Ja, dat is eigenlijk ook wat ik zoveel mogelijk probeer te doen. Veel mensen kijken me raar aan als ik vertel dat ik verschillende opnames van 1 stuk heb. Het leuke is ook wel dat wat je in het begin vreselijk vind je later toch wel weer kunt gaan waarderen. Zo vond ik glazunov door Arno Bornkamp heel mooi en toen ik de uitvoering van eugene rousseau hoorde dat ik "wat een s***t. Nu kan ik ze beide erg waarderen.
Tom de Vette vertelde me over 2 uitvoeringen van het 4-tet van Ida Gotkovski, 1 door het Koh-I-Noor en 1 door het Nederlands saxofoonkwartet, 1 goed en 1 slecht. Ik moet ze nog aanschaffen, maar dit soort dingen maken me erg nieuwsgierig.
Maar goed, maar weer even on-topic:
Wat helpt is dat je de dag van te voren ( of nog eerder) al begint met hetgeen je moet doen te visualiseren. Je beeldt je steeds in dat je opkomt, je standaard versteld, stemt, je rust vindt, het ritme te pakken krijgt en je focust op de eerste noot; de aanzet, de dynamiek, de klank. wanneer je je zenuwen niet de baas wilt worden dmv van betablockers kun je een uur voordat je moet spelen 1 of twee bananen eten.
Het allerbelangrijkste is dat je boven de muziek staat die je moet spelen, wanneer je tijdens de laatste repetities nog veel momenten hebt waar je onzeker over bent, dan is je muziek te moeilijk om goed uit te kunnen voeren. Of je had nog veel meer km moeten maken. Wanneer je thuis of op les nml iets vrij goed kunt spelen, moet je nog steeds veel speeluren toevoegen om het ook uit te kunnen voeren. doe een proefoptreden voor vrienden of familie, dat is vaak al veelzeggend.
