Hoi S20-belangstellenden,
Het verhaal dat de S20s in de loop van de tijd slechter zijn geworden zal wel een kern van waarheid bevatten, maar ik ben toch ook wel benieuwd hoe groot de verschillen nu werkelijk zijn. Een hoop versoberingen zijn kosmetisch van aard (minder gravering, minder parelmoer, etc.). Dat is jammer, maar dat verandert niets aan de klank. Ik geloof niet dat ik ergens heb gelezen dat de legering is veranderd, of het ontwerp van de body is gewijzigd. En die oudee vorm octaafklep (underslung) zal het mechaniek misschien sneller maken en er hipper uitzien, maar aan de klank zal het niets veranderen.
De verhuizing van Cleveland naar Eastlake zou een keerpunt zijn geweest. Maar ik las laatst dat er weinig redenen zijn om aan te nemen dat dat een verslechtering was. Cleveland en Eastlake liggen niet ver van elkaar, en veel van de werknemers die in Cleveland werkten, werkten ook weer gewoon in Eastlake. Dus zo simpel is het waarschijnlijk allemaal niet.
Wat me ook wel opvalt is dat veel van de informatie die je vindt over de geschiedenis van de Super 20 uiteindelijk weer verwijst naar dat ene verhaal van saxgourmet.com / saxpics.com.
Zelf uitproberen en zelf een oordeel vellen zou natuulrijk het beste zijn, maar dat valt niet mee. Je vindt niet zo maar een winkel waar je een aantal Super 20s uit verschillende perioden naast elkaar hebt staan en kunt vergelijken.
Ik ben zelf de gelukkige eigenaar van een Super 20 tenor (Eastlake, 1970) en een S20 bariton (Cleveland, 1965). Maar vergelijken kan ik niet: de enige andere Super 20 die ik heb geprobeerd was een tenor die ook rond 1970 is gebouwd. En een andere S20 bariton heb ik nooit gezien, die zijn nogal zeldzaam.
Allebei prima instrumenten, waar ik erg tevreden mee ben. Maar ik blijf wel nieuwsgierig naar een oudere tenor. Misschien mis ik toch wat ??
