@Amanda, "Meer begaan zijn met"betekent dat je er meer waarde aan hecht dan de gemiddelde speler.
De zaken die je noemt zouden basale kennis moeten zijn voor, in dit geval, elke saxofonist. Toch denk ik dat het ingewikkelder in elkaar zit en dan begint de ellende want vaak komen instrumenten bij reparateurs terecht die enkel en alleen een opdracht uitvoeren en niet verder kijken. En wie beoordeelt dat dan? Vaak heb ik Bart dingen horen vertellen en aanpassingen zien maken waar je zelf echt niet opkomt, maar wel een groot verschil in speelplezier uitmaken. Een mooie sax, zo uit de fabriek een beetje verbouwen omdat ergens een stangetje een heel klein beetje scheef loopt en in de toekomst voor gaat zorgen dat een plster een heel klein beetje scheef gaat afslijten. Dat zijn zulke minieme afwijkingen waar je voorlopig nog niet echt last van hebt, en wanneer je er last van krijgt, heb je het vaak niet in de gaten. Bart hersteld zaken voordat ze je last kunnen bezorgen en dat is precies waar het volgens mij om gaat. Een topinstrument in topconditie houden is iets anders dan een standaardbeurt, groot of klein.
Hoe ik het zou willen? Ik zou willen dat iedere reparateur dezelfde inzet, liefde voor het vak en kennis en kunde heeft. Er is er nog een die de moeite waard is, Nico Bodewes, maar hij blijkt niet erg betrouwbaar in zijn afspraken en dat vind ik ook een heel sterk minpunt.
Daan, zou misschien wel een goede reparateur kunnen worden, maar we zien hem bijna niet meer op het forum.
Verder denk dat verenigingen zich meer bewust moeten zijn van hun onkunde. Onwetendheid is geen schande, je mag van niemand verwachten dat ze overal verstand van hebben, wel dat ze met dat gebrek aan kennis op de juiste manier omgaan. Weet wat voor instrumenten je in je vereniging hebt en zitten er bijzondere exemplaren bij, zorg er dan voor dat die de aandacht krijgen die ze nodig hebben. Ze vertegenwoordigen vaak een waarde (en niet alleen geldelijk) waar ze geen weet van hebben. Bij ons werden de Mark VI-en meegegeven aan de eerste de beste leerling....Nu zijn we overgegaan op Yamaha studiesaxen.
Laat degene die de instrumenten beheert zich informeren door verschillende beroepsmensen, zorg ervoor dat diegene in ieder geval kwaliteit kan herkennen. Dat behelst meer dan weten wanneer er een klepje niet goed sluit of een onderdeel versleten is.
Maak je leden bewust! Zoals jijzelf al deze dingen hebt opgepikt, maak andere deelgenoot van wat je weet en laat ervaren dat het ook klopt. Maak mensen weer eens nieuwsgierig naar hun eigen instrument. Overigens vind ik dat iedereen in een orkest verantwoordelijk is voorr het geheel en daar hoort ook de kwaliteit van de instumenten onder. Ik vind het ook vervelend wanneer iemand de zaak verpest omdat hij een slecht klinkend instrument heeft.
@Invisible,
Volgens mij kunnen wij wel samen een soort van handboek schrijven over hoe wij vinden dat het zou moeten in zo'n vereniging. Ik weet alleen niet of er veel mensen zijn die dat zouden kunnen waarderen.
