studie sax of niet

[saxstudent]

Geen idee of dit al eens aan der  orde is geweest, ik kan het niet vinden, maar misschien de verkeerde zoekterm.

Waar mijn vraag op doelt, Hoezo beginnen met een studie sax. Wat is een studie sax eigenlijk.
Meestal wordt dat etiket geplakt op goedkopere saxen, maar waarom is dat dan een studie sax.

Als je sax gaat spelen, wil je toch niet dat je studie beinvloed wordt door een slechte kwaliteit van de sax, veren, kleppen etc.

Wel is er een klankverschil tussen de verschillende sax typen en merken, dan doel ik in mijn geval slechts nog op een tenoor.

Waar ik soms over val is dat er mensen een geodkope sax wegzetten als studie model, terwijl het best een goede sax is.
Dan bedoel ik kwa bediening en intonatie. Dat is toch ook waar het over gaat.

En het klankverschil, is toch iets van smaak zou ik zeggen.
Ik heb b.v. een bloedhekel aan die scherpe snerpende sax geluiden. Ben domweg een liefhebber van een warme klank, zeg maar een zwoel geluid .

Ik heb een paar jaar op een oude buffet crampon gespeeld, was een goedkoper type, indertijd rond de 2300 gulden. ( de 1S of S1 of iets dergelijks )
Dat klonk in mijn oren perfekt.
Een nieuwe yamaha vind ik al vrij snel koud en scherp klinken.
Maar.... de klank wordt ook mede bepaald door je eigen lijf toch ? dat maakt het dan niet makkelijker om te kiezen.

Wat wel van belang is bij de keuze is dat er geen speling in het mechaniek zit die de positionering van de kleppen beinvloed.
Maar, daar is het toch ook niet goed op te leren? dan heb je een foute noot, of helemaal niet en ligt hetaan de "toeter" in plaats van jou kunnen.

Dus dan kom ik weer bij de vraag, Wat is de betekenis van Studie Sax.

Deze vraag speelt nu, omdat ik na 2 jaar gestopt ben, kreeg last van mijn duimgewrichten, maar wil het weer gaan proberen, met een eigen sax.
De keuze is reuze momenteel en wil niet te veel uitegeven...

[Maceo]

Ik begrijp niet helemaal waar je naar toe wilt.

Een studiesax heeft niks met de klank te maken.
Vaak is een studiesax wat goedkoper, omdat de praktijk heeft geleerd dat heel veel mensen saxofoon gaan spelen en er na een korte tijd de brui aan geven om allerlei redenen.
Voordeel is, als je stopt , je niet teveel geld uitgegeven hebt, en het waarschijnlijk goed kan door verkopen zonder al te veel verlies aan de volgende die vol goede moed gaat proberen.

En de klank heeft weinig met de sax te maken. Ik kan een Buffet Crampon snerpend laten klinken. Ik kan een Yamaha warm laten klinken.
Heeft niks met de sax te maken. Dat ligt hoofdzakelijk aan de blazer zelf, hoe die wil klinken. En in mindere mate kan het mondstuk een rol spelen.

Maar als een beginner meteen een peperdure prof sax koopt, da's ook prima hoor. Hij zal er alleen niet beter door klinken.
En een professionele sax speler, klinkt op een studie sax, waar menigeen alleen maar over kan dromen.
Zo moeilijk is het allemaal niet.  Gewoon gezond verstand gebruiken. En niet de emotie.
Als je bescheiden wilt beginnen zonder meteen een vermogen uit te geven, is een studie sax prima.
En trouwens, ieder heeft zijn eigen portemonnee.

Maar studiesax of prof sax, je gaat er niet beter van spelen of sneller van leren.

[the martin]

Geen idee of dit waar is, maar volgens mij zijn (goede) studiesaxen ook zodanig ontwikkelt dat de intonatie makkelijker is
Er staat mij nog een YAS-275 bij die verbazingwekkend zuiver was over de hele linie (eigen ervaring)

Professionele saxen kunnen wat flexibeler zijn zodat de toon beter te sturen is

Dat gezegd hebbende ... een goede sax is een goede sax..
Of je daar nu 1000 of 5000 euro voor betaald

het enige wat telt is welk gevoel die sax jou geeft

[saxstudent]

Dank voor jullie reaktie. Ik kan me er grootendeels wel in vinden.

Waar ik naar toe wil? Weer starten met spelen en daarvoor een niet te dure sax aanschaffen.

En als je begint lees je hier en daar een studiesax! en de vertaling daarvan is dan dat je er dan niet meteen een buil aan valt. ( de prijs )

Maar als een goekope, meestal studie sax, net zo een goede keuze is en meer is gestoeld op smaak, waarom dan ooit een sax van 15000.
Als het om de sound gaat, dus om je lijjf, hoe je blaast, mondstuk en riet, kan je toch altijd uit de voeten met een studiesax, als het mechaniek maar goed werkt.
Is er dan echt geen verschil in klank tussen een goedkope messing of een dure rood-koperen of een van zilver ?
Is een dure sax beter uitgevoerd en verdiend die minder vaak tuning in de afstelling? zijn de polsters van betere kwaliteit en gaan die langer mee?
( ga ervan uit dat er normaal met de sax wordt omgesprongen )

Wat ik uit sommige reviews op youtube haal, professionals, zoals ze zelf zeggen, blazen op een yanagisawa van 4500 of meer, en daarna op een
type van 450, ( merk even vergeten, maar maakt dus niet uit ) en ze zijn zelf verbaasd over het minimale verschil in klank en bediening.
Daarna een zelfde soort test op een ander type sax, b.v. eerst een tenoor of alt, en daarna op een sopraan, en dan blijkt ineens de goedkope versie precies te veel speling in het mechaniek te hebben waardoor hij eigenlijk niet bespeelbaar is.

Al met al denk ik het maar te houden bij een goedkope sax, b.v. Stewart-Ellis, een Dimavery, of toch die L&K voor 325 in de opruiming.
Of kies ik dan toch precies een verkeerde?

Wellicht nog een reaktie graag.

[the martin]

Tweedehands Yamaha studiesax zou ik dan aanraden 21, 23, 275, 280
Of een Jupiter 700 serie of hoger (maar daar moet je weer uitkijken voor oudere bouwjaren, uit mijn hoofd vanaf 1990 prima)

[Maceo]

Dank voor jullie reaktie. Ik kan me er grootendeels wel in vinden.

Waar ik naar toe wil? Weer starten met spelen en daarvoor een niet te dure sax aanschaffen.

En als je begint lees je hier en daar een studiesax! en de vertaling daarvan is dan dat je er dan niet meteen een buil aan valt. ( de prijs )

Maar als een goekope, meestal studie sax, net zo een goede keuze is en meer is gestoeld op smaak, waarom dan ooit een sax van 15000.
Als het om de sound gaat, dus om je lijjf, hoe je blaast, mondstuk en riet, kan je toch altijd uit de voeten met een studiesax, als het mechaniek maar goed werkt.
Is er dan echt geen verschil in klank tussen een goedkope messing of een dure rood-koperen of een van zilver ?
Is een dure sax beter uitgevoerd en verdiend die minder vaak tuning in de afstelling? zijn de polsters van betere kwaliteit en gaan die langer mee?
( ga ervan uit dat er normaal met de sax wordt omgesprongen )

Wat ik uit sommige reviews op youtube haal, professionals, zoals ze zelf zeggen, blazen op een yanagisawa van 4500 of meer, en daarna op een
type van 450, ( merk even vergeten, maar maakt dus niet uit ) en ze zijn zelf verbaasd over het minimale verschil in klank en bediening.
Daarna een zelfde soort test op een ander type sax, b.v. eerst een tenoor of alt, en daarna op een sopraan, en dan blijkt ineens de goedkope versie precies te veel speling in het mechaniek te hebben waardoor hij eigenlijk niet bespeelbaar is.

Al met al denk ik het maar te houden bij een goedkope sax, b.v. Stewart-Ellis, een Dimavery, of toch die L&K voor 325 in de opruiming.
Of kies ik dan toch precies een verkeerde?

Wellicht nog een reaktie graag.

Waar je naar toe wilt, is dus gewoon spelen zonder al te grote investeringen.
Zo moelijk is dat toch niet?
Maar je zit allerlei mitsen en maren te bedenken,' ik lees hier en daar, youtube ' enzv..
Er zijn mensen die in bovenstaande posten hun advies hebben gegeven. Die weten echt wel waar ze het over hebben.

Maar als jij een sax van 4500 wilt kopen, prima. Daar kun je ook op leren spelen, is geen probleem.
Tis alleen wel een rib uit je lijf, maar goed, ieder zijn portemonnee.

En verschil in klank, nogmaals, als beginner haal je geen verschil in klank tussen een dure of goedkopere sax. Dat kunnen alleen de gevorderden.

Ik heb trouwens je oude posten van jaren terug even gelezen.
Toen was je geobsedeerd over rieten, hele theorieën had je erover. Terwijl je toen nog maar net begonnen was.
 
Je hebt auto's van 10.000 of 50.000 euro.
Waarom zou je die dure kopen als die van 10 net zo hard rijd, en ook droog van a  naar b komt?
Omdat die van 50 misschien meer emotie is voor mensen die het kunnen/willen betalen.
De bestuurder zelf gaat er niet beter van auto rijden.
Het gaat vaak om emotie.. ook bij muziekinstrumenten.

Bovenstaand advies van the martin is prima, dat zijn goede niet al te dure saxen waar je prima op kan leren spelen.

[saxstudent]

Heftige reaktie hoor, maar wat emotie betreft, ik denk dat het er veel mee te maken heeft.
( off topic, maar omdat je het aanhaalde : Met rieten is het niet veel anders, al is dat heel sterk afhankelijk van hoe je blaast en welk montstuk je hebt.
 Ik had met het mondstuk wat me ter beschikking stond het liefst de vandoren jazz 2.5 of 3 . Alleen versleet ik ze wel heeeeel snel.
 Hoe geoefender je bent, hoe minder critisch het wordt. Maar laat dat a.u.b. even rusten hier. )


Maar, als ik dit lees :

https://www.saxforum.nl/stellingen-en-polls/welk-merk-toeter-speel-je/msg14668/#msg14668

dan denk ik toch dat het niet alleen emotie is. Die crampon waarop ik toen blies, was dus inderdaad een dijk van een ding.
En Yamaha's , mogelijk afhankelijk van het type, zijn echt veel schriller van klank. Dan ook nog een metalen montstuk erop... dank je.
( Ervan uitgaande dat dezelfde persoon met gelijk montstuk en riet blaast. )

m.a.w. Wie heeft er ervaring met die goedkope (tenoor) saxen, want dat is de meest basale vraag waar ik mee zit.
Of mis ik een draadje dat dat al behandeld.

Als ik in de poll bekijk, bij voorgaande link, dan speelt er toch 32 % van de blazers niet op een duur merk-artikel....
Al kan een niet nader genoemd merk ook duur zijn en weinig in omloop, maar dat is dan niet duidelijk in deze poll, helaas,

Daarnaast, vaak is een ieder blij met zijn sax, tot hij een andere aanschaft. Dan is de oude ineens niet zo goed.

Het wordt er niet makkelijker op. Het is maar goed dat er forums als deze zijn.

[Maceo]

Gewoon een goedkope tenor aanschaffen, dan kom je er vanzelf achter.

Sommige zitten in een dogma.( yamaha klinkt schel  enzv.).

Succes verder.

[saxstudent]

Wat mij betreft is er nog ruimte voor een onderbouwde en dogmavrije reactie.

[the martin]

Ieder speelt met het geluid wat hij of zij in het hoofd heeft

Als je jaren op een diep en zwaar klinkende saxofoon hebt gespeeld en je pakt dan, laten we zeggen, een yamaha, dan zal die initieel feller en scherper klinken
Als je er echter op blijft spelen, en niets aan je geluidsconcept doet,  klink ja na verloop van tijd weer als je zelf

Dus mijn antwoord blijft... Koop een sax van goeie kwaliteit, die van fatsoenlijk materiaal is gemaakt en zijn "afstelling" goed vasthoud

Mijn inschatting is dan dat je met een tweedehands sax die nieuw boven de 1000 euro was, goed afgesteld, meer in handen hebt dan een sax die je voor een paar honderd euro nieuw koopt
Dan geef ik liever zeg 6 tot 700 euro uit aan een tweedehands met bewezen kwaliteit dan 400 aan een waarschijnlijk niet echt met aandacht gemaakt apparaat

Je zou ook nog in de Amati en Grassi hoek kunnen gaan kijken (er staat een mooie verzilverde grassi tenor te koop voor 500 euri in Haarlem, geen idee of die goed is afgesteld)

[saxstudent]

@the martin, dank voor de reaktie. Hier heb ik wel wat aan.
Mijn gevoel zegt ongeveer hetzelfde, al denk ik dat je dat jaren weg moet laten. Maar aan een duurdere sax zal je meer hebben dan aan een goedopere.
Zolang het niet over de extremen gaat tenminste.
Helaas zal dat met de goedkopere sax exemplarisch zijn vermoed ik, afgezien van de misschien te slap gekonstrueerde constructie van de bewegende delen. Dus misschien veel vaker een afstel beurt nodig.
Ergenomie is persoonlijk en moet je voelen, moet bij je passen, het geluid zal op den duur wennen. Maar het is wel jammer als je een warme klank wil en die van de buurman klinkt altijd warmer...

Ik heb alleen het idee dat er hier niet veel mensen ervaring hebben met de goedkopere typen. En ik probeerde er achter te komen of het de gok waard is.
Maar op zeker gaan is misschien wel de betere stap.

Zoals al uit een review(s) bleek, was de goedkope tenoor prima, maar de goedkope sopraan niks...
wellicht moet ik toch maar een stel winkenls langs om uit te proberen. Helaas zit er hier niets in de buurt. Alleen een dimavery.
Zelfs mijn adres voor het onderhoud is verhuist naar het verre oosten.

Ik huiver een beetje om een tweede hands te kopen. Maar dat kan koudwatervrees zijn.
En marktplaats.... daar heb ik helemaal geen goed gevoel bij. Al zijn het niet allemaal oplichters.


Ik ben erwel uit zo. Allemaal bedankt.

[the martin]

welke omgeving woon je

[jeebee50]

Dus mijn antwoord blijft... Koop een sax van goeie kwaliteit, die van fatsoenlijk materiaal is gemaakt en zijn "afstelling" goed vasthoud

Mijn inschatting is dan dat je met een tweedehands sax die nieuw boven de 1000 euro was, goed afgesteld, meer in handen hebt dan een sax die je voor een paar honderd euro nieuw koopt
Dan geef ik liever zeg 6 tot 700 euro uit aan een tweedehands met bewezen kwaliteit dan 400 aan een waarschijnlijk niet echt met aandacht gemaakt apparaat

Zonder specifieke merken te kunnen noemen ben ik het helemaal eens met the martin. Hele goedkope saxen (die dus als studiesax worden aangeboden, omdat ze zo goedkoop zijn) zijn van inferieur materiaal, dat snel verbuigt en dus steeds afstelling nodig heeft. Een bewezen tweedehands blijft altijd langer goed en ook weer goed af te stellen.

[jthole]

Eens; vooral niet beginnen aan goedkope Chinese meuk waarvan de kleppen al verbuigen wanneer je ernaar kijkt (de Chinezen zullen best in staat zijn om goede instrumenten te maken, maar daar hangt dan ook een ander prijskaartje aan).

Ik zou gaan kijken naar een goede tweedehands; vanwege de intonatie misschien een Yamaha (hoewel mijn ervaring met vintage Bueschers ook goed is). Als beginner, maar dat is mijn persoonlijke mening, geen oude Conn, King of Martin ... die hebben een heerlijk vette sound, maar ook een nogal flexibele intonatie, en als beginner wil je dat juist niet.

[jupialto]

Hoewel ik nog steeds "student" ben m.b.t. de sax, ben ik wel gaan toewerken naar de sound die mij voor oren stond toen ik ooit begon.

Mijn keuze lag destijds (geld) bij Jupiter-alt, maar ik ben wel verder gaan zoeken naar een vette tenor en kwam uit bij J.Michael. Het geluid was nog niet geheel waar ik naar op zoek was, tot ik tegen een Holton tenor aanliep (koopje!).


Ik ben inmiddels tevredener over t geluid!

Als je weet welke sound je wil horen/spelen, zet je sneller stappen. Mij kostte dit proces enkele jaren (en wat geld natuurlijk).
Overeind blijft m.i.: wat vind jij jezelf waard qua geluid/speelervaring/kosten/etc.?


Bovenal: koop geen "meuk", want dat frustreert enorm! Ik wens je succes!