Saxforum
Saxofoon => Mondstukken, Ligatures en Rieten => Topic started by: JohnMartin on 29 December 2005, 21:16:55
-
Ik speel al jaren op een Otto Link STM 7* (op mijn The Martin tenor). Fijn mondstuk, bespelen kost (mij) soms wat moeite. Nu hoor ik positieve geluiden over Lebayle, met name het Jazz mondstuk van Lebayle. Dit mondstuk zou makkelijker aanblazen dan de link. Wie weet dit uit eigen ervaring en kan iemand mij vertellen of de klankeigenschappen van de Lebayle in de buurt komen van de link?
-
Ik heb op 2 soorten Lebayle gespeeld...
(altsax)
Ik vond de Otto Link veel makkelijker om te bespelen, het was een 6 denk ik (new tone master).
De Lebayle was meer een scheurmondstuk, (metalen had ik geprobeerd en een ebonieten). Ik vond die stukken moeilijker om te bespelen dan de OL. Ik kreeg wel veel volume bij de Lebayle (eboniet), maar het was wel moeilijk om in toon te houden...
Ik snap wel dat je hiermee een discussie wilt openen, begrijpelijk als je positieve 'geluiden' hebt gehoord over de Lebayle. Je kan het zelf het beste weten, door middel van het uitproberen van iemand anders of gewoon in een saxofoonwinkel :) .
-
Ik heb een tijd geleden ook een OL 7* gehad maar ik vond de metalen Lebayle Jazz veel makkelijker en vrijer spelen. Dit was op tenor trouwens...
-
Ik heb een tijd geleden ook een OL 7* gehad maar ik vond de metalen Lebayle Jazz veel makkelijker en vrijer spelen. Dit was op tenor trouwens...
Anthony, kun je ook iets over het geluid van de Lebayle zeggen ?
alvast bedankt
-
Maar ik weet niet wat de tipopeningen waren op die mondstukken waarop ik gespeeld had. En natuurlijk zijn er ook afwijkingen tussen de mondstukken (van hetzelfde type).
-
Ik stapte van een Link 7^ over naar Lebayle 7* maar heb er niet zo lang op gespeeld. Ik vond 'm een stuk makkelijker en vrijer spelen. Geluid is ietsje helderder en ik had ook het idee dat de Lebayle ietsje flexibeler is. De houten Lebayle is trouwens ook de moeite waard...
-
Ik stapte van een Link 7^ over naar Lebayle 7* maar heb er niet zo lang op gespeeld. Ik vond 'm een stuk makkelijker en vrijer spelen. Geluid is ietsje helderder en ik had ook het idee dat de Lebayle ietsje flexibeler is.
JohnMartin,
Ik heb dezelfde ervaring als Anthony!
Overgestapt van een Florida 7* naar een Lebayle Jazz 8 ( nog niet definitief). Speelt makkelijk en persoonlijk had ik gedacht dat de Lebayle wat meer richting een felle metal BergL met kleine kamer zou gaan.
Hij speelt m.n. onderin echt nog mooi donker en is wel over het hele spectrum iets mooier helder. Zoals je ziet speel ik ook op een The Martin die sowieso al donker is van zichzelf..........
Je kunt wel ietsje meer power aan je geluid geven maar ook niet weer echt overdreven ( had daar ook iets meer power verwacht). In eerste instantie dus idee en beeld van het ontwerp dat hij wel richting een Guardala/Dukoff-sound zou gaan maar dat is dus niet zo!
Ik blijf nog even blazen op de Lebayle.
-
Ik stapte van een Link 7^ over naar Lebayle 7* maar heb er niet zo lang op gespeeld. Ik vond 'm een stuk makkelijker en vrijer spelen. Geluid is ietsje helderder en ik had ook het idee dat de Lebayle ietsje flexibeler is. De houten Lebayle is trouwens ook de moeite waard...
Wat is jouw ervaring met het verschil in zuiverheid?
Ik heb bijvoorbeeld een VanDoren Java die niet zuiver te krijgen is.
Waar speel je tegenwoordig op?
groet,
JohMartin
-
JohnMartin,
Ik heb dezelfde ervaring als Anthony!
Overgestapt van een Florida 7* naar een Lebayle Jazz 8 ( nog niet definitief). Speelt makkelijk en persoonlijk had ik gedacht dat de Lebayle wat meer richting een felle metal BergL met kleine kamer zou gaan.
Hij speelt m.n. onderin echt nog mooi donker en is wel over het hele spectrum iets mooier helder. Zoals je ziet speel ik ook op een The Martin die sowieso al donker is van zichzelf..........
Je kunt wel ietsje meer power aan je geluid geven maar ook niet weer echt overdreven ( had daar ook iets meer power verwacht). In eerste instantie dus idee en beeld van het ontwerp dat hij wel richting een Guardala/Dukoff-sound zou gaan maar dat is dus niet zo!
Ik blijf nog even blazen op de Lebayle.[/quote]
Daan,
Bedankt voor je commentaar (Anthony ook bedankt overigens).
Welk riet gebruik je in combinatie met de Lebayle? Nu je nog steeds op de Lebayle speelt neem ik aan dat het wel geod zit met de zuiverheid? Of moet je toch veel corrigeren?
groet,
JohnMartin
-
Bedoel je met zuiverheid dat ie goed stemt enzo?
Ik heb daar totaal geen problemen mee gehad. Eigenlijk elk mondstuk wat ik had stemde goed. Ik speelde de Lebayle met een Lavoz med/hard riet.
Ik speel nu op een Ponzol M1 110 (helaas geen grotere tipopening bij de M1) met een Fibracel med/hard riet. Geeft heel veel power en het geluid blijft zowel onderin als bovenin erg mooi. Niet te scherp en mooi vol en vet. Bevalt me heel erg goed zo.
Een vriend van me speelt sinds kort ook in de band waarin ik speel en hij speelt nu op een Martin Indiana met een Lebayle Jazz 7 en Vandoren V16 #3 riet (ook prima stemming trouwens) maar kan qua volume en power niet tippen aan mijn setup. Hij hoort zichzelf nauwelijks als ik naast 'm sta te blazen :twisted: Idem voor een andere vriend van me met een houten Lebayle 8* en een Yanagisawa 992.
Als je trouwens stemminsproblemen hebt op je Martin zou je eens kunnen kijken of je 'm ietsje verder open of misschien ietsje dichter kunt zetten. Kan heel veel schelen.
-
Misschien ligt het wel qua stemming aan die oude saxofoons :twisted: . Het is toch zo als je een hele oude sax hebt dat daar niet alle mondstukken op kunnen (qua stemming)... de saxofoons van rond het jaar 1900...
Is alles niet te stemmen of zijn het maar een paar noten, met name het hoge en het lage register natuurlijk. Die kan je haast neit bij sturen qua stemming, het is natuurlijk wel zo dat elke sax vals is :?
In eerste instantie dus idee en beeld van het ontwerp dat hij wel richting een Guardala/Dukoff-sound zou gaan maar dat is dus niet zo!
Heb jij een Guardala king mondstuk liggen of een Super Power Chamber Dukoff, ben er erg benieuwd naar. Ik had eerst een Dukoff geprobeerd met een S kamer geloof ik en wel aardig grote tip openening, dat was natuurlijk geen Dukoff Super Power Chamber, het schijnt dat die het scherpst is van de Dukoff mondstukken (helaas hadden ze geen andere liggen).
Trouwens zijn er meerdere mondstukken die in die buurt komen?
-
JohnMartin,
Ik speel de Lebayle met een Fibracell medium riet. (leuk dat Anthony daarmee op z'n Ponzol speelt!). Moet eerlijk zeggen dat ik nog niets anders geprobeerd heb...
Daan,
Afhankelijk van de combinatie toeter en mondstuk kunnen er nog wel meer in aanmerking komen:
Ponzol IV-V.....veel scherper dan de M1 en M2
Brancher met de kleinere kamer-uitvoering
Phil Barone...kijk maar even op zijn site naar de diverse uitvoeringen
Beechler
Lawton in de BB uitvoering
-
Ik had eerst een Dukoff geprobeerd met een S kamer geloof ik en wel aardig grote tip openening, dat was natuurlijk geen Dukoff Super Power Chamber, het schijnt dat die het scherpst is van de Dukoff mondstukken (helaas hadden ze geen andere liggen).
Daan,
Ook de S is een Super Power Chamber uitvoering..............
of had je soms een echte oude Hollywood-uitvoering in handen?........
Paul
-
Het was denk ik een moderne. Doosje was er niet trouwens...
S8 was het.
Wat is het verschil tussen een Super Power Chamber en een hollywood uitvoering? Ik dacht dat beide oude uitvoeringen waren.
-
Probeer ook een een Runyon Quantum in de handen te krijgen.
De lange hoge baffle icm de grote ronde kamer zorgt echt voor een perfect geluid
Lekker grote tipopening
-
Ik speel de Lebayle met een Fibracell medium riet. (leuk dat Anthony daarmee op z'n Ponzol speelt!). Moet eerlijk zeggen dat ik nog niets anders geprobeerd heb...
Ik vind dat die rieten wel enorm verschilt van elkaar...
Ik zou raad het je daarom wel aan om eens wat andere proberen :) .
Netzoals bij mondstukken verschillen rietjes enorm...
Als je wat andere rietjes gaat kopen of bestellen zou ik wel een lijst bij de hand nemen qua diktes, voor je het weet heb je veel te licht rietje en gaat hij telkens piepen of krijg je er natuurlijk geen geluid uit :) .
Ook hetzelfde rietje verschilt qua dikte, meestal als het rietje wat dikker/stugger is heeft het een warmere toon. en als je een rietje neemt die wat dunner is dan geeft dat weer een heel ander geluid, gewoon eens proberen/experimenteren :) .
En het maakt niet echt uit of je nou een dikker rietje neem het gaat tenslotte om de bespeelbaarheid en de klank. Ik speel op een Vandoren V16 met sterkte 2, terwijl ik makkelijk 2 1/2 kan spelen, maar de 2 geeft een mooiere klank en is ook nog eens makkelijker te bespelen :) .
-
Dat is niet mijn ervaring Daan. Die Fibracels schelen eigenlijk heel weinig en hebben over het algemeen dezelfde klank en eigenschappen. Waarschijnlijk omdat het geen natuurproduct is.
-
Daan,
Leuk advies! :lol:
Ik heb er nog wel een paar liggen....met daarin variatie van Marca,LaVoz en Vandoren V16 tot Rico Jazz,Legere, Vandoren Java,Francois Louis....dus uitkiezen maar.
Blijkbaar heb ik mijn keuze al gemaakt.........!
-
Ik zal over een maandje nog eens terugposten met wat meer ervaringen :)
Flo
En...................... ??????
-
een minder steile tip betekent toch een langere baan? dat speelt toch minder direct?
-
Ik krijg de indruk dat je met steile tip iets anders bedoeld dan wij denken.
Heb je het over, zeg maar, de steilheid van de bovenkant waar je je boventanden op zet.. (is daar een term voor :?:)
Ipv de tipopening
-
Over het algemeen zou de Lebayle makkelijker te bespelen zijn dan de otto. Bij de Lebayle krijg je makkelijker een mooi geluid, op de otto moet je daar meer moeite voor doen. Ik heb zelf ook op beide gespeeld maar ben bij de lebayle gebleven. Bij mij geeft het een voller geluid en is het een tikkie makkelijker te bespelen. Het is op de lebayle wel moeilijker om zuiver te spelen. Je hoeft maar iets te verslappen en je toon zakt als een baksteen. Even wennen dus, maar voor mij wel beter.
Verder zegt dat niet dat het voor jou ook de goede keuze is. Als je aan een otto gewend bent heb je óok een mooi geluid. Gaat er meer om welk geluid jíj mooier vind. Voor mijn gevoel is de Lebayle wat voller en funky'er en de otto wat strakker en zuiverder.
Hoe dan ook, ze zijn allebei gewoon erg vet :)
-
Ik gebruik er trouwens een lebayle Scala ligature bij
Me to. Werkt erg goed!
-
DAK. Vind ik een mooie term
-
Een tijdje geleden heb ik ook de overstap gemaakt van Otto Link naar Lebayle (een Jazz 8, tenor). Heb lang op Otto Link STM gespeeld (heb 3 verschillende, een 6, een 7* en een NY 7, die ook allemaal weer anders spelen & klinken). De klank beviel me altijd wel, maar het is hard werken om 't er uit te krijgen. Vooral het lage register. Wat anderen hier zeggen komt herken ik wel: Lebayle speelt een stuk makkelijker, het hoge register is wel wat wennen (klinkt in het begin wat schel en hard, maar daar leer je ook wel weer mee omgaan). Intonatie is goed, maar de toon is wel wat buigzamer dan bij een Otto Link, dus volop mogelijkheden tot vals spelen :) Verder klinkt het mondstuk opener, helderder, met vrij weinig weerstand. Misschien heeft de Otto Link wel wat meer karakter, daar ben ik nog niet helemaal uit. Maar speelgemak is ook wat waard.
Gebruik nu Van Doren V16 rieten, nr. 3, met de standaard rietbinder die er bij zat.
Kortom, ik ben er nogal tevreden over. Ik heb weer even rust op mondstukgebied (voor zolang het duurt...).
-
Lebayle (een Jazz 8, tenor) Gebruik nu Van Doren V16 rieten, nr. 3, met de standaard rietbinder die er bij zat.
Precies het zelfde hiero, maar dan voor alt. Hele lekkere setup!
-
Op m'n alt heb ik nooit een Lebayle geprobeerd, maar dat bevalt dus ook wel? Moet ik misschien ook eens proberen.
Wat het de keuze van het riet betreft:
De laatste periode dat ik op Otto Link speelde , gebruikte ik Rico Jazz Select (die voegeden een mooi randje toe aan het geluid) , maar die vond ik op de Lebayle weer wat te dun/te iel klinken. Die Van Doren V16s hebben weer wat meer body vind ik, en dat combineert wel goed met die Lebayle.
-
Om een goede Link te vinden die wel gemakkelijk zowel boven als onder aanspreekt, moet je er helaas vaak veel uitproberen. Hebben nogal last van 'afwerkverschillen' vanaf de fabriek. Fred werkt zijn mondstukken allemaal handmatig af en dat scheelt.
Laat een STM of TE goed refacen en ze spelen ook als boter. Helaas schandalig dat Babbit die dingen zo in het schap durft te leggen, zeker gezien de hoofdprijs die ze vragen in Euri. Klant is wat dat betreft nog niet altijd koning.
Prefereer zelf een goede STM boven een Lebayle metal, al liggen ze beiden alweer een tijdje in de la. Vind de lebayle toch iets smal aanvoelen in de mond, maar speelt wel heel vrij. Een STM klinkt voor mij wat voller, zit wat meer vlees aan. (en volgend jaar denk ik er mogelijk weer anders over :shock: :D )
-
Naar aanleiding van deze thread gisteren nog eens de Links en de Lebayle na elkaar uitgeprobeerd en kritisch vergeleken. De STM 6 speelt ook redelijk makkelijk, en komt qua geluid wel wat in de buurt van de Lebayle. De STM NY 7* (vrij nieuw) is mij wat teveel aan de doffe kant, het kost teveel moeite er een helder geluid uit te krijgen.
Maar de oude, gehavende STM 7 die ik in keer via Markplaats heb gekocht heeft een erg lekker vol en smeuïg geluid, zeker interessanter dan dat van de Lebayle, en dit mondstuk zet mij wel wat aan het twijfelen over de Lebayle. Het is wat CBone zegt: er zit meer vlees aan.
Maar het is hard werken op dit mondstuk, hij spreekt wat lastiger aan en de toon heeft ook wel wat de neiging om 'in te storten' als de ademsteun even afneemt. De tip voelt groter aan dan de Lebayle 8, en het resultaat is wel al wat beter met een wat zachter riet.
Misschien toch de moeite waard om te zien of het beter speelbaar gemaakt kan worden. Zoals ik al zei is het mondstuk wel wat gehavend. De tip ziet er wat gekarteld uit en er zitten krasjes op de rails. Misschien is dat een probleem, of het mondstuk is sowieso al nooit goed afgewerkt. Zat er al aan te denken om 'm naar Kay Siebold in Hamburg te sturen, de enige refacer waar ik nu ervaring mee heb. Die heeft mijn Dukoff bariton mondstuk onder handen genomen, en ik verschil was enorm.
Trouwens: qua afmetingen wijkt die STM 7 af van de andere twee STMs die ik heb: de verhoudingen zijn anders, de body is 15 mm langer. Volgens http://mouthpiecemuseum.com/MouthpieceM ... oLink.html (http://mouthpiecemuseum.com/MouthpieceMuseum/OttoLink.html) is dat een "Transitional Super Tone Master". Rails is ook wat dikker. Verklaart waarschijnlijk ook de verschillen in geluid.
-
ja, ze zijn vaak veranderd. In de jaren 70 en 80 was de shank langer.