maar je was er zo lyrisch over en zelfs je leerar......hoezo deed je hem dan toch weg?
Wel..eigenlijk heeft de Herbergier het al verteld

Ik ben van "goed" naar "beter" gegaan.
De Legend tenor was prijs/kwaliteit echt goed. Dat was ook zo tot verwondering van mijn toenmalige lerares. Als je de prijzen van een Yamaha, Selmer, Yana of Keil naast die van de Legend zet...nou, dan is de keus snel gemaakt!
Ik heb genoten van mijn Legend - en dat kan je op het forum uitvoerig lezen. Maar dan evolueer je als saxofonist, begin je te experimenteren en leer je andere dingen kennen. Zo ging dat ook bij mij.
Om een lang verhaal kort te maken: Ik ben op zoek gegaan naar een saxmerk die prijs/ kwaliteit iets meer kon bieden -
en nu moet ik opletten dat dit geen verkoopspraatje begint te worden - en heb ik LC ontdekt, het merk die ik nu vertegenwoordig binnen Europa. Ik liet een paar sample-toeters over komen en ben uiteindelijk naar de fabriek gegaan in Taiwan om kennis te maken met de mensen achter de saxofoons.
Mijn LC tenor is een stukje duurder dan de Legend tenor maar ik krijg er ook een stuk meer voor in de plaats.
Bij de Herbergier zie je hetzelfde verhaal...begonnen op een leuke en vooral goedkope Chinese toeter
(er zijn ook dure Chinese toeters) maar uiteindelijk ontdek je dat het prijsverschil wel met meer te maken heeft dan met het feit dat de Chinese loonkost zo laag is.
Ik denk dat veel beginners dezelfde "fout" maken door te gaan zoeken naar een zo goedkoop mogelijke toeter om dan uiteindelijk wat later toch wat meer te betalen voor een deftige toeter. Ik had al geluk dat ik een legend had gekocht en geen Stagg zoals ik eerst van plan was. Het beste wat ik kan aanbevelen als je niet té veel wil betalen is een deftige toeter huren om dan te zien of je verder wil gaan met sax spelen of niet.
Ik wil wel graag nog een goeie ouwe Amerikaan aanschaffen als aanvulling