Er zijn een aantal verschillende aspecten van klank die vaak door elkaar gebruikt worden. Klankkwaliteit en toonhoogte. Je kunt precies in pitch krijsen. De toon heeft dan echter geen klankkwaliteit. Toonhoogte maak je, of hoor je te maken met de stand van je strottehoofd. Je kunt toonhoogte ook forceren, maaar dan krijg je nooit meer klankkwaliteit. Op het moment dat je nog een gepannen embouchure nodig hebt om hoge tonen te kunnen spelen, heb je dus nog wat te leren. Das geen schande want er zijn genoeg proffs die moeite hebben met hoge tonen. Hoge, en lage, tonen zijn ook het moeilijkste wat er bestaat op het gebied van sax spelen. Beperkingen liggen over het algemeen het meest bij de speler, je hebt immers een goed gehoor en een goede klankvoorstelling nodig en fysiek een goed werkend strottehoofd. Die dingen zijn altijd te trainen of aan te leren, hoe lang het ook duurt. Wanneer je lang geen hoge noten speelt, leert je strottehoofd het helaas ook weer af. De sax bepaalt wat er maximaal te halen valt. Studiesaxen moeten dan ook aan een aantal eisen voldoen; Ze moeten intoneerbaar zijn, ik vind dit een absolute voorwaarde, en ze moeten makkelijk aanspreken. Klankkwaliteit komt eigenlijk daarna. En de prijs moet gunstig liggen.
Toptones moeten altijd te spelen zijn. Daar heb je dan wel iemand voor nodig die daar de kwaliteiten voor bezit. Toptones zijn niet meer dan natuurtonen en afgeleid van de grondtoon. Waar materiaal en setup van invloed zijn op het vormen van tonen in de lage registers zijn ze dat dan ook op toptones. De hoogte van de toon hangt immers af van de lengte van de buis, te vergelijken met de lengte van een snaar.
Materiaal en setup zijn altijd van invloed op een heleboel zaken, maar zijn nooit standaard zo. Een zilveren sax geeft een milder geluid maar je kunt best een schreeuwende zilveren sax hebben. De ene sax speelt makkelijker laag, de andere hoog. Zet er een ander, desnoods het zefde type mondstuk op en het is wellicht andersom, maar dat mondstuk articuleert misschien weer makkelijker. En dan hebben we het nog niet over de rieten, halzen en de weersinvloeden op de kurkjes en viltjes.
Kortom, gooi alles op een hoop, roer erin en je krijgt iedere keer een andere sax. Een instrument van goede kwaliteit, of dit nu een studie of een prof sax is hoort dit allemaal aan te kunnen, het is dan ook de speler die bepaalt wat zijn voorkeur heeft. En wat zijn persoonlijk mogelijkheden zijn. Als je moeite moet doen om eea voor elkaar te krijgen op een sax moet dit komen door de tekortkomingen van de speler, niet van de sax. Daarom is het ook het beste wanneer iemand die sax test, die alle grenzen van het instrument op kan zoeken. Dat is eigenlijk altijd een prof saxofonist. Die horen een instrument technisch te kennen en beschikken over een goed gehoor(door studie verkregen) en kunnen het instrument volledig bespelen. Er zijn niet veel amateurs die dat allemaal in huis
hebben.
Surion heeft een poos niet gespeeld op zijn alt en is nu eigenlijk weer een beginner wat dat betreft. Zijn strottehoofd moet weer getraind worden om hoger te kunnen spelen en dat zal dan best wel weer goed komen.
