wel eens op b.v. een altsax uit dezelfde serie die toch anders loopt, een andere grip heeft en zelfs een andere sound. Of ik ooit een andere zou willen?
ik ben nog in het bezit van een schenkelaar (1923) heel oud, technisch ok en klinkt als een, nou ja klinkt niet en een janagisawa waar ik ook regelmatig op speel. Voor de Selmer had ik een buffet crampon. Als ik kon kiezen dan zou ik een sax willen hebben die de technische degelijkheid en de grip heeft van mijn Selmer maar de sound heeft van die Buffet crampon. Ik denk dat het net zo is als met vrouwen. Je moet toevallig tegen een andere sax aan lopen en als die klik er is, dan is ie er. Je saxofoon is een beetje van jezelf, toon, speelmanier etc. en een beetje van de maker ervan. Samen moet dit met het passende mondstuk en riet de gewenste combinatie opleveren. Misschien wel de once in a life - time ervaring.
-
Ik denk dat het net zo is als met vrouwen. Je moet toevallig tegen een andere sax aan lopen en als die klik er is, dan is ie er. Je saxofoon is een beetje van jezelf, toon, speelmanier etc. en een beetje van de maker ervan. Samen moet dit met het passende mondstuk en riet de gewenste combinatie opleveren. Misschien wel de once in a life - time ervaring.
Wijze woorden...
Mijn doel van dit draadje was dus eigenlijk om er achter te komen of andere mensen ook HUN once in a life-time ervaring hebben gehad en dus HUN wallhalla hebben gevonden...
-
Yep!!
Ooit es geblazen op een Naked Lady en blies ongepland toptones: I was flabbergasted!!
Dat iets wat ik totaal nog niet beheers er onverwacht uitkomt, zegt toch wel iets over de kwaliteit van de toeter! Ja, ik heb dus wel iets met Conn, maar houd het voorlopig bij mijn huistuinkeuken-toeter.
Een wens hebben is ook leuk,...toch
-
Ik heb m'n mk6 van de vereniging. Er zit gewoon een lekker geluid in, echt karakter, daarom doe ik 'm niet zo gauw weg. Maar als ik geld heb voor een andere die beter is dan doe ik dat zo.
Ik hoop ooit eentje te vinden die de tonen in de bocht (lageC en zo) makkelijker speelt.
Maar wat voor één het wordt weet ik nog totaal niet.
-
Ik denk dat het net zo is als met vrouwen. Je moet toevallig tegen een andere sax aan lopen en als die klik er is, dan is ie er. Je saxofoon is een beetje van jezelf, toon, speelmanier etc. en een beetje van de maker ervan. Samen moet dit met het passende mondstuk en riet de gewenste combinatie opleveren. Misschien wel de once in a life - time ervaring.
Wijze woorden...
Mijn doel van dit draadje was dus eigenlijk om er achter te komen of andere mensen ook HUN once in a life-time ervaring hebben gehad en dus HUN wallhalla hebben gevonden...
Wauw! Ik wou dat ik dat met mannen had...
Maar ik loop wel tegen de goede saxen aan, maar tegen de verkeerde mannen. :lol:
Mondstukken passen altijd (wel met smaakverschil), rietjes van latere orde, hahaha...(oeps :oops: )
-
Altijd op zoek naar mooier.....
-
En mooi hoeft niet altijd goed te zijn...
Soms heb je hele lelijke buitenkant...
Als je geluk hebt, zijn ze van de binnen- én buitenkant mooi...
En dat is zoeken! :lol:
-
Doe mij maar klank...........de rest is bijzaak, wat mij betreft.
-
Ik hoef mijn alt, tenor en bariton echt noooooit meer weg te doen... Ze zijn onderhand zo met mij vergroeid dat ik ze toch zou missen als ik ze weg zou doen... :lol:
Mijn alt is een Conn Chu Berry uit '27
Mijn tenor een Buesscher Aristocrat uit '55
Mijn Bariton een Besson uit de jaren '60
Thijs
-
Mijn alt is een Conn Chu Berry uit '27
Mijn tenor een Buesscher Aristocrat uit '55
Mijn Bariton een Besson uit de jaren '60
Leuke (erg leuke) verzameling. Hoewel die Besson me weinig zegt...
Welk mondstuk gebruik je op alt :?:
-
Ik heb mijn The Martin na vele jaren trouwe dienst weggedaan voor een Mark VII. Deze sax past blijkbaar toch beter bij mij, want: veel betere intonatie dan de Martin, geluid met wat meer bite en voor meer muziekstijlen geschikt. Op dit moment volledig gelukkig met mijn Mark VII! :lol:
Joh Martin
-
Ik heb mijn The Martin na vele jaren trouwe dienst weggedaan voor een Mark VII. Deze sax past blijkbaar toch beter bij mij, want: veel betere intonatie dan de Martin, geluid met wat meer bite en voor meer muziekstijlen geschikt. Op dit moment volledig gelukkig met mijn Mark VII! :lol:
Joh Martin
Tof, altijd lekker als je het gevoel hebt de juiste sax te hebben gevonden. Blijkt gelukkig ook weer uit hoe persoonlijk e.e.a. is. Veel plezier met de VII.
-
Ik heb mijn The Martin na vele jaren trouwe dienst weggedaan voor een Mark VII. Deze sax past blijkbaar toch beter bij mij, want: veel betere intonatie dan de Martin, geluid met wat meer bite en voor meer muziekstijlen geschikt. Op dit moment volledig gelukkig met mijn Mark VII! :lol:
Joh Martin
Congrats...
Wordt je nickname nu JohnMarkVII
-
Leuke (erg leuke) verzameling. Hoewel die Besson me weinig zegt...
Welk mondstuk gebruik je op alt
Bedankt! Ik ben dan ook erg blij met en erg trots op mijn saxen. De Besson staat geen type op of iets dergelijks, alleen iets over een concours in Parijs waar dit model blijkbaar 7 prijzen heeft gewonnen. Ze klinkt in ieder geval erg goed!
Op mijn alt speel ik met een Meyer nummer 7.
Thijs
-
Ik heb mijn The Martin na vele jaren trouwe dienst weggedaan voor een Mark VII. Deze sax past blijkbaar toch beter bij mij, want: veel betere intonatie dan de Martin, geluid met wat meer bite en voor meer muziekstijlen geschikt. Op dit moment volledig gelukkig met mijn Mark VII! :lol:
Joh Martin
Ik heb een jaar op een Mark VI gespeeld, helaas alleen in bruikleen. Een geweldig instrument! Hoewel ik de klank van mijn Martin heel erg waardeer klopte aan die sax gewoon alles, althans voor mij. Als ik hem had kunnen kopen had ik het gedaan, maar ja ...
Gefeliciteerd met je aanschaf!
-
De goede sax is de sax die bij jou past.
Waar jij jouw 'sound' in terugvind. Waarmee jij jouw ziel in de muziek kunt leggen (of draaf ik nu door?)
Bij mijn tenor is dat nou wel het geval.
Aanvankelijk (met andere mondstukken) niet dus.
Of althans: niet genoeg naar mijn zin.
Ik denk niet dat ik de kans krijg 'm mee te nemen de kist in.
Dat vindt minstens 1 erfgenaam geen goed idee.
En misschien koop ik er nog eens een sax bij, wanneer ik een pot met goud vind, maar dat is dan zeker niet uit onvrede.
Willem.
-
Ik doe mn saxen niet meer weg. maareen instrument is een kwestie van smaak, en smaken kunnen veranderen in de loop der tijd. ik denk dus wel dat er sowiezo een paar anderen bijkomen :P
Haha, zegt degene die eenpaar maandjes zn tenor ingeruild heeft ;)
De mark 6 hou ik wel tot mn dood denk ik, de alt weet ik nog niet... als ik een betere tegen kom kan ik er iemand anders denk ik meer blij mee maken... voorlopig nog maar eventjes sparen ;)
-
Weer even een schopje...
Tot nu toe de Super20. Ben daar helemaal verliefd op en gaat niet meer weg.
Grappig als je de berichten terug leest, dat het soms best wel snel kan veranderen als je de mazzel hebt om een betere toeter tegen te komen :)
-
Speel nu op een Keilwerth (altsax) die ik in bruikleen heb van de vereniging. Zelf bezit ik een Dolnet tenor en bariton. Deze spelen matig en zullen in de loop der tijd nog wel vervangen worden.
Maar nu eerst op zoek naar een eigen alt sax (en daar neem ik rustig de tijd voor om vooral heeeel veeeel verschillende saxen te proberen).
-
Het kan altijd beter denk ik. Maar op een gegeven moment kun je wel tevreden zijn omdat je met je instrument kunt doen wat je wilt. Met m'n klarinetten heb ik dat stadium al wat jaartjes bereikt en ben ik eigenlijk wel tevreden :)
Met de saxen zit ik echter nog volop in m'n wilde jaren. Ik heb momenteel 2 mooie saxen maar...
De Conn alt speelt toch iets kleiner dan zou kunnen. Ik heb hem vergeleken met een willekeurige Selmer SA80 en die speelde eigenlijk gewoon beter :oops:
De Martin speelt erg groot en makkelijk. Heb laatst weer complimenten gehad voor m'n 'grote Martin geluid'. Maar ik mis toch wel een beetje kleur in de klank. Heb intussen ook op een goede Conn Chu Berry tenor gespeeld en tja... past toch meer bij me. :?
Kortom, met de saxen ben ik er nog niet. Ik sluit zelfs niet uit dat ik uiteindelijk met 2 Selmers thuis kom.
-
Weer een schopje...
Mijn Ouwe Knar, dus mijn eerste eigen sax, zai ik niet inruilen, zoals ik er nu over denk. First Love, he? Dat laat je niet zomaar los.
Maar of het bij deze ene blijft, dunno. Wie weet komt er ooit gezinsuitbreiding. Voorlopig heb ik echter mijn handen vol aan deze ouwe Amerikaanse meneer.
-
awel....ik heb mijn sax gevinden EN...ik droom geregeld van een andere...is dat verkeerd? Ik dacht dat "gezond"was ..overigens het ene heeft met muziek te maken, het andere met hormonen denk ik....
-
ik ben met m`n cannonball big bell global SLS nog behoorlijk in m`n nopjes, groot geluid, mooie toon en erg zuiver..
-
Ik droom hier nog van: http://http://cgi.ebay.com/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&rt=nc&nma=true&item=220740493641&si=jP9iUe%252FgN%252BLEnqWfENbVQLAUD0U%253D&viewitem=&sspagename=STRK%3AMEWAX%3AIT. Prachtige Tenor!!!
Mijn Zephyr Special alt is FANTASTISCH, die gaat niet meer weg...
-
Speel nu op een Keilwerth (altsax) die ik in bruikleen heb van de vereniging. Zelf bezit ik een Dolnet tenor en bariton. Deze spelen matig en zullen in de loop der tijd nog wel vervangen worden.
Maar nu eerst op zoek naar een eigen alt sax (en daar neem ik rustig de tijd voor om vooral heeeel veeeel verschillende saxen te proberen).
Even een update....
Inmiddels heb ik zelf een alt Selmer Reference 54 gekocht, welke mij na aan het hart ligt. Dus die zie ik nog niet zo snel de deur uit gaan. Misschien ooit nog eens voor een Mark6, als ik er een kan vinden die lekkerder klinkt en geen minpunten t.o.v. mijn Ref. heeft... (maar ben op het moment niet actief op zoek).
De Dolnet tenor is inmiddels vervangen door een Selmer SA80II (d.w.z. de Dolnet staat er nog steeds, maar is nu aan het verstoffen in zijn koffer...). De SA80II zie ik als een tussenstation naar een Reference 36 of 54 of een M6, maar ook hier ben ik niet actief op zoek, dus dat zou wel eens een lang tussenstation kunnen worden. En daarnaast ligt de SA80II nu bij Wil Bevers voor een kleine revisie. Dus mss raak ik zodra die weer thuis is weer verliefd op deze SA80II.
Alleen de Dolnet baritonsax is nog niet vervangen. Aangezien ik wanneer ik een bariton nodig heb, deze elke keer moet lenen (aangezien de Dolnet niet meer fatsoenlijk te bespelen of repareren is), ben ik dus wel actief op zoek naar een baritonsax. Maar het geleende instrument is meestal een Selmer SA80II, dus ben ik nogal verwend... En aan de meeste baritons die ik interessant vind, hangt een prijskaartje dat ik dan gelijk minder interessant vind.... Dan maar nog even wat langer sparen...
Samengevat:
alt -> geen echte dromen meer, maar wie weet..
tenor -> nog dromen, maar huidige sax voldoet uitstekend
bariton -> veel dromen, maar de beurs past (nog) niet bij de dromen..
Groeten,
Roger
-
ffe een overzichtje:
* Alt Sax(en): een Cannonball met zilveren beker(buhne optredens etc.), en een SA80 II voor klassiek. misschien ooit nog een Mark 6
* Tenor: een Buffet Crampon S1 (1980?) deze is hoog toe aan een onderhoudsbeurt verder een topsax, maar ook meer geschikt voor het nettere werk, misschien ooit nog een Cannonbal tenor of een oude amerikaan.
verdere dromen,
ik wil nog wel eens een C-melody hebben, en een mooie saxello sopraan zou ook leuk zijn :wink:
-
Ik ben tevreden over mijn yamaha xD
Ik zou hem nooit wegdoen, ben er te gehecht aan
Ik zou wel graag eens op een Selmer willen spelen
Maar als ik er eentje zou hebben zou ik mijn Yama toch bijhouden xD
-
ik heb ZE natuurlijk nog niet gevonden...ben tenslotte nog een absolute beginner maar... als ik me kan baseren op wat ik aan luistermateriaal op het internet vind,dan moet ik bekennen dat ik een duidelijk gevoel van opwinding ervaar wanneer ik luister naar een King Super 20 en een KING Zephyr. Van alle merken (Amerikaans , Europees en Japans ,vroeger en nu) waar ik al stukjes van kon vinden-en dat zijn er verd**** véééééél...- maakt King als enige blijkbaar iets in mij los.
Wordt flink doorsparen denk ik.....
-
ik heb ZE natuurlijk nog niet gevonden...ben tenslotte nog een absolute beginner maar... als ik me kan baseren op wat ik aan luistermateriaal op het internet vind,dan moet ik bekennen dat ik een duidelijk gevoel van opwinding ervaar wanneer ik luister naar een King Super 20 en een KING Zephyr. Van alle merken (Amerikaans , Europees en Japans ,vroeger en nu) waar ik al stukjes van kon vinden-en dat zijn er verd**** véééééél...- maakt King als enige blijkbaar iets in mij los.
Wordt flink doorsparen denk ik.....
Kom een keertje langs in Limmen (NH), dan kan je er een paar uitproberen (zie signature)...
groet,
Rob
-
Ik zeg één ding... Art Pepper 8)
-
Ik ben best tevreden met mijn saxen maar als ik mijn toeter eens kon wisselen met een typewriter of dergelijk.
Penningh
-
Mijn alt doe ik niet zomaar meer weg. Mijn docent vertelde vandaag dat hij ook een kookaburra thuis had liggen.....Alleen was dat een hockeystick met een afbeelding van een kookaburra. Hij had hem bij een autozaak in de etalage zien liggen en aangezien hij ook hockeyed en behoorlijk van mijn alt onder de indruk is, kon hij hem niet laten liggen. Benieuwd wat voor geluid dat ding maakt...
Verder heb ik een hele mooie sop, een serie 2, is heel mooi, maar niet zo bijzonder als de reference. Moet niet zo moeilijk zijn om daar iets anders voor te vinden, maar ben niet actief op zoek.
-
ik heb ZE natuurlijk nog niet gevonden...ben tenslotte nog een absolute beginner maar... als ik me kan baseren op wat ik aan luistermateriaal op het internet vind,dan moet ik bekennen dat ik een duidelijk gevoel van opwinding ervaar wanneer ik luister naar een King Super 20 en een KING Zephyr. Van alle merken (Amerikaans , Europees en Japans ,vroeger en nu) waar ik al stukjes van kon vinden-en dat zijn er verd**** véééééél...- maakt King als enige blijkbaar iets in mij los.
Wordt flink doorsparen denk ik.....
Kom een keertje langs in Limmen (NH), dan kan je er een paar uitproberen (zie signature)...
groet,
Rob
Ja man, als ik jou collectie bekijk... W-o-o-hoW !!! (en ik maar schuchter beginnen met het dromen van één ( 1 ..) oude King ....)
Maare... je invitatie staat zwart op wit en -al is het nog veel te vroeg dag- ik sla het op in mijn- en de PC's- geheugen ! BIG THANKS !
-
Ik ben in het eerste half jaar dat ik speelde al naar mijn 3e sax gegaan.
De eerste was een merkloze huursax, de tweede ee Jupiter, die heel erg fijn speelde, maar toch qua geluid niet goed paste bij de bigband waar ik in speel.
Nu heb ik een Yana Elimona, al 30 jaar oud. Speelt heel fijn (al moet ik binnenkort iemand even naar twee kleppen laten kijken). Ik ben er ondertussen ook wel gehecht aan geraakt. Ik zou hem ook wel eens helemaal op willen laten knappen, als ik wat geld heb. Hij ziet er nu nl. niet uit.
Maar ik sluit niet uit dat ik ooit nog eens helemaal verliefd word op een sax, en tsja, dan liggen de kaarten natuurlijk weer anders.
-
Mijn sopraan gaat echt niet meer weg. Dat is voor mij DE sax.
Alt ben ik daar nog niet over uit. Misschien is het wennen, maar deze sax is erg hard werken qua intonatie.
Ergonomisch is hij wel fijn en klank is mooi. Ik zou wel wat meer power in de klank willen.
Heb een tijdje terug op een Reference gespeeld en toen was ik meteen verkocht, helaas was mijn portemonnee niet toereikend.
Maar wie weet, in de toekomst...
-
Nou, mijn Selmer tenor gaat echt niet snel weg, waarschijnlijk helemaal niet.
Maar, je weet maar nooit wat je tegenkomt, en de saxverzameling gaat groeien........
-
Altijd op zoek naar mooier.....
Mijn alt doe ik niet zomaar meer weg. Mijn docent vertelde vandaag dat hij ook een kookaburra thuis had liggen.....Alleen was dat een hockeystick met een afbeelding van een kookaburra. Hij had hem bij een autozaak in de etalage zien liggen en aangezien hij ook hockeyed en behoorlijk van mijn alt onder de indruk is, kon hij hem niet laten liggen. Benieuwd wat voor geluid dat ding maakt...
Verder heb ik een hele mooie sop, een serie 2, is heel mooi, maar niet zo bijzonder als de reference. Moet niet zo moeilijk zijn om daar iets anders voor te vinden, maar ben niet actief op zoek.
En dan maar weer een aanvulling. Ik heb nu thuis een hele mooie markVI liggen...mooie klank, helaas geen hoge Fis, maar daar valt mee te leven en natuurlijk het unieke Mark VI geluid in slechte staat van onderhoud. Daarentegen heb ik natuurlijk mijn eigen reference met bijzonder mooie gravure, nieuwe toeter in perfecte staat, met net zo'n mooie klank, maar niet met het typische Mark Vi geluid....Gelukkig mag ik de Mark VI een jaartje uitproberen en heb ik al een koper voor de ref. Keuze's, keuze's....moeilijk, moeilijk.
-
nee, mijn Yamaha zie ik niet naast me in het graf liggen..
Zou zo graag een Selmer of zo'n echte oude willen..
of gewoon een oude selmer, maar helaas, minimum jeugdloon..
snik :cry:
-
Mijn eerste saxofoon wegdoen, nee dat gaat niet.
Daarvoor veel teveel meegemaakt met het instrument dat ik overigens nooit een naam heb meegegeven.
Tot nu toe een saxofoon verkocht aan iemand die hem nodig had en een verloren door diefstal.
De rest heb ik nog.
Zelf zit ik te denken aan het maken van een ideale saxofoon waarin een paar dingen beter zijn dan in de huidige, en een paar andere dingen waarschijnlijk slechter.
Conclusie: ik heb De sax gevonden en ik droom van een ander.
aub deze conclusie niet doortrekken naar mens/mens relaties.
-
Het gras aan de overkant is altijd groener....., maar geef toe wat is er leuker dan verliefd te zijn.....op een andere sax, een ander mens, hetzelfde mens, of zelfs dat andere grasveld.
als ik mijn reference verkoop blijft hij in ieder geval in de buurt, ik verzamel mijn geliefden graag om me heen.
-
Precies, heerlijk om je te verliezen in prachtige instrumenten die net iets beter, mooier, aparter, specialer en bijzonderderder zijn dan waar je nu op speelt.
Ik heb besloten om m'n focus te verplaatsen van alt naar tenor en heb daardoor net weer zo'n heerlijke periode van zoeken achter me. Prachtige Mark VI' en Ladyfaces zijn voorbij gekomen om uiteindelijk uit te komen op een Selmer Serie III... Of deze tenor lang blijft? Ik weet het niet maar voorlopig kan ik hier wel mee vooruit.
-
Ik vermoed dat het gros van de mensen hier begonnen zijn op zogenaamd mindere instrumenten waar zij echter zoveel plezier aan hebben beleefd dat zij nadien weliswaar betere instrumenten hebben aangeschaft die echter niet die indrukwekkende ervaringen op dat eerste zogenaamd mindere instrument meer kunnen overtreffen. Wat ongetwijfeld voor menigeen ook direct de oorzaak zal zijn moeite te hebben dat eerste instrument de deur uit te doen, ook al zijn er al veel betere instrumenten aangeschaft.
Ik heb dat tenminste wel met een B&S Series 1000 alt sax. Het was mijn eerste eigen instrument, en nog niet eens zo heel lang geleden. Nadien volgden respectievelijk een B&S Series 1000 tenor, een SML Gold Medal alt, een Martin Typewriter alt (schitterend ding, die ik dus echt nooit meer weg doe!), nog een SML Gold Medal alt en tenslotte afgelopen weekeinde een Couesnon Monopole Conservatoire sopraan.
Ik zie zoveel fraaie instrumenten dat ik me voor kan stellen dat menigeen de verleiding niet kan weerstaan en over gaat op de aanschaf van nog een instrument, wat ongetwijfeld bij menigeen tot fronsende wenkbrauwen heeft geleid bij partners of huisgenoten. Waarop wij met argumenten aankomen die op de keepert beschouwt minder hout snijden dan de argumenten van de partners of huisgenoten.
Het lastige is dat kopen mij (ons?) veel gemakkelijker af gaat dan verkopen
-
Ik vermoed dat het gros van de mensen hier begonnen zijn op zogenaamd mindere instrumenten waar zij echter zoveel plezier aan hebben beleefd dat zij nadien weliswaar betere instrumenten hebben aangeschaft die echter niet die indrukwekkende ervaringen op dat eerste zogenaamd mindere instrument meer kunnen overtreffen. Wat ongetwijfeld voor menigeen ook direct de oorzaak zal zijn moeite te hebben dat eerste instrument de deur uit te doen, ook al zijn er al veel betere instrumenten aangeschaft.
Dan hoor ik daar zeker niet bij. Ik ben begonnen op een Schenkelaars alt, daarna overgestapt op een Schenkelaars sopraan.
Geen verkeerde instrumenten, maar ook geen wauw-gevoel.
Na de Schenkelaars sopraan kreeg ik een Selmer sopraan te leen. Volgens mensen toen echt hèt instrument.
Maar toen ik een keer de Buffet van de buurman vast mocht houden was ik pas voor het eerst verkocht. Dat instrument voelde alsof het voor mij gemaakt is.
Uiteindelijk kon ik dit instrument kopen en het is nog steeds van mij. Voor mij geen andere sopraan meer.
Alt is een ander verhaal. Ik heb onwijs veel alten bespeeld (Yamaha, Yanagisawa, Selmer), waarvan ik er maar bij 2 een wauw-gevoel heb gehad. 1 late Mark VI, die helaas niet te koop was :-D
-
Ik vermoed dat het gros van de mensen hier begonnen zijn op zogenaamd mindere instrumenten waar zij echter zoveel plezier aan hebben beleefd dat zij nadien weliswaar betere instrumenten hebben aangeschaft die echter niet die indrukwekkende ervaringen op dat eerste zogenaamd mindere instrument meer kunnen overtreffen.
Ben ik het ook niet helemaal mee eens. Voor een beginner is het wauw-effect inderdaad wel vrij snel aanwezig (mits het instrument technisch goed is, geen lekkende kleppen enzovoorts), maar juist voor een gevorderde blazer zal er een wereld open gaan als deze een instrument in de handen krijgt welke hem niet beperkt in het spelen. Waar een beginner juist een sax wil die door bij wijze van spreken er alleen maar naar te wijzen al een redelijk geluid geeft, wil een gevorderde blazer juist een instrument waar hij (of zij natuurlijk) voor moet werken en zeker niet te licht aanvoelt. Wel is het zo dat je een goed instrument pas echt gaat waarderen als je er iets van een jaar op speelt en alle tekortkomingen (vooral intonaties) onbewust weet te compenseren.
Wat ongetwijfeld voor menigeen ook direct de oorzaak zal zijn moeite te hebben dat eerste instrument de deur uit te doen, ook al zijn er al veel betere instrumenten aangeschaft.
Nou, ik kan je vertellen dat de liefde met mijn vorige sax (leeninstrument van de verenigingen) snel over was toen ik mijn eigen "gevorderde" sax had. Ik blaas twee keer per jaar nog op mijn oude (met Koninginnedag en sinterklaas, ga niet met mijn eigen op straat
, kan ook niet omdat er geen harpje op kan) en heb dan telkens weer dat wauw-gevoel als ik mijn eigen sax weer vast heb.
-
Ik denk juist dat de WAUW-factor pas ontstaat nadat je jaren op je studiesaxje of afgeleefde verenigingstoeter hebt gespeeld en dan plots een goede toeter mag spelen
WAUW vanwege het verschil in toeters weegt zwaarder door dan WAUW "ik heb een saxofoon"
-
Hoewel het pijn doet om mijn vogeltje te zien uitvliegen, heb ik nu toch gekozen voor een Mark VI.
Ik ga er nog steeds vanuit dat ook deze sax nog wel eens vervangen wordt. Ik houd mijn oren open!
-
ik heb het geleerd op een buffet crampon S1 Alt verzilverd, en na mijn A diploma moest ik deze ruilen voor een Selmer SA80II, hier speel ik tot op heden mee, maar aangezien deze van de harmonie is wou ik ook de vrijheid hebben van een eigen sax. Ik ben toen rond gaan kijken en ik kwam op een dweilkapellen festival iemand tegen met een Cannonball sax, deze klonk echt geweldig, daarna had ik er niet echt meer aan gedacht totdat ik bij Wil Bevers een Cannonball Alt zag staan. ik had er 5min. op gespeeld en toen wist ik al dat ik deze moest en zou hebben, hij speelde beter dan mijn Selmer! spreekt beter aan, mooie volle klank hele soepele kleppengang en degelijke constructie, en een x-tra veertje voor de Gis klep.
Voor de harmonie gebruik ik meestal de Selmer, maar af en toe als ik een flinke solo moet spelen of iets wat constant laag en zacht moet dan grijp ik al snel naar m`n Cannonball. terwijl ik dit een jaar terug nooit gedacht had dat ik een beter zou vinden voor een in verhouding lage prijs. Zo zie je maar weer dat een Selmer niet persé de heillige graal hoeft te zijn wat vaak te snel wordt aangenomen naar mijn mening.