het geprinte mondstuk zal er een stuk grover uitzien, dat is ook een punt waar ik benieuwd naar ben of de oppervlakte kwaliteit goed genoeg is om gelijk op te spelen. zo'n mondstuk wordt in lagen geprint, dus ik krijg evengoed miniscule rimpels op het mondstuk de diameter van een zo`n "rimpel" is ong. 0.2mm wat opzich nog vrij veel is. Maar dat is natuurlijk ook deel van het experiment.
Als dropveterverbeteraar met wat kennis van stromingsleer komt er een vraag bij me op, bij voorbaat excuses voor het jargon.
Gladde wanden hebben de eigenschap dat ze bij hogere Reynolds getallen nog een laminair karakter geven aan de stroming.
De gladheid van de afwerking van de kamer van het mondstuk schijnt niet zo belangrijk voor de toon, dus als dit klopt, zitten we hier nog niet in een kritisch gebied.
Dit is zo een beetje de situatie dat profesionele schaatsers voordeel hebben bij een glad pak, terwijl de doorsnee schaatser beter een wollige trui kan aantrekken.
Nu is het Reynolds getal in de punt van het mondstuk hoger dan in de kamer.
Hier zou de gladheid van de afwerking wel kunnen uitmaken.
Mischien wel meer dan de vorm van de eventuele bafle.
Als je toch gaat polijsten dan zou ik bij de punt beginnen en kijken of dat veel uitmaakt.
Mijn vraag is, wat is de afstand vanaf de punt van het mondstuk waar een gladde afwerking geen effect meer heeft op de toon, en wat is de grootte van het Reynolds getal daar :?:
Nul is ook een mogelijke afstand. :roll:
Ben benieuwd naar je proefschrift over dit onderwerp
