Wat "men" een mooi saxofoongeluid vindt, is iets dat constant veranderd.
Je ziet bij modellen vaak kleine aanpassingen om meer in de richting van het geluid van het moment te gaan.
De m7 is werdt de tijd dat hij het meest op de m6 leek slecht geaccepteerd en zodanig aangepast dat hij eerst minder op de m6 ging lijken en later weer iets meer. De m7 is dus niet homogeen en de redenen dat hij aangepast is zijn niet erg logisch.
Wat the martin aangeeft; dat dezelfde naam op de saxofoon niet betekend dat ze hetzelfde klinken, klopt.
Dus komt het erop neer, net als bij Pieter, dat je je oren moet gebruiken om te bepalen of je een saxofoon mooi vindt.
Door het mechanisme van cognitieve dissonatie en in sommige gevallen omkoping zijn de menigen van mensen over hun eigen aankopen onbetrouwbaar.
Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik het mooiste tenorgeluid in de omgeving van Breda heb,
komen we op zulk glad gebied dat het tijd is om hier rijkelijk met zout te strooien.
De relatief hoge prijsontwikkeling van de m6 is uniek in de wereld van de saxofoon.
Daarnaast is het de meest nagemaakte saxofoon.
Door de spreiding binnen de m6 en het gegeven dat de vorm van de saxofoon in belangrijke mate het geluid bepaalt,
lijkt het logisch dat er vele saxofoons zijn gemaakt die met uitzondering van de naam vergelijkbare kwaliteiten hebben.
Je betaald dus een hoog bedrag voor de naam.
En aangezien er weinig musici zijn met teveel geld wordt er naar "andere" saxofoons gekeken.
Kort door de bocht;
Er zijn verschillende redenen om niet te veel te letten wat "men" vindt over de m6 en m7, omdat het verhaal eromheen niet voldoende klopt.
Wel zijn er heel mooi klinkende m6 en m7s *.
*
klank is mede afhankelijk van speler, riet, mondstuk en rietbinder
