Wat leer je toch veel van zo een dag.
Ten eerste het lezen van de uitnodiging.
Stonden we op het goeden moment bij het adres, was er niemand.
Gelijk geleerd hoe je daar zonder sleutel naar binnen kon gaan, maar ja, echt niemand, dus even verder kijken.
Dan blijkt dat het de zaal was in het gebouw ernaast.
Nog even wat tips gegeven voor een betere beveiliging.
Daarna het lezen van muziek en de verschillende stijlen van dirigeren.
Het was in de F. van Vlissingen zaal die een doosvorm heeft gelijkend op de zaal van het Amsterdamse concertgebouw.
De echo's van de twee zijwanden maken het moeilijker is om de inzet gelijk te krijgen.
Wel is het een beleving om de muziek van ongeveer 50 saxofonisten om je heen te horen golven,
vooral het stuk van Glazunov (Алекса́ндр Константи́нович Глазуно́в).
Tussen de cursisten zaten conservatoriumstudenten die praktijklessen kregen over muziekoverdracht.
Wel handig want dat trok het niveau behoorlijk omhoog, waardoor je beter ging spelen.
Alleen daarvoor was het een bijzondere ervaring.
