Dat is een bestuur wat enhousiasme uitstraald en die niet over zich heen laat lopen door een dirigent.
Enthousiasme proef ik bij de meeste bestuursleden helaas niet. Er komt weinig tot niets vernieuwends uit en is eerder van "hetzelfde dan vorig jaar" doen. Verder laat het bestuur veel op zijn beloop onder het mom "het komt uiteindelijk wel goed". Er wordt pas gereageerd op het moment dat iets verkeerd is gelopen. Veel dingen zijn al vooraf aan te zien komen, waardoor er op te anticiperen is (en het dus soepeler zou kunnen verlopen). Naar mijn idee zou een bestuur een beleid voor jaren moeten uitstippelen en de voorwaarden moeten scheppen zodat "alles goed gaat".
Verder hebben we een vrij jonge dirigente welke idd niet over het bestuur heen loopt, dus dat is op dit moment geen probleem. Ik vrees dat wanneer er een overheersend dirigent zou zijn, dat het bestuur niet in staat zou zijn om de te teugelen.
Een leuke jeugdcommissie om de jeugd te intresseren en daar al een beetje bijbrengen dat thuis spelen wel belangrijk is :|
Daar is dus jaren lang geen (of in elk geval te weinig) aandacht aan besteedt, waardoor op dit moment geen leerlingen zijn die niet in het orkest meespelen en er een "leeftijdsgat" is onstaan (waardoor aansluiting bij de huidige leden moeilijker wordt).
Gelukkig wordt dat op dit moment weer opgepakt. De kinderen in het dorp die de communie doen krijgen een attentie en krijgen gratis algemene muzieklessen aangeboden om ze op die manier bekend te maken met de blaasmuziek. Hopenlijk levert dat nieuwe leerlingen voor de harmonie op (waardoor over ca. 2 jaar weer nieuwe aanwas voor het orkest komt).
Een dirigent die past bij de vereniging en niet een die alles wil bepalen (was mijn reden van vertrek helaas)
De dirigente wil zeker niet alles bepalen. Heeft een visie hoe een reportoir uit zou moeten zien:1 "moeilijk" stuk waar dus ook thuis aan gerepeteerd moet worden en verder vooral veel werken die door de muzikanten (=muziekcommissie) worden aangedragen ("...want het is jullie vereniging").
Alleen straalt ze niet echt enthousiasme uit naar mijn mening, maar dat kan ook aan mij liggen....
Gevarieerde nummer om te spelen.
Dat zit op zich wel goed.
Dat je naar optredens kunt werken het hele jaar door en er geen gaten in de agenda vallen dat je geen doel hebt om te repeteren. Als je daar actief in bent denk/hoop ik dat het repetitiebezoek hoog blijft.
Groot probleem is dat er thuis weinig tot niet gerepeteerd wordt, waardoor het "nieuwe" van een stuk er al lang af is voordat het uitgevoerd kan worden. En het blijft vaak bij noten spelen. Aan muziek maken komen we nauwelijks nog aan toe. Als je een stuk al kunt dromen, motiveert dat niet echt om je in bochten te wringen om naar de repetitie te komen. Dus ondanks dat we eigenlijk maar 2 concerten per jaar hebben (naast wat mars-optredens en kleine concertjes in bejaardenhuis e.d.) is er dus eigenlijk nooit een gat omdat alles erg langzaam gaat.
en dat het bestuur open is en als er mensen dreigen te lopen daar een gesprek mee aangaan. Er zit vaak frustratie die niet geuit wordt. En door een gesprek kan er vaak helderheid komen.
En daar wringt hem denk ik bij ons echt de schoen. In een zeer vervelende situatie door (in mijn ogen) verkeerde beslissing van het bestuur en daaropvolgende escalatie zijn twee gezinnen (beide met 3 personen lid) lijnrecht tegenover elkaar komen te staan, wat een behoorlijke uitwerking heeft gehad op de sfeer in de vereniging. Het conflikt heeft in zijn hevigheid ongeveer 4 maanden geduurd, maar is eigenlijk nooit echt opgelost. Ook is de achtergrond van de beslissing nooit echt uitgelegd door het bestuur. Uiteindelijk werd gezegt: Ofwel je komt gewoon weer erbij zitten en er wordt niet meer over gepraat en anders zien wij ons genoodzaakt...
Gezien een bijna 100 jarig lidmaatschap van onze familie (pa ruim 50 en kids bijna 25) en de band die we met de vereniging hebben, hebben wij toen voor het eerste gekozen. Maar je kunt je voorstellen dat plezier en motivatie een behoorlijke deuk hebben opgelopen.
Om eerlijk te zijn heb ik eigenlijk slechts weinig positieve momenten (ze zijn er wel hoor!!) gekend sinds die situatie, maar steeds hopend op verbeteringen. Helaas door het gebrek aan vertrouwen in het bestuur geen behoefte en motivatie om daar zelf een leidende rol in te spelen. Voorzie echter niet dat er op korte termijn duidelijke verbetering van de situatie zal zijn...
en inderdaad als er een iemand gaan lopen volgen er meer. en dat is erg jammer en zonde voor de vereniging.
Want vaak zijn het mensen die veel voor een vereniging doen
Vandaar dat het naar mijn mening o zo belangrijk is om het saamhorigheidsgevoeld te koesteren en te stimuleren. Dan durft ook iedereen zijn frustraties te uiten en zal niemand uit frustratie weggaan. Dan zullen alleen mensen vertrekken om practische redenen (verhuizing, studie, te druk met werk), die niemand "meetrekken", toch een zekere band met de vereniging houden en mogelijk op een later tijdstip weer opnieuw lid worden.
