De giftigheid van koperoxiden is vrij ingewikkeld doordat, er meerdere soorten zijn, het een micronutrient is, er sprake is van opname via de huid en het bij deze giftigheid ook gaat om de snelheid waarmee het koperoxide wordt opgenomen.
Omdat het een micronutrient is, zijn lage concentraties niet giftig.
Bij een zilveren saxofoon zie je na tientallen jaren dat het zilver op plaatsen waar de huid het instrument raakt er zilver verdwijnt.
Dit is niet alleen mechanisch, maar wordt ook veroorzaakt door een door de huid afgescheiden zuur.
De hoeveelheid zuur is verschillend per mens.
Dit zuur tast ook lak en met was behandelde messing saxofoons aan.
Omdat de opname via de huid niet groot is, en koper een micronutrient is, is dit verwaarloosbaar.
De opname via een kaal messing mondstuk zal groter zijn, omdat zulke mondstukken je tanden langzaam groen maken zou ik ze niet gebruiken.
Hoeveel kwaad kan dat, groene tanden? Er zijn verhalen bekend van kopermijnen in Chili waar mensen rondliepen met groen haar, nagels en tanden van het aanwezige koper.
In de gevallen waarin mensen aantoonbaar overleden zijn door kopervergiftiging kregen ze een grote hoeveelheid koperoxide (aantal grammen) in een korte tijd (uurtje).
In dit geval begeeft de lever het en laat alle vastgehouden koper en andere stoffen los die erin opgeslagen zijn.
Deze levercirrose kan ook door grote hoeveelheden alcohol worden veroorzaakt.
Moraal:
drank maakt meer kapot dan je lief is.
