Nog even gekeken naar de line-up van Clarence
tot 1980 voornamelijk Selmer mvi met Dukoff en Berg Larson met la Voz rieten medium.
Daarna Keilwerth met Ria 11 metal mondstuk verwisseld met Rovner deep v 40D size 10.
Die ene gesigneerde Malerne saxofoon past hier ook bij omdat ze goed combineren met Dukoff mondstukken.
Mondstukken van Clarence zitten in de range 140-150 duizendste van een inch (tipopening)
Ook Lawton is genoemd als mondstuk, de grootste Lawton heeft een 135 tip.
Fysiek een zware set-up, waarvoor een zeer goed getrainde embouchure nodig is, maar ook een behoorlijke aanleg.
In feite schiet me geen naam van een levende saxofonist te binnen die hiermee een goed geluid kan maken.
De tipopening is niet essentieel voor het geluid, luister eens naar Don Byas die met de zelfde tipopening een heel ander geluid maakt.
De meeste van de genoemde mondstukken hebben een soort van power chamber die een schel en hard geluid geven met heel weinig energie.
Als je als beginner te vroeg met een power chamber gaat spelen dan zal het bijna onmogelijk zijn om iets subtiels in je spel te krijgen.
Clarence had een heel subtiele beheersing van klankkleur door een combinatie van de drie O's en aanleg.
Uniek persoon
Het verhaal gaat dat het stormde op de dag dat hij voor het eerst Springsteen ontmoette.
Toen hij de deur opende van de kleedkamer deed een stormvlaag de deur zwaar openklappen.
Springsteen was zo geimponeerd van deze binnenkomst dat hij ja zei op alles wat Clarence voorstelde.
Zo is hij bij de band gekomen.
