Post by: Tony on 03 March 2008, 23:18:27
Ik was benieuwd... wat is je meest beroerde?
Die van mij was in een club waar we samen met een andere band zouden spelen, wij stonden als tweede gepland. Maar goed, het was zomer 2006 en na een hele warme dag was het heerlijk buiten. Een tweede tegenvaller was dat het WK voetballen was en Nederland moest spelen. Je raad het al, hooguit 20 a 30 man binnen terwijl we ook nog voor de deuropbrengst speelden en die moesten delen met de andere band..
De oefensessie daarvoor had ik zitten experimenteren met een pedaal om wat effecten in m'n geluid te gooien. In de oefenruimte liep het vlekkeloos, je raad het al, daar dus niet.
Het eerste nummer liep goed. Toen kwam het tweede nummer en ik trapte m'n pedaal in voor meer reverb. In 1x begon alles rond te zingen en het enige wat je nog hoorde was hard en hoog gepiep. Snel het pedaal uitgetrapt maar toen was ik dus helemaal uit m'n spel. Bijna alle loopjes liepen fout. Tot overmaat van ramp schoot er ook nog een veertje los. Een complete ramp die avond.
Dat was die van mij dus.
Motto... niet met effecten kloten als het nog niet goed getest is en niet meer voor de deuropbrengst spelen als Nederland moet voetballen op een warme zomeravond.
:twisted:
Post by: juinen on 03 March 2008, 23:39:05
Een koninginnenachtconcert een paar jaar geleden, buiten in de stadshuistuin.
Hier zouden allerlei koren en orkesten optreden.en wij zouden met onze coverband de afterparty verzorgen en tussen de koren door ook twee nummers spelen.
Het eerste nummer was Bakerstreet (ik speel altsax in deze band).
Het was die avond erg koud voor de tijd van het jaar (maar een paar graden boven nul), de gitaren klonken dus te hoog en de saxen te laag, vals dus.
Het was ook niet mogelijk eerst te stemmen, het was podium op (waar gitaren al stonden) en spelen. Tot overmaat van ramp was er iemand van een orkest dat er ook speelde vlak langs de basgitaar van ons gelopen en hierdoor was het snoertje uit de versterker gegaan, hier kwam de basgitarist pas na een tijdje achter.
Dus het eerste nummer was flop.
De bedoeling was dat er een afterparty zou zijn, waar wij nog een uurtje zouden spelen en er nog lekker gedanst kon worden.
Doordat het zo koud was ging iedereen direct na het concert weg en stonden wij daar voor heel weinig mensen te spelen in onze dikke jassen terwijl ondertussen het hele podium/decor om ons heen werd afgebroken.
Het heeft lang geduurd voordat we Bakerstreet weer hebben gespeeld.
Nog steeds hebben we het dan over dit voor ons vreselijke concert.
Post by: Smelly Jelly on 03 March 2008, 23:53:41
Week ervoor in Engeland gespeeld, en eigenlijk doordeweeks niet helemaal bijgekomen. Meteen na het werk vertrokken naar Noorwegen, gekleed op het toen nog redelijke weer in NL. Uit het vliegtuig meteen in een pak sneeuw
, vervolgens naar het hotel, koffers neergezet en gelijk soundchecken.Bij de gig bleken we allemaal helemaal op van de voorgaande week, en tot overmaat van ramp kwam de geluidsman er pas halverwege achter dat het kanaal van de sax nog gemute was.
We hebben toen zo belabberd gespeeld...
Post by: Ben Rodenburg on 04 March 2008, 03:32:22
het beloofde een goede avond te worden, een thuiswedstrijd: Krimpen aan dn ijssel!
We hadden ons goed voorbereid, onze shit voor elkaar, net een nieuwe mark 6 op de kop getikt, het kon niet stuk, d8 ik
We moesten beginnen, tijd! maar maar, de zaal is nog neit vol! nou en, spelen! wij beginnen te spelen, toen vielen de versterkers van de PA uit, geen geluid dus, sta je daar als saxofonist, leuk s dat.
Wij een uur gewacht op de nieuwe versterkers en we konden weer, maarja, inmiddels was de zaal nog leger gelopen dan het al was, en toch moeten spelen. Ik begin te spelen, had al een paar biertjes op van de stress en ja hoor, droge mond. Water erbij gepakt, en nu kon het niet mis!
Rietje begaf het
I wanted to kill myself!
Post by: the martin on 04 March 2008, 07:41:22
Van 18:00 tot 21:00..
Ik geloof dat we alleen de laatste 15 minuten wat mensen zagen :shock:
LETTERLIJK
De rest van winkelpersoneel :-D )
Post by: Tony on 04 March 2008, 09:00:21
Post by: Pieter on 04 March 2008, 09:49:32
Post by: Anacho on 04 March 2008, 10:02:58
.
Post by: Amanda on 04 March 2008, 17:36:50
Mijn beroerdste optreden was 2 jaar geleden met een nieuwjaarsconcert. Ik had 2e kerstdag een trap van een paard tegen mijn hoofd gehad en kon eigenlijk helemaal niet spelen. Kaak kon net een cm van elkaar, zware hersenschudding, enz.
Maar ze konden geen vervanging spelen en ik voelde me alweer schuldig, dus ben toch gegaan.
Er zat 1 stuk bij met een solocadens. Niet al te makkelijk, maar ook niet ontzettend moeilijk. Toen de cadens aan de beurt was zakte het hele orkest onderuit. Ik zet 'm in en ga na 2 noten gigantisch de mist in. Iedereen schoot overeind van zijn stoel. Ik heb er gewoon een ridel van gemaakt en eindigde met de laatste 3 noten die er stonden. Combinatie van pijn, concentratieproblemen en wazigheid door de pijnstiller.
Het publiek heeft er niks van gemerkt, maar ik voelde me er flink rot onder.
Post by: EelcoW on 04 March 2008, 18:17:36
Tijdens het eerste nummer vond ik toch een foutje, en ik probeerde het tussen het eerste en het tweede nummer te fixen. Er stond wel een beetje druk op mij, iedereen was aan het weglopen (het was op een soort festival met meerdere podia).
Toen ik dacht dat het weer goed was, begonnen we snel met het 2e nummer: Impressions. NACHTMERRIE! Impressions is ongeveer 300bpm, en ik kwam er tijdens mijn solo achter dat er nogsteeds iets mis was. Ik kon ongeveer alleen mijn bovenste octaaf gebruiken, en bij noten hoger dat de D ging ook alles piepen.
Gelukkig had ik niet alleen mijn tenor mee, ook mijn alt. Ik heb ze snel even omgewisseld, en we zijn gewoon nummers met alt gaan spelen. 2 nummers lang ging alles goed, maar toen viel de stroom uit. Keyboard, Bass en microfoons deden het niet meer. We hebben gewacht tot de stroom het weer deed, maar toen er weer stroom was, hadden we geen tijd meer..
Heerlijk, dat optreden
Post by: Erik on 04 March 2008, 19:01:35
Dit waren wel de twee meest extremen. Verder kan ik ondertussen denk ik wel een boek vol tikken met dingen die mis kunnen gaan tijdens een optreden.
Groeten Erik
Post by: Tom on 04 March 2008, 21:36:28
Binnen probeerde Bobo (of weet ik veel hoe hij heette) de clown de kinderen te vermaken en het was de bedoeling dat wij hetzelfde zouden doen met de ouders en andere buurtbewoners buiten.
Natuurlijk was het op koninginnedag superslecht weer en dus zaten de ouders ook naar Bobo te kijken en bleven de buurtbewoners lekker thuis.
Er werd ons gevraagd om toch maar gewoon verder te spelen want dan zou er vanzelf wel publiek verschijnen.
Onze enige toeschouwer die dag was de man die de buitentap moest bedienen.
Post by: niesten on 04 March 2008, 21:40:03
Op aandringen van het publiek toch twee dames erbij gehaald om zang aan ons reportoir toe te voegen. Tijdens de repetities ging alles we redelijk. Maar tijdens het optreden, bleken ze op zijn zachts gezegd geen echte podiumbeesten te zijn. Het enige wat bewoog waren hun lippen. En ook hun zangtalenten waren niet echt geweldig. Dat optreden was dus ook gelijk ons slechtste optreden.
Na twee jaar (inmiddels afscheid genomen van de dames en de trompetist zong inmiddels behoorlijk wat nummers), kregen we donderdags een telefoontje dat een band was uitgevallen en of we konden en wilden invallen bij een studentenfeest in het Kegelpaleis. Een revange dus.
Toen we aankwamen, zagen we een berg oud hout wat een geluidsinstallatie moest voorstellen en 3 mixers aan elkaar geknoopt ergens achteraan op het podium. Verder bleek niemand van de organisatie te weten hoe dit zootje apparatuur bediend moest worden. We hebben toen dus ge-eist dat er binnen een uur een fatsoenlijke geluidsinstallatie moest staan en anders zouden we niet optreden. Die kwam er niet (dat vonden ze te duur), dus hebben we onze biezen gepakt en zijn weer vertrokken. Vanaf toen hebben we het Kegelpaleis dus absoluut gemeden...
Post by: Loeneke on 04 March 2008, 22:43:43
Na een bezoek aan het prachtige voorjaarsconcert van de harmonie in Appingedam in maart vorig jaar, begon het bij mij weer te kriebelen na jááááááren niet spelen. Ik wilde dus ook weer en kon terecht in Winschoten, kreeg een pracht van een instrument in bruikleen en de mededeling dat ik mee moest doen met het voorjaarsconcert. Ik speelde tijdens dat concert goed en wel 4 weken..
De generale repetitie ging op zich best goed, maar het concert zelf was een drama. Ik piepte en niet zo'n klein beetje ook. In de pauze besloten om dan maar creatief te gaan playbacken. Dat ging uiteraard fantastisch, totdat ik een aanval van kriebelhoest kreeg, waar ik niet aan kon toegeven. De tranen stroomden over m'n wangen en ik zat maar te hopen op die scheur in de vloer waar ik in weg kon zakken.
En alsof ik nog niet genoeg schaamte had meegemaakt, wilde men dat de leerlingen, waaronder volwassen mensen, al juichend en swingend en klappend door de zaal gingen lopen.
Ik had gewoon Nee moeten zeggen toen 8-[
Post by: ANGEL-SQ on 05 March 2008, 14:53:55
De opmaat was geheel voor mij en de gitaren moesten daarna hun akkoorden inzetten samen met de bas.
Ik begin, fijn te spelen, klonk goed, mooie toon, maar toen de gitaristen hun inzet deden, klonk het voor geen meter.
Kijkend van de een naar de ander en naar de dirigent, denkend dat de akkoorden fout waren, moest ik constateren, dat ik de es partij in plaats van de bes partij voor me had liggen, aangezien ik dus ook een versie voor de alt had.
Dan zak je toch ook het lieft door de grond.
Post by: the martin on 05 March 2008, 15:51:09
(Maar het gaat steeds beter
)
Post by: Jazz.jr.rob on 05 March 2008, 16:20:12
Afgelopen jaar, ergens in juni zouden we met de jazzband naar Parijs gaan, SCHITTEREND. We hebben dit optreden verkozen boven het jazzweekend in onze hometown in B.o.Z.
Vrijdagavond van dat jazzweekend zouden we nog een optreden hebben in een het gezelligste cafe van B.o.Z. Die avond heerlijk gespeelt nog een paar biertjes gedronken en om 2 uur naar huis gaan want de volgende dag zou om 6 uur de bus vertrekken. Met 15 nog een beetje brakke/bezopen jonge gasten vertrekt de bus, samen met een andere band naar parijs. Halverwege de reis kwam de sfeer er al goed in te zitten, de alcohol was weer verdampt en het beetje gemiste slaap ingehaald. ( ondertussen nog 2 nederlandse lifters opgepikt) Rijden we daar door de periferie van Parijs, krijgt de bus probleme. geen problemen volgens de buschauffeur en wij geloven hem, een uur later rijdt hij weer als een zonnetje. We zouden spelen in een zuidelijke regio van parijs (Vitry sur Seine), maar omdat we later waren moesten we gelijk beginnen met spelen. Geen problemen wij kleden ons om en er wordt een beetje gelachen enzo en lopen trug naar de bus om de koffers te dumpen. We staan daar ff warm te blazen nog geen 5 minuten later komt er vanuit t niets een ei uit de lucht vallen. Waarschijnlijk uit een van de omringende flats gegooid. Franse hangjongeren, je kan niet alles hebben. We krijgen een host aangewezen die ons die dag zou begeleiden. Een franssprekende bokito waar geen engels uitkwam. Die leide ons naar een straat waar de auto's gemiddeld met 100 km/h voorbij reden. en hij vroeg ons of wij wilde beginnen met spelen en wij vroegen of hij geen grap maakte. Vol goede moed begonnen we met spelen, maar 0,0 response van het publiek, behalve dan wat toeterende autos. Daarna moesten tussen nog flats spelen, enkele leden keken al een beetje argwanend naar boven. Het hoogte punt die middag zou zijn, spelen op een draaimolen, midden in een supermarkt. Na nog 2 uur spelen werden we naar een schoolkantine gereden alwaar het eten klaarstond. Het eten en de overnachting waren iig goed geregeld. Er bleven wilde plannen komen om de champ's elysee onveilig te maken met de klanken van de onovertroffen jazzmuziek, maar we vreesde de gendarmerie. De volgende dag zouden we spelen in een parade, waar verschillende felgekleurd geklede fransen het aanzicht versierde en wij met 15 andere bandjes de muziek. We stonden 2 uur vantevoren klaar en 1 bandje begon uit verveling te spelen, vele andere inclusief wij volgde dit zorgde toch nog voor een climax in het vage weekend. Samen met italiaanse danseressen hebben we een staan spelen, toen moest de parade nog beginnen, maar dat was geen probleem meer. Moe waren we toch al, maar dat laatste deed veel goed. Muzikaal was er daarom ook weinig op aan te merken. In iedergeval een aparte ervaring om in de periferie van parijs te spelen waar de verbrande auto's nog steeds op de parkeerplekken stonden.
Naja, tis me een heel verhaal geworden, maar we moesten alles opbiechten :D!
Post by: harpje on 07 March 2008, 18:04:44
Tijdens het echte optreden brachten we het muzikaal er goed vanaf maar niet nadat de instructeur een paar keer moest roepen voor wat meer licht op de partijen en ook speelden we hele stukken opeens zonder licht omdat die k*****jo's weer aan het experimenteren waren. Terwijl bij de andere groep het licht vlekkeloos verliep.Morgen moet ik met het muzikaal project orkest daar weer spelen. Ik hoop toch echt dat het dan beter gaat. Het was trouwens nog een koud rothol ook.
Post by: Zeesther on 24 March 2008, 16:06:28
Ik heb meerdere beroerde optredens gehad, maar hier even een voorbeeld.
Vorig jaar heb ik meegespeeld in het orkestje van een operettevereniging. Op zich al ontzettend grappig, de muziek de sfeer, hihi.. Hoempapaaa.. ( Im weissen rossl was het trouwens) Ik speelde mee met m'n klarinet en helaas zaten we door gebrek aan ruimte bij dit concert niet in de orkestbak, maar zo'n beetje voor de voeten van het publiek. Ik had op een gegeven moment een leuke solo, die eindigde met een hele zachte mooie hoge noot. Nou je raadt het al.. Die was alles behalve zacht en mooi, maar wel extreeeeem hoog! Ik heb nog nooit zo'n lelijke harde piep uit mijn klarinet horen komen. Hij galmde zo ontzettend hard door de zaal ( die ook nog eens rond was).. Op zich is dat voor een keer niet zo erg, kan gebeuren. Maar ik krijg altijd de slappe lach wanneer iemand een valse noot speelt. Ik kan op zo'n moment geen pokerface opzetten en serieus doorspelen, heeeel vervelend. Ik hoor dan nog 10 minuten die noot in m'n hoofd rondzingen, waardoor ik telkens weer in de lach schiet. ( Hebben meer mensen hier last van?) Ik heb 2 stukken lang na mijn squeek met tranen zitten schudden van het lachen achter mijn lessenaar. Toch fijn dat je je daar een beetje achter kan verschuilen op zo'n moment. Ze hebben het dus 2 stukken lang zonder klarinet moeten doen. Beetje jammer. O, wat wou ik toch graag dat ik niet zo makkelijk de slappe lach kreeg! Niet heel professioneel.. Maar goed!
Volgende!!!!!
Post by: zomertje on 29 March 2008, 17:37:31
Post by: jeebee50 on 30 June 2008, 12:19:34
Samen met enige leden van de harmonie waren we uitgenodigd om als ensemble (klarinet, alt, tenor en baritonsax) tijdens een pinksterviering wat mooie klassieke stukken te spelen.
Even vooraf repeteren in de kerk: GEWELDIG!
Wat een galm en akoustiek, zelfs 1 noot was al ontroerend.
Echter de viering was buiten op het kerkplein en moesten we ca. 3 kwartier wachten op onze beurt, terwijl het zelf 's avonds nog zeer warm was (ca. 25 graden).
Vol verwachting na onze goede repetitie kwam er bij de eerste noten: helemaal NIETS!
Alle rieten waren totaal uitgedroogd. Het duurde vele maten totdat een voor een er een instrument hoorbaar bij kwam waarbij er nog enige vele malen piepten.
Kortom, het was een klein rampje door onervarenheid van ons.
Voorlopig zijn we tot nu toe niet meer gevraagd. :cry:
Post by: harpje on 01 July 2008, 21:56:56
Post by: Maaarten on 02 July 2008, 11:02:32
Je moet voor zulke optredens eigenlijk overal rekening mee houden. Ook dat het totaal niet doorgaat enzo.
Ik kan niet veel heftigs vertellen; ik vond de selmer saxofoondag een jaar terug erg vals klinken enzo. zoek maar eens op youtube haha
en een jaar terug met de harmonie was een optreden verregend, maar we speelden op een gegeven moment lekker door in de regen. niet echt heftig dus
Post by: Ben Rodenburg on 02 July 2008, 15:10:11
komen we aan in Deventer (2 uur rijden voor ons rotterdammers) hadden erg goede verhalen gehoord over t zaaltje. komen we daar aan. geen PA systeem, geen geluidsman, geen mics, alleen een dj tafel... heerlijk begon goed
daarna komt er een "geluidsman" aan gelopen met een mengtafeltje met 4 sporen, no kidding, 4 SPOREN!!
begint vervolgens met aansluiten en zegt: veel plezier met spelen!
ik begin nijdig mn spullen in te pakken en de bassist volgt mijn doen. komt de gitarist boos naar ons toe en vroeg wat we doen. Inpakken en wegwezen zei ik, vond hij neit zo leuk. uiteindelijk toch gespeeld, voor 15 man...
mijn avond kon niet meer stuk
Post by: Dimer on 21 July 2008, 16:19:18
Normaal is bij ons de regel, geen soundcheck, geen optreden... Maar, we hadden na flink overleg, toch besloten te gaan spelen.
De hele zaal was vol en iedereen had er zin in. Ook wij hadden ons weer flink opgeladen en wilde lekker gaan knallen.
Dus, we komen het podium op, installeren ons en willen een linecheck doen, blijken de monitoren niet te werken...
De geluidsvrouw bleek een paar kabels verkeerd gelegd te hebben. Uiteindelijk hebben we twintig tot dertig minuten moten wachten totdat alles gefixed was.
Toen konden we gaan spelen. Nog steeds had ik geen drums op mijn monitor en de monitor van onze drummer deed het helemaal nog niet. Tot overmaat van ramp ging de solo van onze gitarist helemaal mis (dit gebeurd normaal echt nooit, die man lijkt wel een machine...) en na drie nummers mochten we het podium verlaten omdat er geen tijd meer was!!
Dit was dus echt ons meest beroerde optreden!
We hebben ook wel eens voor een lege zaal gestaan, maar ik denk dat dat iedereen wel eens is overkomen. Wij zagen het gewoon als een betaalde oefensessie ;)
Vorige zomer waren we gevraagd voor een optreden in de buitenlucht. Dat hadden we nog nooit gedaan, dus we hadden er zin in!
Het heeft een halve dag geduurd om alles op te bouwen en te tunen en de sound was geweldig!! Totdat het keihard ging waaien, regenen en bliksemen... Het hele event moest stoppen van de politie en brandweer. Uiteindelijk zijn we dus alleen betaald voor de soundcheck :lol:
Post by: Edward on 05 September 2008, 15:46:47
Ik was erg ziek in die week en met een koorts van tegen de 39,5 - 40 graden het podium op gegaan .
Alles was onbegrijpelijk wat ik hoorde en al helemaal wat ik speelde . Mijn oren zaten ook nog dicht maar elke seconde vroeg ik mij af waarom alles zo vreemd klonk . Het was voor mij een nachtmerrie om zo te moeten spelen . :shock:
Post by: rolok on 23 October 2008, 21:18:13
De eerste heeft te maken met het begrip "de verkeerde band op de verkeerde plaats". Ik speelde toen in een coverband; we speelden in die tijd veel in een tent op de boulevard van Scheveningen en hielden hier veel werk aan over. Dat waren allemaal goeie optredens, want de mensen die ons vroegen hadden ons zien en horen spelen, en wisten dus wat ze in huis haalden. Het laatste optreden van dat jaar zagen we dan ook vol vertrouwen tegemoet, want ja, waarom niet, he?
Nog nooit zo'n afknapper meegemaakt........ Het bleek de jaarlijkse feestavond van een visclub uit Arnhem te zijn. Na 2 nummers bleek, dat het publoeik nederlandstalige meezingers wilde horen. Nou, we speelden van alles wat, maar dat niet! We waren ook nog getuige van een prijsuitreiking: vleespakketten. Er bleek een half varken verwerkt te zijn tot vleespakketten, de andere helft (dus: varken) hing aan een keukentrap. Het publiek kon bieden op die andere helft, en dat ging dan in plat arnhems. Uiteindelijk ging het weg voor anderhalve meier. De keuze was toen, spelen we door, of gaan we weg zonder vergoeding. Er zaten ook beroepsmuzikanten in die band, die konden het geld goed gebruiken, dus: we speelden door. Gelukkig was er een lid dat wel wat nummers kon zingen. Die hebben we toen maar begeleid. Vreselijke avond, wat duurt de tijd dan lang. Ik droom er nog wel eens van als ik zwaar getafeld heb.
Een andere gedenkwaardige avond betreft een optreden in "De Plaggenhut" Hoenderlo, met de toenmalige Fakebrothers Bluesband. Nou niet direct een locatie waar we veel verwachtingen bij hadden, maar dat hadden we toch mooi mis! Het dak ging er af, het publiek kwam duidelijk om te feesten. Nou was het tamelijk krap in die tent, dus het publiek danste zo'n beetje tussen de bandleden........ en dat gaat dan natuurlijk een keertje fout...... Er lazerde een box om en die schampte net langs m'n alt - een super20. Mechanisme natuurlijk ontzet. Tjonge, wat had ik er de pest in, zeg.
Gelukkig is dat allemaal uitstekend gerepareerd door Chris Bernard van het toenmalige Saxofoonhuis in Deventer. Maar het blijft een rare ervaring, als je dan je sax in handen hebt, en er valt geen fatsoenlijk geluid meer uit te krijgen.