Instrumentmodificatie Adams????

[Smelly Jelly]

In de traditie van vernieuwing, ontwikkeling en verbetering ontdekte de Adams-Research-Afdeling vanuit de bekende Nederlandse slagwerkfabriek een revolutionair procédé om koper-blaasinstrumenten een absolute meerwaarde te geven: de instrumenten-modificatie of -behandeling...


Bij de fabricage van koperinstrumenten ontstaan er spanningen door het forceren, buigen en solderen. Tijdens dit productieproces wordt de legering van de instrumenten zodoende constant belast. De instrumenten-modificatie heeft als doel deze spanningen op te heffen. Eén behandeling volstaat om blijvend resultaat te houden voor de volledige levensduur van het instrument.



De techniek is toe te passen op alle metaal-legeringsinstrumenten zoals de diverse modellen saxofoons, trompetten, bugels, cornetten, baritons, alto's, euphoniums, hoorns, trombones, dwarsfluiten, metalen picollo's, of specifieke onderdelen zoals de fagot-S-boog, saxhalsen, koper mondstukken, mondstukbuizen, bekers en bochten van een basklarinet, enz.

De voordelen:

Het speelcomfort verhoogt dankzij het makkelijker 'aanspreken',
de aanzet is directer, zuiverder en trefzekerder,
de gehele toon, vooral in het hoge register, wordt rijker, voller en blijft 'open' klinken.

Iemand enig idee waar dit precies om gaat?

[Pieter]

nou ik ken wel iemand die dit heeft laten doen. Het is een soort ioniseren??? Of het nu werkelijk verschil maakt zou ik niet weten. Het is een prof. saxofonist en ik hoor het niet, maar dat kan aan mijn onderontwikkelde gehoor liggen. Dat is direct dezelfde reden dat ik zoiets nooit zou laten doen.

[Daan]

Ja, de forumgebruiker Oliver bespeelt een sopraan waarbij het gedaan is:

Selmer Soprane Series III (modif), Selmer C**, Vandoren 2,5

En de saxofonist Ties Mellema gebruikt een zilveren hals waarbij het is gedaan op zijn alt...

Het is gewoon heel simpel om voor te stellen wat ze nou bedoelen. Het gaat om het metaal of legeringen...

Als je een draad hebt en die ga je torderen, wordt het harder en harder... (torderen is ongeveer het zelfde als je een handdoek gaat wringen...). En plots breekt het als je te veel doet...

De spaningen ontstaan dus doordat je het metaal bewerkt.
Bijvoorbeeld je gaat smeden of buigen van metaal... Hierdoor wordt het harder en harder, dus taaier. Het wordt lastiger te buigen dan, als je blijft doorgaan gaat het breken, knakken of scheuren... Het zit dus in het kristalrooster! Het kristalrooster kan zich niet goed vormen.
Door verhitting van het metaal vormt de kristalrooster weer een goed struktuur... Hierdoor wordt het metaal in die vorm weer zacht. Enorm veel verschil zit daarin... Laatst ook toen ik bezig was een proefhanger te maken in messing... Moest een strip om een plaatje maken en dat bleek ik buigen voor het solderen verhit ik het nog anders komen die spanningen vrij tijdens het solderen waardoor het dus helemaal fout kan gaan... Duidelijk merk je dat het metaal zacht is geworden omdat je gewend was het het zo hard werd...


Hard metaal kan dus breken en schuren als er veel spanning op staan als je het laat vallen... Maar zacht metaal kan dan ook erg duiken.

Door het weer zo spanningloos te maken zou het dus geven:

Het speelcomfort verhoogt dankzij het makkelijker 'aanspreken',
de aanzet is directer, zuiverder en trefzekerder,
de gehele toon, vooral in het hoge register, wordt rijker, voller en blijft 'open' klinken.

Ik geloof daar wel in, je maakt het weer zachter en daardoor zou het ook beter gaan trillen...

Het verhitten kan je natuurlijk niet continu doen, want dat is dus slecht voor het kristalrooster waar een legering of metaal uit bestaat...

Eerder op dit forum hadden we het er ook over, toen kwam ook deze techniek aan bod maar werd het via vriezers gedaan.

Oja en het verhitten van het metaal of legering voor de spanning weg te halen heet uitgloeien...

[edit]
Volgens mij (wat pieter poste), heeft ionieseren met het kristalrooster te maken... Ionen enz. (moleculen?)

[CBone]

Ionen zijn toch atomen die een electron hebben afgestaan danwel hebben opgenomen. Hierdoor krijgt het atoom een positieve of negatieve lading. Er ontstaat dus een kation of een anion. (diep in geheugen graven)

Het modificeren bij Adams is de boel flink bevriezen. Staat ergens een link op het forum naar een engelstalige site geloof ik. Een collega trombonist heeft het laten doen en hij vond dat het instrument iets beter aansprak dan voorheen, heb er zelf geen ervaring mee.

[Tony]

Misschien een rare vraag... maar kan het dan ook zo zijn dat het metaal van je instrument al goed was en er juist slechter door is gaan spelen/klinken? Of kan dat niet?

[johnvs]

Ik ben maar een eenvoudig ingenieur die wat akoestiek gestudeerd heeft.
Naar mijn inzicht heeft het materiaal van de sax veel minder invloed op het geluid dan gesuggereerd wordt. Het is de luchtkolom die trilt en bedenk dat  het  een transversale golf is (eenvoudig gezegd in de lengte richting van de sax) het effect van de wanden zal te verwaarlozen zijn. De wanddikte kan misschien enige invloed hebben omdat dunne wanden wat energie zouden kunnen opnemen, maar het is dunkt mij minimaal.
De vorm is belangrijker: wijd of minder wijd en hoe uitlopend.
Maar ik wissel mijn mening graag uit voor die van iemand die er meer van weet.
Ik vraag me af of er ooit wetenschappelijk onderzoek naar gedaan is.

[Pieter]

Nou ja, Charkie Parker speelde ook wel op een plastic sax en ik denk dat zijn geluid daarop veel beter was dan het mijne op mijn Selmer....

[Smelly Jelly]

Ik ben maar een eenvoudig ingenieur die wat akoestiek gestudeerd heeft.
Naar mijn inzicht heeft het materiaal van de sax veel minder invloed op het geluid dan gesuggereerd wordt. Het is de luchtkolom die trilt en bedenk dat  het  een transversale golf is (eenvoudig gezegd in de lengte richting van de sax) het effect van de wanden zal te verwaarlozen zijn. De wanddikte kan misschien enige invloed hebben omdat dunne wanden wat energie zouden kunnen opnemen, maar het is dunkt mij minimaal.
De vorm is belangrijker: wijd of minder wijd en hoe uitlopend.
Maar ik wissel mijn mening graag uit voor die van iemand die er meer van weet.
Ik vraag me af of er ooit wetenschappelijk onderzoek naar gedaan is.

John, het zou wel eens waar kunnen zijn, op het conservatorium werd mij hetzelfde verteld: Het materiaal is van ondergeschikt belang en zelfs inwisselbaar. De kunststof sax van Parker is misschien een goed voorbeeld, hoewel ik weet dat knappe ingenieurs kunststoffen kunnen maken die dezelfde eigenschappen hebben als materialen als staal en zelfs diamant... Alleen dan veel duurder dan het originele materiaal :wink:

[Oliver]

Ik heb het niet van Miel Adams te horen gekregen (hij wou niets zeggen) maar ik denk toch dat het thermisch gaat. Het proces heeft een week doorlooptijd. Na wat Googelen heb ik een site gevonden van een bedrijf dat machines daarvoor levert. De sax gaat een geruime tijd in een machine aangestuurd met een PC waar vloeibare stikstof in zit.
Of het verschil maakt.
Zelfs voor een amateur te merken.
Bij de keuze van mijn definitieve sax waren er totaal 9 sopranen betrokken.
Uiteindelijk won de gemodificeerd Selmer glansrijk.
Ik vond met mijn geringe ervaring het verschil echt duidelijk.
Met mijn frequentie-metertje was ook duidelijk af te lezen hoe zuiver het ding was.
En nu ik nog goed leren spelen. De Kerstliedjes met 4 kruisen ging al.
Groeten Oliver (nog niet rijp voor A-examen, op naar:50 Etudes Faciles et Progressives Vol.1)