Even een update.
Afgelopen zaterdag heeft Rick dus, na enkele andere kado's als laatste de sopraan sax uitgepakt. Hij was wel blij, maar niet zo uitzinnig als wij verwacht hadden.
Zondagmorgen komt mijn zus langs met haar twee kado's voor Rick. Hij begint uit te pakken en toen kwam dus de uitzinnige reactie die we bij de sax verwacht hadden. Een leerboek voor de sax (Horen, lezen, spelen deel 1). De muziekstandaard was eveneens weer een feest. Dat deze leuke felle kleurtjes had, was blijkbaar voor Rick weer minder van belang...
Hij wilde gelijk het halve boek doornemen (terwijl hij nog geneens gewoon kan lezen :-D
's middags zou de visite voor zijn verjaardag komen en wilde hij al buiten voor de deur gaan staan met de sax. Hebben we maar niet gedaan, want "zacht" spelen lukt nog niet zo :? ...
Maar hij heeft die middag dus wel een keer of 3 op een podium (stoel) gestaan om zijn "kunsten" op de saxofoon te laten horen.
Inmiddels heeft ie al 3 keer pakweg 5-10 minuten "geoefend". Hij vraagt zelf om te spelen, dus dat is al positief. Hij zet de vingers (meestal) al op de juiste kleppen en kan het eerste deuntje uit het leerboek (met noten A en B) al redelijk zelfstandig spelen.
Als je zo'n dreumes wat probeert te leren, merk je pas hoeveel dingen eigenlijk een automatisme zijn: strap op juiste lengte, alle vingers op juiste plek, met vingertop (niet halverwege vinger) de kleppen indrukken, sax goed in balans houden, geen bolle wangen, onderlip over tanden, bovenlip NIET over tanden, mondstuk genoeg (maar niet te ver) in mond houden, aanzetten met tong, lente van noten, etc., etc. etc....
(En dan maar opletten, dat je niet alles in 1 keer probeert te corrigeren. Dan lijkt het ook net alsof hij niets goed met het risico dat hij er geen zin meer in heeft).
Maar we (vooral Rick eigenlijk) gaan dapper verder met oefenen
