Ik zou zelf geen lefreQue gekocht hebben (beetje prijzig voor een paar stukjes metaal, niet?) maar mijn zusje heeft er mij een paar weken gelden voor mijn verjaardag eentje gegeven. Mijn ervaringen tot nu toe:
"Mijn" Amati Kraslice baritonsax (oud afgeragd ding waarop je niet boven de G wilt komen in het hoge register want dat klinkt super onzuiver, vooral de Bes en de B) spreekt wat beter aan. De lage A kan ik nu ook piano spelen en op de lange noten heb ik minder lucht nodig. Octaafsprongen zijn nog steeds lastig maar lopen een stuk beter - ik speel nu een nummer waarin een maat of 8 achter elkaar constant octaafsprongen (genoteerd) F1 F2 F1 F2 in achtsten voorkomen, wat ik er zonder de lefreQue nauwelijks uit kreeg maar met dat ding wel lukt.
Op "mijn" Selmer tenorsax is het verschil ook goed te merken. Dit instrument was in vergelijking tot mijn eigen Trevor J. James tenorsax sowieso al soepeler en zuiverder, maar met de lefreQue erop is hij nog beter aanspreekbaar. Zelfs de lage Bes komt er zonder morren uit, geeft meteen klank, en kan ook heel zacht gespeeld worden. Overgangen van het hoge naar het lage register gaan veel makkelijker, snelle loopjes lopen veel soepeler en klinken voller.
Nooit gedacht dat zo'n klein stukje metaal zo'n merkbaar verschil zou kunnen maken...
("Mijn" staat twee keer tussen aanhalingstekens omdat het instrumenten van de vereniging zijn...)