zoektocht gaat verder...

[Ties76]

Vanmiddag ga ik de G-serie van Meyer uitproberen op mijn Chu Berry alt. Het mondstuk is net binnengekomen bij Adams.
De mondstukken die ik al heb uitgeprobeerd, gaan allemaal terug, helaas zit er geen match voor mij bij.
Naast de G-serie wil ik ook nog de Selmer Super Session uitproberen (ondanks dat deze bij tipopening D begint en ik nu op Soloist C* blaas, proberen kan altijd).
Een waar ik helemaal niet aan gedacht had: de Lebayle jazz mondstukken (eboniet)! Nog niets van geprobeerd en ik hoor/lees ook vrij weinig ervaringen met Lebayle eboniet.
Aangezien ik nog niet zo'n ervaren speler ben, wil ik me maar niet wagen aan ander materiaal dan eboniet, meer gevoelsmatig, dan ergens op gebaseerd overigens.
Ik speel veel muziek alleen en ik de joeks-band ben ik de enige altsax en verder is er maar 1 tenorsax (soms). Hoe zit het dan met mengen? (Onze groep speelt overigens vooral hard, harder, hardst, dus een beetje volume voor mij kan geen kwaad  :wink: )
Wie heeft er ervaring met de Lebayle eboniet, of G-serie Meyer/ Super Session van Selmer?

[Thijs Leuven]

Als je vooral hard/harder/hardst gaat is metaal denk ik het overwegen waard! Metalen mondstukken zijn doorgaans feller van klank (je prikt dus beter door de mix) en je kan er flink wat volume mee produceren. Ik moet zeggen dat ik zelf ook een tijd lang nogal huiverig was over metaal op alt, maar nu speel ik bijna altijd op mijn metalen TopSax mondstuk. Mijn Meyer komt naar boven wanneer het geheel iets doffer en meer mellow moet zijn, mijn Vandoren komt heeeeeeeeel soms naar boven bij ballads (die heeft een mooi hoog).  

[the martin]

Tot nu toe heb je redelijk vergelijkbare mondstukken geprobeerd schat ik in.
Allemaal in het gematigde register (qua felheid)
Dan zul je inderdaad niet al te veel verschil qua geluid ondervinden.

Die G is al een afwijkender ontwerp dus dat zou best wel eens wat op kunnen leveren.
Wat belangrijker is.. Welk geluid wil je bereiken. Als je dat niet in je kop hebt zitten zal het erg moeilijk worden om naar een nieuwe sound toe te werken.

En sound is meer dan alleen de klank die je bij het blazen op een mondstuk produceert..
Manier van aanzetten, afsluiten van een noot, ritmiek etc spelen ook mee.
Luister bijv maar eens naar Maceo Parker of zoiets. Zijn klank is niet uniek maar zijn sound wel..

[Ties76]

Ik snap wat je bedoelt. Ik denk dat bij mij ook een probleem is, dat ik juist wel een geluid/sound in mijn hoofd heb zitten, maar die er niet uit krijg.
Ik verwacht iets te horen en dat hoor ik nog niet! Zo dadelijk lekker blazen en dan horen wel hoe het verder gaat...

[the martin]

Welke sound..
Noem eens een muzikant die er bij in de buurt komt..

[Ties76]

Tja, een muzikant noemen? Oei, daar ben ik niet zo in thuis  :oops:
Ik luister veel muziek, ook van alles door elkaar qua stijlen, maar in namen van muzikanten ben ik erg slecht en ik titels van songs nog veel slechter.
Ik weet ook niet of ik naar een geluid van een ander zou zoeken, het is meer dat ik een bepaald geluid bij mijzelf vind passen en dat geluid vind ik steeds net niet (soms wel in het hoog, óf in het laag, maar niet over de gehele breedte.
Wat ik zoek?
- Warmte, maar niet wollig.
- Helder, maar niet iel.
- Volume
- Makkelijk aanspreekbaar.
- Geen gewow meer in het laag/ stabiliteit.

Tot nu toe vind ik steeds een stukje. Met het volume zit het wel goed, dankzij de keuze van de sax zelf (Chu Berry). De Soloist vind ik prachtig in het laag, warm en vol, maar in het hoog mis ik wat. De Soloist lijkt dan minder 'stabiel', geen idee hoe ik anders uit moet leggen wat ik voel en hoor. Bovendien spreekt het laag niet altijd even lekker aan en heb ik last van gewow bij de B/Bes (ook niet stabiel).

Vanmiddag ben ik weer bij Adams geweest en heb ik weer een aantal mondstukken geprobeerd en ik ben weer met drie mondstukken naar huis gegaan om te testen:
De Selmer Super Session D, de Meyer 5 G-serie en je raadt het nooit, een Labayle alto jazz hout 6*. Die zat per ongeluk bij de selectie van Heidi. Ze bedoelde de Labayle 6* en 7 te geven, maar de 7 bleek een houten mondstuk. Ondanks de tipopening toch geprobeerd en ik was blij verrast. Naar de 6* gevraagd en die geprobeerd. Klinkt erg lekker!
Thuis blijkt de Selmer al meteen een tegenvaller. Ik denk dat het verschil in testruimte en huiskamer te groot is (daar glazen ruimte, maar zacht systeenplafond en vloerbedekking, thuis de hele woonkamer met hoog plafond (oud huis) en natuurstenen vloer), waardoor de mondstukken thuis soms toch tegenvallen. De Meyer G-serie en de Labayle klinken beide thuis wel goed, zo op het eerste gehoor, dus die ga ik verder uitproberen.
Wel lastig dat de labayle eigenlijk een dunner halskurk nodig heeft, maar goed, het past.
Ik had nog me nog nooit in houten mondstukken verdiept, maar ik vind de klank tot nu toe erg mooi. Er zit wel een smaakje aan zo'n mondstuk, maar dat sebbel je er in de loop van de tijd vast wel af.
Ik ben benieuwd wat de ervaring van anderen is met hout. Iemand?

[Invisible]

Wat ik zoek?
- Warmte, maar niet wollig.
- Helder, maar niet iel.
- Volume
- Makkelijk aanspreekbaar.
- Geen gewow meer in het laag/ stabiliteit.

Een aantal van deze punten komen niet alleen bij het mondstuk vandaan, maar bijvoorbeeld ook uit het riet wat er opzit. Als je een licht riet er op hebt zitten, kan de klank al snel scheller (iel) worden en is het volume ook beperkter omdat je anders het riet dicht blaast. Een zwaarder riet heeft echter wel weer het nadeel dat het moeilijker aanspreekt maar dat is een kwestie van embouchure kweken (makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het).

Ook kan er nog verrassend veel worden bereikt met de plaatsing van het riet op het mondstuk en de plaatsing van de rietbinder. Ik heb thuis nog ergens een lijstje (zit nu op mijn werk) met wat voor resultaat dat allemaal kan hebben, als ik het niet vergeet   kom ik hier nog op terug.

Het kan overigens nooit kwaad om zo nu en dan eens wat andere mondstukken te proberen om gewoon eens verder te kijken dan je neus lang is. Mocht je niet het ideale mondstuk vinden, heb je in ieder geval een veel beter beeld van wat de verschillen zijn. Maar veel van deze punten kunnen dus ook in andere zaken zitten zoals je ademsteun, embouchure, riet en zelfs welke rietenbinder je hebt en naar mijn mening heb je met een soloist al een heel goed mondstuk in bezit (al is het per persoon verschillend wat een goed mondstuk is, ik vind bijvoorbeeld Meyers veel te iel klinken terwijl anderen daar bij zweren).

[Ties76]

Ik kom er inderdaad achter dat mijn Soloist zo slecht nog niet is  
Heb ik goed uitgezocht toen ik nog maar net kon spelen.
Ik bedenk me net dat het misschien zo is dat ik eruit ben gegroed, het is een C* en alles wat ik nu uitprobeer heeft een (wat) grotere tipopening. De afgelopen maanden heb ik ook zo veel meer geoefend dat dat daarvoor, misschien heeft dat er ook mee te maken.
Zwaardere rieten, daar groei ik stapje voor stapje naar toe, zeker niet te snel. Ik speel zittend en ik ben snel moe, dus ademsteun blijft een aandachtspunt en embouchure moet ik heel langzaam opbouwen.
Ik vond de Meyers ook veel ieler dan mijn Soloist, maar ze speelden wel makkelijker in het laag. Maar goed, vanwege de klank vallen ze af. Ik ben nu de G-serie aan het uitproberen en die klinkt warmer voor mijn gevoel, maar toch niet zo warm als die Lebayle jazz wood. Die lebayle was een complete verrassing voor mij, want met ebonieten mondstuk kon ik niet uit de voeten en dan blijkt hout zo'n groot verschil te maken. Op SOTW lees ik dan wel weer een hoop doem-verhalen over houten mondstukken, maar alles wat ik in het Nederlands over Lebayle kan vinden, is haast lyrisch.
Ik test ze hier lekker verder en bedacht me vanmorgen dat ik er een Soloist C** bij had moeten hebben, maar goed, dat komt misschien nog.

Ondanks dat ik niet zo veel verstand heb van het binnenwerk van mondstukken, heb ik wel het vermoeden dat ik een voorkeur heb voor grote kamers. Ik wil ruimte, wil mijn lucht kwijt kunnen, anders speelt het voor mijn gevoel vrij benauwd. Zeker als ik zelf wat vermoeider wordt en begin te knijpen. Een combinatie (kleine kamer en dichtgeknepen tipopening) die me per direct laat stoppen voor die sessie.
In een Soloist kan ik mijn lucht goed kwijt en als ik de Lebayle bekijk, dan heeft die zelfs een extra uitgefreesde kamer, klopt dat?
Misschien dat dat ook nog helpt om gerichter te zoeken?

[Thijs Leuven]

Wat ik zoek?
- Warmte, maar niet wollig.
- Helder, maar niet iel.
- Volume
- Makkelijk aanspreekbaar.
- Geen gewow meer in het laag/ stabiliteit.

Als ik me niet vergis speel je toch nog niet zo heel lang? Het duurt altijd wel even voordat je een warme, heldere, stabiele toon krijgt. Ik zou me niet stuk kijken op setup, het grootste gedeelte moet bij jezelf vandaan komen.  

[Invisible]

Het gevaar van een grotere tipopening is dat je juist nog sneller moe wordt omdat dat nog meer van je embouchure en ademsteun vraagt. Een vuistregel om te bepalen of je je mondstuk ontgroeid bent is dat een riet 3,5 nog te licht voor je is. Nu is dat natuurlijk van veel meer zaken afhankelijk, onder andere in wat voor genre je speelt. Zo zal een klassieke blazer (harmonie, fanfare, kwartetten) deze vuistregel meer opgaan dan voor een pop/funk blazer, deze blazen ook wat "agressiever" in het mondstuk dan de klassieke blazers. Maar als je nu nog een 2 of 2,5 zou blazen, is naar mijn mening een vergelijkbaar mondstuk met een veel grotere tipopening niet wat je zoekt. Wat voor riet (type en zwaarte) bespeel je nu overigens?

Probeer de volgende keer als je bij Adams ben ook eens wat verschillende rietbinders uit, wellicht dat daar nog winst te halen is voor jou (al zijn. De BG L10 bijvoorbeeld geeft vaak goede resultaten. Deze kost dan ook wel het nodige, maar probeer het eens uit.

Ik zou me niet stuk kijken op setup, het grootste gedeelte moet bij jezelf vandaan komen.  

Een waarheid als een koe

[Maaarten]

Wat ik zoek?
- Warmte, maar niet wollig.
- Helder, maar niet iel.
- Volume
- Makkelijk aanspreekbaar.
- Geen gewow meer in het laag/ stabiliteit.

Als ik me niet vergis speel je toch nog niet zo heel lang? Het duurt altijd wel even voordat je een warme, heldere, stabiele toon krijgt. Ik zou me niet stuk kijken op setup, het grootste gedeelte moet bij jezelf vandaan komen.  

Als ik dat lijstje zie denk ik dat het een kwestie van oefenen is vooral. Lange tonen blazen, ook de hoogste en de laagste. Van hard naar zacht. etc.
Je zult na verloop van tijd merken dat je de lage tonen beter eruit krijgt, en dat je minder knijpt in de hoge tonen enzo. (mijn ervaring, nog steeds mee bezig trouwens)

[Ties76]

Zucht, ja die blaasuren...
Ik speel inderdaad pas 1,5 jaar, blaas nog op een V16 2/2,5 (zit op het randje), maar ik zet blijkbaar wel sterk aan en ik blaas blijkbaar met veel lucht. Ik kan die hoeveelheid bij sommige mondstukken niet kwijt heb ik gemerkt en dat voelt 'benauwd'. Er moet blijkbaar voor mijn lekkere blaasgevoel wel veel lucht tegelijk door het mondstuk kunnen. Vandaar mijn vraag over de kamer, kan het dat ik daar gevoelig voor ben?
Ik speel in vrij stabiele tonen moet ik zeggen... totdat ik moe wordt en dat is soms al na een kwartier en soms pas na drie kwartier. Heel wisselend. Ik hoor het zelf ook, klinkt vreselijk bij  langzame stukken, kun je beter stoppen met die sessie  
Hard blazen gaat prima, harder en hardst ook, zacht gaat ook nog wel goed, maar zachter, zachtst, vergeet het maar, blaasuren te kort. Het lukt wel, maar niet mooi, het bekende beginnersprobleem denk ik. Blijven oefenen, oefenen, oefenen, gaat vanzelf goed komen...
Ik hoop met een ander mondstuk ook van het gewow af te zijn en bij verschillende mondstukken is dat inderdaad zo. Tijdens de saxmeeting hebben meerdere mensen op mijn sax gespeeld met eigen mondstuk, mijn mondstuk, eigen rietbinder en mijn rietbinder en het probleem lijkt toch echt in mijn mondstuk te zitten. Natuurlijk blaast een ervaren speler er (deels) doorheen, maar het blijft er wel. Marnix van Saxcompany zei dat een Soloist ook te lang is voor een Chu Berry en dat ik een Meyer zou moeten proberen. En met de Meyer van Sam was het tijdens de meeting ook echt weg en in mijn zoektocht nu thuis zit er ook echt heel veel verschil in gewow per mondstuk Sommigen doen het ineens ter hoogte van de lage G/F, maar meestal beperkt het zich tot de B/Bes en soms de Cis/C, of is het er helemaal niet!!!
Heel vreemd!

(O ja, bij Adams heb ik ook verschillende rietbinders op mijn Soloist geprobeerd, gaf geen verbetering)

[Amanda]

Je hebt een vrij licht riet. Een V16 2 staat gelijk aan een Traditional 1,5.
Niet gek dat het dan ieler klinkt.
Ik zou hier eerst in gaan experimenteren. Een zwaarder/groter mondstuk vereist ook een lichter riet.
En ik denk niet dat je je klank hiermee verbetert.

De soloist is een prima mondstuk.
Je kan eens combineren met een andere sterkte riet, maar ook een ander merk/type.
Ik vond La Voz altijd fijn blazen en dan M/MH.
Wil je iets klassieker kun je Hemke Premium 2,5 of 3 proberen. Hier word je klank wat ronder van, wat minder fel.
V16 kan ook, maar dan zou ik zeker richting 2,5 of 3 gaan. Ik vind V16 van zichzelf al wat ieler.
De V12 schijnt ook goed te zijn, maar die heb ik nog niet geprobeerd.
Met een wat zwaarder riet zul je je lucht ook al beter kwijt kunnen. Maar hiervoor moet je wel embrouchure trainen  
1,5 jaar spelen is nog niet lang.
Het heeft mij in totaal een jaar of 3/4 gekost om van 2,5 naar 3,5 te gaan. Op een simpel C* mondstuk.

[Ties76]

Ter aanvulling: Dankzij 2 jaar AMV (blokfluit) en 6 jaar pianospelen in mijn jeugd, zat ik na ruim een half jaar saxofoon spelen op A-niveu en nu ongeveer op B-niveau.
Mijn niveau loopt dus voor op de blaasuren die ik op mijn naam heb staan, best lastig soms.
Maar ik oefen lekker verder en ik zal alle tips opslaan in mijn achterhoofd, bedankt!

[Maaarten]

ok, als de soloist niet compatibel is met een oude Conn is een ander mondstuk weer beter.

Ik zou als laatste pas geld uitgeven aan andere binders! Dat maakt echt bijna niks uit.