Naar aanleiding van deze thread gisteren nog eens de Links en de Lebayle na elkaar uitgeprobeerd en kritisch vergeleken. De STM 6 speelt ook redelijk makkelijk, en komt qua geluid wel wat in de buurt van de Lebayle. De STM NY 7* (vrij nieuw) is mij wat teveel aan de doffe kant, het kost teveel moeite er een helder geluid uit te krijgen.
Maar de oude, gehavende STM 7 die ik in keer via Markplaats heb gekocht heeft een erg lekker vol en smeuïg geluid, zeker interessanter dan dat van de Lebayle, en dit mondstuk zet mij wel wat aan het twijfelen over de Lebayle. Het is wat CBone zegt: er zit meer vlees aan.
Maar het is hard werken op dit mondstuk, hij spreekt wat lastiger aan en de toon heeft ook wel wat de neiging om 'in te storten' als de ademsteun even afneemt. De tip voelt groter aan dan de Lebayle 8, en het resultaat is wel al wat beter met een wat zachter riet.
Misschien toch de moeite waard om te zien of het beter speelbaar gemaakt kan worden. Zoals ik al zei is het mondstuk wel wat gehavend. De tip ziet er wat gekarteld uit en er zitten krasjes op de rails. Misschien is dat een probleem, of het mondstuk is sowieso al nooit goed afgewerkt. Zat er al aan te denken om 'm naar Kay Siebold in Hamburg te sturen, de enige refacer waar ik nu ervaring mee heb. Die heeft mijn Dukoff bariton mondstuk onder handen genomen, en ik verschil was enorm.
Trouwens: qua afmetingen wijkt die STM 7 af van de andere twee STMs die ik heb: de verhoudingen zijn anders, de body is 15 mm langer. Volgens
http://mouthpiecemuseum.com/MouthpieceM ... oLink.html is dat een "Transitional Super Tone Master". Rails is ook wat dikker. Verklaart waarschijnlijk ook de verschillen in geluid.
