...in de derde divisie voor ensembles op het VNM/KNFM NK blazers afgelopen zaterdag in Utrecht waar ik met mijn saxofoonkwartet Quatre Forte heb gespeeld.
In april waren wij al derde geworden op het bondsconcours van de OMF (muziekbond in Friesland) en waren wij aan de hand daarvan afgevaardigd naar het landelijke concours. Achteraf hadden wij ook prima in de tweede divisie kunnen uitkomen, maar aangezien het OMF-concours geen divisie-onderverdeling had, maar alleen drie leeftijdsgroepen, zijn wij aan de hand van het door ons gekozen stuk ingedeeld in de derde divisie. Net als op het OMF-concours speelden wij het stuk Adagio opus 11 van Samuel Barber in het arrangement van Johan van der Linden wat weliswaar een erg mooi stuk is en waar heel veel tijd in gaat zitten om het echt goed te spelen (er zitten een aantal erg lastige septiemakkoorden in om zuiver te krijgen met het septiem in de bariton, het plannen van de dynamiek over het hele stuk zodat je niet te snel al luid zit terwijl het luidste nog moet komen, en vooral de frasering die eigenlijk voor strijkers bedoeld is op een instrument waar je af en toe adem moet halen), maar niet een stuk is om je techniek mee te showen en dat was dan ook een punt van kritiek van de jury. De reden dat wij dan toch voor dit stuk gekozen hadden was omdat voor ons dit concours er een beetje tussendoor komt, wij zijn met andere grote projecten bezig die al veel tijd vragen dus hadden niet echt de luxe en de tijd om een techniekstuk tot in perfectie (voor zover dat voor een amateurkwartet mogelijk is natuurlijk) te oefenen want geloof me, daar gaat heel veel tijd in zitten. Maar goed, dit hebben we gehaald en nu weten we hoe we het een eventuele volgende keer gaan aanpakken.
In de juryrapporten was de kritiek vooral op sommige wat ongelukkig gekozen adempunten, maar ga daar maar eens staan met alle zenuwen en een stuk dat veel lange zinnen kent waar je al het uiterste van je ademsteun vraagt zonder de zenuwen. Gelukkig was ons grootste struikelpunt, de verdomde septiemakkoorden, vrij goed overwonnen en kregen wij voor onze algehele zuiverheid zelfs een compliment. Verder kregen we complimenten voor het aan bod laten komen van alle vier de saxen (dus niet een stuk waar de sopraan al het werk doet begeleid door vier saxen) en het mooie transparante ensemblespel. Vergeet ook niet, waar 95% van de deelnemers met een professioneel pianist als begeleiding speelt, deden wij het zonder. Ook vonden ze de individuele klankvorming heel mooi en waren wij als geheel "technisch heel beheerst".
Al met al, erg leuke ervaring en erg blij met de titel, kritiek waar we wat mee kunnen en complimenten op de punten waar we hard aan gewerkt hebben en de ruimte in ons kunnen om de volgende keer de lat weer een stuk hoger te leggen.
Op onze website hebben we nog een uitgebreid verslag gezet.
