Stelling: van blad spelen...

[SFANX]

Ooit gehoord van calculexie, is een een afwijking wat met lezen te maken heeft, net als dyslexie maar dan met noten lezen. Ca. 4 jaar geleden heeft mij een kennis hierop gewezen aangezien ik grote problemen had met bladlezen(en nog steeds trouwens).
Voor die tijd was ik heel intensief bezig om te proberen het toch onder de knie te krijgen, maar het improviseren en spelen op gehoor ging mij beter af en lag mij beter(naar mijn idee). Spelen in een bandje leek mij dan ook niet voor mij weggelegd.
Ik speelde alleen voor mezelf en af en toe wat voor vrienden en bekenden en deed af en toe wat ervaringen op in workshops in de zomervakanties. Daar kwam ik het volgende tegen; een van de spelers van de workshop wilde graag van mij weten hoe je kon improviseren???(na een improvisatie van mij gehoord te hebben) voor mij op dat moment een vreemde vraag aangezien de persoon vertelde dat hij conservatorium had gestudeerd en een stuk bijna foutloos kon spelen ook al had hij het stuk nog nooit gespeeld/gezien/gehoord !! (Voor de hand lag natuurlijk te vragen om mij te leren zo perfect noten te kunnen lezen)
Er volgde een leuke discussie(met de gehele groep) over voor en nadelen van noten leren lezen en vrij spelen op je eigen gehoor en muzikaliteit, een conservatoriumganger is nog steeds niet bij voorbaat een perfecte prof. muzikant en een autodidact is ook nog steeds geen slechte amateur, maar de maatschappij(muziekschool/conservatorium) is bijna altijd gericht op diplomas en opleiding(en het geld verdienen daaraan)
Er wordt daar(vaak) niet naar gekeken of er met andere middelen hetzelfde resultaat of mischien zelfs een beter resultaat behaald kan worden, er wordt een schifting gemaakt tussen kunnen en niet kunnen (zelf tussen mijn 8e en 13e een pijnlijke ervaring mee opgedaan)
Het systeem van muziekles geven is op scholen is in wezen nooit veranderd, er wordt niet les gegeven om de muzikale ontwikkeling van een persoon te verkennen en te ontplooien. Het is aan de persoon zelf om te ontdekken wat je uiteindelijk wilt, of alles kunnen meespelen wat op papier staat of zelf kunnen spelen wat in je opkomt.(of natuurlijk beiden, dit zie ik als de ultieme combi)
Na deze workshop ben ik met deze ervaringen(van de calculexie en die van het kunnen spelen, voor anderen, van leuke improvisaties) met andere middelen gaan studeren, zoals het nemen van een prive leraar die uitging van mijn gebrek aan muzieklezen en het aanleren van ezelsbruggetjes en gebruik van hulpmiddelen zoals, een minidiscspeler die opnames van te spelen stukken opneemt en het aanschaffen van diverse meespeel cds waarop de band het stuk zowel als begeleiding speelt alsmede het speelt met de solopartijen(die ik dan natuurlijk steeds meer van papier moet blijven lezen)
In deze tijd heb ik zelf voornamelijk ontdekt dat het twee totaal verschillende disciplines zijn die beiden een geheel andere concentratie vraagt van mij als persoontje, het je compleet in kunnen leven in je eigen muzikale overbrenging van een improvisatie op dat waar een ander je in begeleidt en aan de andere kant je totaal richten op de strakke vorm van een stuk wat in noten geschreven staat en de steun die je dan voor je mede muzikanten kunt/moet zijn als onderdeel van een geheel,dat van het totale arragement.
Het gevolg daarvan is ook duidelijk, door meer aandacht aandacht te richten op het notenlezen heb ik minder tijd om diep in improvisaties te duiken.
Tegenwoordig speel ik dan ook regelmatig mee in de bigband van de muziekschool op bariton en met alt en tenor in een eigen bandje van vrienden en in beiden zit er lezen van papier en improvisatie gelegenheid waarin ik me lekker kan laten gaan(maw er is hoop voor diegenen die de wil en de weg weten te vinden)
Het gaat dan m.i. niet om een ander afteschieten over wat deze wel of niet kan, maar meer of je kennis wilt en kunt overdragen, dat zegt mij veel meer over de persoon en zijn instelling. Dit is mede een van de redenen(ook een van die hulpmiddelen) waarom ik aan het saxforum deelneem, de meesten hier staan open om hun weten en kennis te delen, waar ik ook vaak gebruik van maak!(bedankt)

Groetjes Henk :wink:  

[Pieter]

Wat in jouw verhaal voor mij het meest belangrijke is wat naar voren komt, is het hebben van doorzettingsvermogen en het besef dat er een weg is, als je maar wilt. En dat er meer wegen zijn die naar Rome leiden.
Het is alleen maar fijn wanneer je openminded naar de mogelijkheden kunt kijken. Ook voor mij, een notoire notenlezer. Met een grote predispositie om een groot deel van mijn gezichtsvermogen te verliezen op latere leeftijd, is het toch heel plezierig dat er zoiets bestaat als op je gehoor leren spelen. Ik heb mezelf dan ook beloofd dat ik me dan ga wagen aan Jazz en improviseren....saxofoonspelen...het houdt nooit op.

[Smelly Jelly]

Ooit gehoord van calculexie, is een een afwijking wat met lezen te maken heeft, net als dyslexie maar dan met noten lezen.

Ik kende vooralsnog alleen dyslexie en discalculie (rekenblind), wist niet dat er ook een officiële term voor "notenblindheid" was!

Mijn vader leidt hier overigens ook aan, ondanks het feit dat hij wel muzikaal is. Ook bij hem werkte het ontmoedigend, hij stopte zelfs met spelen (gitaar en mondharmonica). Daar heeft hij nog altijd spijt van... Ik kan maar één ding zeggen, en bij Pieter aansluiten: petje af dat je toch hebt doorgezet!  

[CBone]

Van blad spelen is een geweldige basis en afhankelijk van het soort orkest waar je in speelt vaak ook noodzakelijk. Maar ondanks alle aanwijzingen die op dat papiertje staan, gaat het uiteindelijk altijd om muziek maken en dat is wat anders dan gewoon de nootjes spelen die staan uitgeschreven.
Het gaat erom wat achter die nootjes zit.

[EnglishSax]

Ik heb zojuist keuze 5 genomen in de poll.

Ik heb veel berichten gezien op saxforum met vragen over HOE je moet leren improviseren, en of mensen even een "solo" kunnen opsturen van een bepaalde stuk. Ik ben zelf een geschoolde noten lezer, maar om juist van deze noten af te wijken leer je om te imposviseren... in de eerste instantie verander je slechts een enkele noot, later komen hele passages... bij twijfel kan je altijd terugvallen op de geschreven noten.

[Pieter]

Maar er is meer in het leven dan geimproviseerde muziek. En er zijn vele manieren om je creativiteit tot uiting te brengen. Om dat op te hangen aan een bepaalde manier van spelen, van een bepaalde soort muziek, alsof dat de enige muziek en enige muziekbeleving zou zijn die er toe doet, vind ik eigenlijk alleen maar erg ....arrogant. In elke kunstvorm, op elke manier uitgevoerd heb je creativiteit nodig. Wanneer de marges van je vrijheid klein zijn vraagt dat vaak een nog veel grotere creativiteit om muziek te maken dan wanneer je een enorme ruimte daarvoor hebt.

Veel mensen ervaren van blad spelen als bindend en beperkend, maar zou het niet zo kunnen zijn dat de kunst die nodig is om los te komen van je papier nu eenmaal wat meer kunde vraagt?
En zou het ook niet zo kunnen zijn veel dat mensen die liever zonder bladmuziek spelen dat doen zodat ze zich altijd kunnen beroepen op "dichterlijk vrijheden"wanneer eea feitelijk niet aan te horen is?

Muziek maken kun je, vind ik, niet beschouwen, in afzonderlijke termen. Want, maken, degene die zeggen dat ze zonder papier beter kunnen spelen, nu ook echt mooiere muziek? En wie bepaalt dat dan? het komt mij een beetje voor als een leerling op les zegt dat hij thuis zoveel beter speelt dan wanneer hij voor zijn docent staat te toeteren. Nogal wiedes, thuis wordt je niet gecorrigeerd, daar staat niemand te zeggen dat je het verkeerd doet of dat hetgeen wat je vrijelijk doet eigenlijk geen gehoor is.

Ik ben er van overtuigd dat er voor zowel van blad, als zonder blad spelen evenveel kunde en creativiteit nodig is om het ook werkelijk muziek te laten zijn.
Het gaat, denk ik meer om de verschillende vaardigheden die mensen hebben en daar kun je dan weer keuzes in maken.

[EnglishSax]

Pieter... een gepassioneerde uitleg

Ik ben het met je eens

[Pieter]

Thanks,....then, spread the word......

[Amanda]

Heel mooi gezegd.

Een goede vriend van mij zegt ook altijd: iedereen kan noten maken, maar muziek maken kunnen er veel minder.

[Pieter]

Een goede vriend van mij zegt ook altijd: iedereen kan noten maken, maar muziek maken kunnen er veel minder.

Wat klinkt dat bekend...

[Ellis11]

Interessante discussie. Daar zouden er meer van moeten zijn.

Laat ik voorop stellen dat ik beide manieren van spelen niet inferieur vind aan de ander. Toch hink ik een beetje op twee gedachten. Van blad spelen vind ik minder creatief in de zin dat je niet zelf hoeft te bedenken wat te spelen. Dit zegt uiteraard nog niets over HOE je het speelt en of je er MUZIEK van maakt. Laten we wel wezen, de noten op het papier zijn slechts een middel, niet een doel. Van blad spelen is te doen, er muziek van maken een stuk ingewikkelder. Zeker als je het met meerderen doet. Er ligt een heel proces van discussie, gevoelsmatig op een lijn komen en hard werken ten grondslag aan het uiteindelijke resultaat

Niet van bladmuziek spelen, het improviseren dus is in die zin creatiever dat je dus zelf moet gaan bedenken wat te spelen. Echter, het is voor een gedeelte ook een farce vind ik {ik weet het, ik begeef me op glad ijs} want het akkoorden schema is bekend, hoeveel maten je mag/kunt improvisren ook. Dus even terug naar de realiteit, het improviserende gedeelte beperkt zich tot de solo's van welk intrument dan ook. Wat ik alleen maar wil zeggen is dat ook binnen de geimproviseerde muziek een hele hoop vast staat. Desalniettemin heeft geimproviseerde muziek wel een soort extra dimensie maar ook hier wil ik graag een kanttekening maken. Er zijn in mijn ogen maar weinig mensen die van hun improvisaties muziek weten te maken. Er zijn naar mijn smaak te veel mensen die alleen maar improviseren en noten spelen die in het akkoorden schema passen, wat technische trucs erbij en hopla zie hier een leuk klinkende solo.{hier zeg ik het een beetje simpel maar anders wordt het helemaal zo'n verhaal} Nou is het natuurlijk afhankelijk van wat je onder muziek verstaat of een solo creatief én muzikaal is. Voor mij is dat het verhalende, een landschap creëren en het moet mij emotioneel raken. Als het hieraan niet voldoet haak ik in ieder geval snel af. Voor mij zijn er ook maar een handje vol mensen die op dit nivo kunnen improviseren. Dat wil niet zeggen dat de muziek die hieraan niet {voor mij} voldoet slechte muziek zou zijn. Er zijn vele soorten muziek en iedere categorie heeft z'n eigen ding.

Laat ik er voor de volledigheid ook maar even bij zeggen dat ik wel geprobeerd heb te improviseren maar daar ABSOLUUT geen aanleg voor heb, dus ik hou me maar bij de bladmuziek.

Ellis

[Olaf]

Van blad spelen beperkt de muzikale creativiteit van de speler, en heeft negatieve gevolgen voor het resultaat.

Voor het eerste gedeelte zeg ik ja, want wanneer je van bladmuziek speelt zit er nou eenmaal weinig eigen creativiteit in (tenzij je het zelf geschreven hebt natuurlijk).

Het tweede helemaal oneens, want het resultaat zou moeten zijn dat je speelt wat er geschreven staat en dat kan helemaal perfect zijn.

Of het meer je eigen ding wordt, prettiger is en mooier klinkt wanneer je uit je hoofd speelt is natuurlijk een hele andere discussie.

Maar ik ben beginner, dus mijn mening kan nog bijgesteld worden....

[sopraan!]

ik ben het er helemaal niet mee eens, als je je goed aan de dynamiek houdt en verder ook een beetje muzikaal bent hoeft het echt niet saai te worden.

[jupialto]

Met zingen dacht ik ook altijd dat de "copy-cat" spelen veel minder leuk was dan eigen werk zingen, maar niets is minder waar:

Ook al staat e.e.a. vast (noten; ritme; e.d.), je kunt je wel overgeven aan herintepretatie. Volgens mij ligt die keuze er ook bij wel of niet van 't blad spelen.