(sub)vocaliseren en de saxofoon

[drietenor]

In de logopedie is vocaliseren de term voor de eerste niet huil klanken van een baby met zijn stembanden.

In saxofoonmuziek gaat het over het vormen van de keel, mond en tong ten dienste van de toon van de saxofoon. In theorie zijn de stembanden ontspannen.

Er is veel onderzoek naar de stembanden gedaan naar aanleiding van het onderwerp subvocaliseren. De neiging om tijdens het lezen de spieren van de stemorganen te gebruiken.
Subvocaliseren gaat niet over de beweging van de lippen, maar over die van de keel, mond, tong en stembanden.

Het verschil tussen het vocaliseren op de saxofoon en het subvocaliseren gaat over de stembanden.

Onderzoek van NASA geeft aan, dat wanneer we denken aan het maken van geluid, automatisch de spieren rond de stembanden worden aangespannen. Onafhankelijk of er wel of geen lucht over de stembanden gaat. De mensen bij deze testen konden zelf niet voelen of de stembanden werden aangespannen, maar het was te meten in de spierspanning met wat medische apparatuur. Dus als we denken aan het maken van muziek is het meetbaar dat de spieren van de stembanden worden aangespannen.

Zelf denk ik dat alleen de groep van mensen waarbij de spiegelzenuwbanen niet werken een kans hebben om de stembanden niet aan te spannen bij het denken aan geluid. Dat is zo een klein groepje mensen dat het onwaarschijnlijk is dat er veel saxofonisten tussen zitten.

Als we met een natuurkundig oog kijken naar een saxofonist die vocaliseert dan zijn er twee klankpijpen.
Een voor het riet in de saxofonist en een na het riet in de saxofoon, tenminste, als de saxofonist blaast en niet zuigt.
Een doel van het vocaliseren is het laten trillen van het riet met de frequentie van de klankpijp in de saxofonist.
Natuurkundig kan dat alleen als die trilling aanwezig is in die klankpijp.

Om deze twee redenen denk ik dat het vocaliseren bij de saxofoon eerder met aanspannen van stembanden werkt dan zonder.

Ik wil best van mening veranderen zodra er mensen betrouwbare metingen hebben waarbij aangetoond wordt dat de stembanden niet worden aangespannen.

 
 

[yanamayo]

Jaap Stotijn (1891-1970), hoboïst en docent aan het Koninklijk Conservatorium, is hier een voorbeeld van.
Hij stond bekend om zijn zangrijke toon. Zag het riet als een verlengstuk van zijn stembanden en maakte veel gebruik van neus, keel en mondholtes. Hij heeft zelfs zangles genomen om dit te optimaliseren.

Ik weet niet of dit op precies hetzelfde gebaseerd is als jouw verhaal, maar las dit van de week toevallig op internet.

[drietenor]

Stotijn ging nog iets verder, hij gebruikte de holtes in zijn gezicht als klankkast.
Dat past beter bij de hobo dan bij de saxofoon.
Ik heb een jaar of veertig geleden met een oud leerling van hem in de trein zitten kletsen.
Hij vertelde hoe gedreven die man was.

[Maaarten]

Was het niet de NSA die dat onderzoek deed? Hopelijk was het de NASA.

[drietenor]

Alleen de NASA heeft zich uitgesproken.

[johanj]

De North American Saxophone Alliance dan neem ik aan: http://nasaconference.com/information/

[drietenor]

De North American Saxophone Alliance dan neem ik aan: http://nasaconference.com/information/

opgericht door president Clinton.

[Windbuil]

De North American Saxophone Alliance dan neem ik aan: http://nasaconference.com/information/

opgericht door president Clinton.

.....en die wist hoe hij een blowjob gedaan wilde hebben.....

[emdee]

.....en die wist hoe hij een blowjob gedaan wilde hebben.....

De geproduceerde overtonen zullen we het maar niet over hebben.   

[johanj]

Is sigarenroken goed voor het subvocaliseren   

[drietenor]

Dat roept bij mij wel de vraag op of het subvocaliseren van iemand als Louis Daniel "Dippermouth" Armstrong anders klinkt dan als bij bijvoorbeeld Kate Bush.
 

[drietenor]

Zonder Clinton, maar met leden als Hemke, Rousseau,  Sinta, Marsalis en vele andere is de NASA een mooi forum voor de saxofoon.

[Pieter]

Nou ja, in ieder geval 3 die uit het klassiek veld komen en 1 die er zich wel eens in ophoudt....