Yanagisawa A-900 tweedehands kopen

[the martin]

Ik ga waarschijnlijk zaterdag naar aan Yanagisawa A-900 kijken.. (Ja... the martin gaat modern *;o)

Ik weet dat Yani's over het algemeen perfect afgewerkte kwalitatief goede toeters zijn.
Maar..
Hebben jullie toch nog ervaringen, problemen of andere zaken waarvan je zegt: Let daar op... :?:

[Amanda]

Prima toeters. Qua stemming bijna altijd goed. Soms in de hoogte A'', B'', C''' wat hoog.
Applicatuur loopt vaak heel soepel.
Klank is over het algemeen ook goed. Warmer dan de Yamaha's, maar weer niet zo warm als een goede Selmer of Buffet.
Leuke veelzijdige toeters.

Kortom: eigenlijk heb je niets aan mijn post, behalve dat de sax gewoon goed moet zijn  

[the martin]

Eigenlijk had ik ook niet anders verwacht  
Klank ergens tussen Yamaha en Selmer in, dat is precies wat ik zoek.
Ik wil hem in "mijn" soul/disco band gebruiken en ben op zoek naar een wat helderder geluid zonder echt dun te worden..
Jumbo Java er op en knallen  :twisted:

[Amanda]

Dat moet wel goed komen dan  :-D

[Pieter]

Door de bank genomen best goede toeters, maar ik vind de alten veel te wollige hoge noten hebben en klinken dus verre van helder in de hoogte. En eigenlijk geldt dat ook wel voor de sopranen. Yana maakt wel betere sopranen dan alten, vind ik, maar van dat wollige moet je houden, voor mij maakt het ze toch een beetje tot "geen vlees, geen vis". Het geeft ze minder expressiemogelijkheid. Daarom zou ik dan eerder voor een vergelijkbare Yamaha kiezen wanneer Selmer geen optie zou zijn.
Selmers hebben meer karakter, maar is nooit een eenheidsworst. Je kunt dus ook niet zeggen dat de klank van een Yana tussen een of ander merk en Selmer in ligt, want ook dan zul je moeten zoeken naar die Selmer die die  bewering waar maakt.
Nogmaals de Yama's en de Yana's zijn toeters waar je je prima mee kunt vertonen, maar wanneer je heel specifieke eisen stelt kom je toch uit bij een zoektocht langs de Selmers, maar dan kun je je eigen eisen hoger leggen want wat je zoekt is er ook.

[the martin]

...maar ik vind de alten veel te wollige hoge noten hebben en klinken dus verre van helder in de hoogte....

Een beetje wollig in het hoog zou ook best goed kunnen zijn..
Mischien wordt het dan ook niet te schel.. Een Jumbo Java is best een radicaal mondstukje, beetje dukoff stijl in een hardrubber vermomming.
Maar bedankt. Ik zal er op letten.

Ik heb laatst met iemand samengespeeld die ook een A900 + Brancher mondstuk + Rico Royal speelde. WAUW wat een klank had die beste man..
Ik weet het.. het gaat om de gene achter de toeter.
Hij heeft overigens het zelfde type geluid ook op tenor (Vito) en bari (TMT), dus....... het ligt echt aan de toeter  :lol:
Maar ik heb goede hoop en geeft wel aan dat het mogelijk is..

Ik speel zelf nu een Conn Chu alt, vrij warme toeter. Om die fel te krijgen moet je een echt stevige embouchure gebruiken en  lever je volheid in je klank in. (heb ik het gevoel).
Ik hoop dat het verschil zal zijn dat ik een iets zangeriger (nog zo'n term Frits   ) geluid krijg zonder dat ik daarvoor hoef te pushen.
Daarnaast modernere ergonomie (ik zeg nog steeds niet beter) en de hoge Fis is ook handig.
In ieder geval één stuk op het repertoir waar die meerdere keren in een snel riedeltje naar voren komt, en dan is één knop best handig.
Schijnt ook voor altissimo weer meer mogelijkheden te geven.

[Pieter]

Hoge Fis vind ik absoluut een toevoeging.

In alle gevallen waarin je hoge E, F of Fis moet spelen ou je eens kunnen kijken of je ook gebruik kunt maken van quick E F of Fis. Is vaak motorisch veel makkelijker en dat maakt je riedels weer veel soepeler.

[the martin]

Hoge Fis vind ik absoluut een toevoeging.

In alle gevallen waarin je hoge E, F of Fis moet spelen ou je eens kunnen kijken of je ook gebruik kunt maken van quick E F of Fis. Is vaak motorisch veel makkelijker en dat maakt je riedels weer veel soepeler.

Die gebruik ik inderdaad meer en meer. Op alt loopt dat redelijk t/m G. Op tenor tot de Fis redelijk die G wil maar niet lukken.

[Pieter]

Heel veel riedeltjes spelen vanaf hoge D, QE, QF en dan doorschuiven naar altiss.G. Gebonden de eerste tijd want gestoten is veel moeilijker. Net zolang totdat je strottehoofd weet waar het moet staan. Stemapparaat kun je achterwege laten want wanneerje strottehoofd niet soeel kan bewegen in dat register, kun je ook niet intoneren. Eerst klank maken.
De ruimte voor in je mond klein houden en niet op je riet knijpen. Eerder iets soepeler houden.
Blijven proberen en geen dag overslaan want wat je hebt gewonnen ben je zo weer kwijt.

g is voor mij niet moeilijk, maar B....

[the martin]

Blijven proberen en geen dag overslaan........

Dat laatste is exact mijn probleem  :roll:

[Maaarten]

ik zit op tenor ook nog altijd maar tot een fraaie hoge Fis. Kan niet wachten op de G

[Amanda]

Ik ben heel blij met mijn hoge G op sopraan.
Mijn buren overigens iets minder...

[niesten]

...maar ik vind de alten veel te wollige hoge noten hebben en klinken dus verre van helder in de hoogte....

Zo zie je maar hoe meningen kunnen verschillen (of mss de afzonderlijke instrumenten).

Toen ik ruim 2 jaar geleden op zoek was naar "mijn" altsax heb ik bij Adams een aantal yanas geprobeerd, maar vond deze erg iel klinken, vooral in de hoogte.
De baritonsaxen van Yanagisawa die ik een paar weken geleden geprobeerd heb, maakten een veel betere indruk dan de alten (nog steeds geen selmer, maar kwamen toch redelijk in de buurt, zeker gezien het prijsverschil..).

[the martin]

Sinds zaterdag ben ik de gelukkige eigenaar van een Yanagisawa A900.
Vorige eigenaar heeft haar tig jaar geleden gekocht in Deventer met de bedoeling saxofoon te leren spelen, na een tijdje niets meer mee gedaan waarna ze jaren in de koffer heeft gelegen.

Cosmetisch heeft ze op sommige plekken een paar rare bruine vlekjes op de lak maar verder is de lak nog 100% in orde.
Polsters zijn zover ik kan zien perfect en sluiten ook goed.
Halskurk ziet er zelfs nog ongebruikt uit.

Eerste snelle indrukken (getest met een Jumbo Java):
- Mooie open heldere klank zonder iel te worden
Totaal geen wolligheid te bespeuren.
Waar ik bij mijn Conn al gauw tegen een blokkade op loop gaat deze nog een paar stapjes verder.
Nadeel hiervan is wel dat die Conn sneller wat rauwer klinkt en de klank op de Yani wat cleaner blijft.
Maar dat is heel subtiel, misschien zelfs alleen hoorbaar voor de speler.
Als ik haar beter leer kennen verwacht ik hier best een klank uit te krijgen waar ik trots op kan zijn (Dat had ik op mijn Conn ook nog steeds niet).
Ik verheug me al op woensdag zodat ze zich in het echie kan bewijzen

- Registerovergang van lagere naar hogere octaaf is mooi. Klankkwaliteit blijft nagenoeg het zelfde

- Polsters
Wat is het toch telkens weer heerlijk om een goed sluitend instrument te bespelen, alles speelt zoveel makkelijker aan dan op mijn oude Conn
Het enige probleem is een worbellende lage C die echter met een embouchure aanpassing prima op te vangen is.
Ik moet nog controleren of de Cis klep lekt
Lage B en Bes zijn probleemloos

- Ergonomie.
OK ik geef het toe.
Dat linker pink plateau is superieur aan wat ik op mijn amerikaantjes gewend ben. Wat gaat dat licht en snel.
Verder valt alles automatisch op de juiste plek. Dat heeft Yanagisawa perfect in orde.
Die aparte klep voor hoge Fis is erg lekker..

- Stemming
Voor mijn oor goed. Ik heb nog geen tuner gebruikt om dit te controleren.
Ik verwacht hier echter geen problemen..

-Minder
Raar maar waar. Het altissimo loopje met de forked-vingering E, F, Fis, G is juist weer minder dan op mijn Conn.
Maar dat zal gewenning zijn neem ik aan.

Conclusie:
Ik ben onder de indruk en verheug me al op een forum meeting volgend jaar om haar te vergelijken met saxen die in naam meer premium zijn.
Ik krijg zelfs weer plannen om thuis aan mijn techniek te gaan werken..

Me are happy

[Amanda]

Dat klinkt heel goed!
Veel plezier met de nieuwe aanwinst!