Goed gedaan Amanda. Complimenten!!
Ik vind het zowiezo een prestatie om in je 1tje op zo'n podium te gaan staan spelen, hoor.
Je hebt gelijk wanneer je zegt dat het wat braaf is en ik denk ook dat dat komt door de spanning. Je hoort ook wel dat er meer in zit. Eigenlijk zou je boven het stuk uit moeten kunnen stijgen en wat Zoot zegt klopt ook als een bus, wanneer je een stuk goed kent, zijn je zenuwen een stuk minder en heb je meer ruimte voor vrijheid.
Natuurlijk heb je het netjes ingestudeerd en alle noten staan mooi op hun plek en klinken goed, maar je staat er nog niet boven. Daar zijn dan nog veel meer kilometers voor nodig. Pas als je daar bent kun je vrijheid nemen.
Wat helpt is om voor zo'n concours een stuk te nemen wat je al een aantal jaar geleden gespeeld hebt en verder in de kast is belandt. Wanneer je zoiets weer oppikt merk je vaak al direct dat je in ontwikkeling gegroeid bent en dat je nu in staat bent om meer muzikaliteit erin te brengen omdat je al boven de techniek staat en het stuk je meer eigen is.
Het is een beetje waar je voor kiest. Met deze uitvoering heb je vast goed gescoord, maar ik vind de HAFA wereld ook wel een beetje uitblinken in middelmatigheid. Blaasinstrumenten zijn best moeilijk en zeker een om hele groep amateurs een mooikunstje te laten doen wil zeggen dat je veren moet laten. Articulatie bv is erg moeilijk, maar brengt veel muzikaliteit. Toch is ht soms slimmer om dan voor een wat gematigde uitvoering te kiezen die redelijk egaal ( maar saaier) klinkt dan een groep mensen te laten horen die allemaal verschillend articuleren. Dit is maar 1 voorbeeld, maar geldt voor veel aspecten en kleurt de waardering voor individuele spelers maar ook voor orkesten in het algemeen.
Ons orkest heeft afgelopen weekend nog een hele hoge waardering gehaald maar mijn eerlijkheid gebied me toch te zeggen dat ook onze solisten voornamelijk op routine spelen, maar worden ook binnen en buiten ons orkest hoog gewaardeerd. Wanneer je je hele leven ( voor veel mensen is dat zo) je alleen richt op de HAFA wereld zit je dus gevangen in dezelfde waarderingscirkel.
Wanneer jij kiest voor een stuk wat je al langer in je repertoire hebt, stijg je daar boven uit! Ik weet het zeker. en dan ook tijdens een uitvoering. Je fungeert dan ook meteen als een eye-opener voor de solisten die niet verder kijken dan de HAFA wereld.
Ik wordt ook voortdurend met "km maken!" om mijn oren geslagen en datbetekent dat ik op het moment vind dat het stuk rotsvast in mijn vingers zit, maaar dat ik nog heel wat marathons heb af te leggen voor ik er echt boven kan staan.
Je zou bij het volgende concours misschien zelfs wel een keer het zelfde stuk kunnen spelen wedden dat je dan zelf meer tevreden bent? Want dat is waar het uiteindelijk om gaat, toch?
