Hulp gezocht bij Martin Indiana altsax

[jthole]

Zoals ik al in een ander topic heb gepost, heeft mijn Martin Indiana alt (1959) een aantal jaren in de kast gelegen. Een poostje daarvoor is hij wel volledig gereviseerd (in Deventer).

Ik speel op een combinatie van de Indiana alt en een Selmer S80 C* mondstuk, en ik ben eigenlijk nog nooit echt tevreden geweest over die combinatie. Vooral nadat ik een jaar op een Mark VI heb mogen spelen (met hetzelfde mondstuk), kreeg ik het gevoel dat ik niet de goede saxofoon en mondstuk bij elkaar heb. Het gaat dan met name om de intonatie, waar ik op de Indiana best veel moet corrigeren. Op de Mark VI ging dit eigenlijk allemaal als vanzelf, en dat was een heerlijk instrument.

Is dit nou een eigenschap van de Martins waarmee ik maar moet leren leven, of zijn er inderdaad meer geschikte mondstukken te vinden? Ik ben op zoek naar een warm en vol geluid (bigband). Maar de interne stemming is voor mij toch best wel belangrijk. Ik besef dat geen enkele sax perfect is, maar zoals ik al zei ging het op die Mark VI eigenlijk automatisch, terwijl ik op de Indiana veel meer moet werken.

Natuurlijk snap ik dat ik weer heel veel aan mijn embouchure moet werken, dus dat ik op dit moment niet goed kan vergelijken. Maar voordat ik de sax aan de kant legde heb ik best serieus gespeeld, en was ik er ook niet echt gelukkig mee.

Alvast bedankt voor jullie reactie!

Overigens ga ik deze week eens een Meyer 4M proberen van een mede forumlid; eens kijken of ik daar wel tevreden over ben. Maar misschien moet ik wel op zoek naar een "meer klassiek" mondstuk?

[Tony]

Ja bekend verhaal. Mijn Martin (Comm II) slikte ook niet alle mondstukken.
B.v. een ebonieten Ponzol intoneerde voor geen meter terwijl een metalen M1 het perfect deed. Een Otto Link, Berg Larsen e.d. gingen goed maar een Lakey weer niet. Het is echt even goed kijken welke wel en niet goed gaan en ermee leren leven

[EelcoW]

Ook een bekend verhaal hier. Ik heb ook een CommII, en ik heb ook moeite met mondstukken.
Martins zijn niet de makkelijkste saxofoons, maar ik twijfel er niet aan dat je met een goed mondstuk een goed warm en vol geluid kan produceren.

[the martin]

Ik zou verwachten dat een s80 c* wel een goed intonatie zou moeten hebben  :shock:

Maar een Meyer met middel of kleine kamer is zeker de moeite van het proberen waard. Ik zou dan wel minimaal voor een 6M of 6S gaan...

[jthole]

Ik zou verwachten dat een s80 c* wel een goed intonatie zou moeten hebben  :shock:

Op de tuner zijn de D2 en E2 zonder correctie bijna 25% te hoog (ik weet dat elke sax daar wel een beetje last van heeft). De C2 is weer te laag (tenzij met een hulpgreep) en onderin het lage register is hij weer veel te hoog. Bovenin het 1e en 2e register is hij wel goed, en ook het 3e register is ok, met uitzondering van de F3 (te laag).

Omdat er geen willekeur in zit (lange buis te hoog, korte buis goed) verwacht ik dat de stemming beter wordt met een mondstuk dat er beter bij past. Eigenlijk denk ik dat een mondstuk met een grotere kamer beter zou moeten werken, maar dat is een kwestie van uitproberen.

[Pieter]

Ik zou verwachten dat een s80 c* wel een goed intonatie zou moeten hebben  :shock:

Dat is per mondstuk verschillend, dus elke C* is anders tav een heleboel eigenschappen.  Het kan het intoneren makkelijker maken, maar niet oplossen.

Jthole: Ik snap niks van je stemming zoals je dat aangeeft. Zal wel aan mij liggen maar ik zal even aangeven wat ik ervan bak.

Uitgaande van het feit dat C' de lage C is. is de midden C dan natuurlijk C". Wanneer je op deze noot afstemd, zo nauwkeurig mogelijk, heb je ongeveer het midden van je bereik. Midden C wijkt qua stemming niet veel af. Ga je nu naar beneden dan zijn de meeste noten te hoog. Ga je vanaf midden C naar boven dat is Cis nog veel te laag, D is te hoog, E en F en g zijn wat te hoog en vanaf A zijn alle noten veel te hoog maar wel in goede onderlinge verhouding. Zo hoort ruwweg een goede sax eruit te zien. wanneer de verhoudingen tussen de -te hoge of te lage-intervallen niet kloppen heb je een sax die nooit zuiver te spelen is. Wat voor mondstuk je  er ook op zet. Je kunt dan namelijk maar steeds een heel klein gebied stemmen en de meeste muziek verreist nu eenmaal wat meer bereik.  

Dit maakt dat je goede  en slechte saxen hebt en is veel belangrijker dan de klank van een toeter.

[the martin]

Nog een vraagje...

Hoe lang heb je op die Mark VI gespeeld en hoelang speel je nu op die Indiana.. :?:

Als je langer op die VI hebt gespeeld heeft je lichaam zich er aan gewend om zijn afwijkingen op te vangen.
Die correctie voer je nu ook onbewust weer uit als je de Indiana bespeeld wat dan weer afwijkingen verergeren kan...

Verder ben ik geen voorstander van stemming op midden C.
Dat is op zich zelf al een niet te betrouwbare noot lage G vind ik zelf beter.
De rest is embouchure

[Pieter]

De mate van acceptabele afwijking van alle overige noten ligt redelijk vast ten opzichte van midden C.  Als je een andere stemnoot kiest heb je hier niets meer aan. Wil je afstemmen wanneer je met anderen samenspeelt zul je altijd over het hele register moeten zoeken wat de beste stemming is, dus wat wel en wat niet intoneerbaar is, op dat moment.

[jthole]

Ik heb het er gisteren op les over gehad. Omdat ik de laatste jaren alleen maar klarinet heb gespeeld, is mijn embouchure nog veel te strak (drijf ik de tonen op) en blaas ik ook niet vrij genoeg. Eerst maar even rustig weer de juiste manier van blazen leren ...

Mijn vraag kwam voort uit wat ik merkte toen ik toendertijd mijn martin en die mark VI naast elkaar vergeleek. Maar toen had ik inmiddels wel een jaar lang iedere dag op die mark VI gespeeld, en nooit op mijn martin, dus dat is waarschijnlijk (zoals Edwin al stelde) geen eerlijke vergelijking.

[the martin]

Zoals ik ook al in mijn mail schreef..
Neem de tijd om weer aan je sax te wennen.
Zeker als je van klarinet afkomt is dat weer een grote overgang.
Behandel elke sax als een individuele vriend die je moet leren kennen..

[Jeroen Conn]

Afgelopen zaterdag was ik bij Harry Bakker om het e.a. te proberen en ik heb daar ook op een Martin Indiana gespeeld. Misschien komt het omdat ik ook klarinettist ben maar ik had ook wel moeite met de stemming. Als ik het me goed herinner had ik vooral problemen met de G2 die veel te hoog was. De stemming was sowieso wat flexibel maar dat hoeft geen probleem te zijn. Ik was overigens wel onder de indruk van de klank, vond hem eigenlijk beter dan een "The Martin". De laatste heeft weliswaar meer resonantie maar met de Indiana kon ik veel meer doen met de klank.

Uiteindelijk de deur uitgegaan met een Conn Chu Berry Alt. Ook een geweldig geluid maar wel met een -naar mijn mening- veel betere stemming.

[jthole]

Afgelopen zaterdag was ik bij Harry Bakker om het e.a. te proberen en ik heb daar ook op een Martin Indiana gespeeld. Misschien komt het omdat ik ook klarinettist ben maar ik had ook wel moeite met de stemming.

Ik heb nu een tijd erg intensief op mijn Martin gespeeld, en de intonatie is VEEL beter! Ik heb hem nu over het hele bereik zonder problemen stemmend, zonder ongebruikelijke afwijkingen. Het lag dus inderdaad vooral aan mijzelf.