Zoiezo valt de markt van 20 jaar geleden niet te vergelijken met die van nu.
Toen had je 2 kanten. De Franse (Selmer, Buffet) en de Amerikaanse.
Dan een heel gat en dan de goedkopere saxen (Yamaha, Amati).
Yanagisawa weet ik niet precies van wanneer ze op de markt gekomen zijn, dus daar zeg ik verder niks over.
Tegenwoordig maakt Buffet alleen nog maar klarinetten of laten ze de saxen in Tsjechië maken --> studiemodel Evette bijvoorbeeld.
Daardoor heeft Selmer een soort monopolie-positie in kunnen nemen en naam kunnen maken.
De Amerikaanse saxen worden nog steeds veel gebruikt in de lichte muziek (jazz).
Maar orkesten als harmonie en fanfare weten vaak niet eens dat er amerikanen bestaan en gaan voor de Selmer of voor leerlingen Yamaha en Jupiter.
De Chinese markt is in opkomst, wat ook steeds beter wordt en wel betaalbaar blijft voor de saxstudent.
Maar ja, is de kwaliteit over 20 jaar nog hetzelfde als de Buffets en Selmers nu zijn van 20 jaar geleden?
Ik denk dat het appelen met peren vergelijken is.
Materialen van de goedkopere saxen zijn al anders. Anders kunnen ze nooit zover onder de prijs van bijvoorbeeld Yanagisawa of Selmer zitten.
Waardoor de leeftijd waarschijnlijk korter is, de manier van spelen anders is en het geluid wat blikkerig wordt.
De oude Amerikanen klinken wat dat betreft beter en dat verklaart misschien ook waarom je een Bundy II makkelijker verkocht krijgt dan een sax van dat andere merk
Wie weet gaat dat nog veranderen in de toekomst en zal de kwaliteit van de Chinese makelij omhoog gaan.
