Ik bespeel een Conn 10M uit het jaar 1957 (zonder rolled tone holes) en ik hoor wel vaker dat dit de slechte jaren van conn saxofoons waren.
Wat is het verschil tussen mijn sax en een oudere sax uit de top jaren? en is er dan daadwerkelijk verschil in sound en of applicatuur?
Waarschijnlijk heeft je saxofoon gestanste keyguards. Er bestaat een bijgeloof dat de Conns met keygards van traliewerk beter klinken.
De overgang in het type keygard zit rond 1955. In die tijd begon Conn terrein te verliezen aan Selmer en de (op dat moment goedkopere) Duitse saxofoons.
De fabriek van Conn is dan de grootste saxofoonfabriek ter wereld. De makers van de saxofoons zijn tot het sluiten van de fabriek bezig geweest met het maken van uitstekende muziekinstrumenten. De instrumenten gemaakt door en voor Conn in Mexico en Japan hadden grote kwaliteitsproblemen.
Hierdoor zijn veel muzikanten huiverig geworden voor de latere Conns uit Elkhart.
Wat een grotere invloed op de klank heeft is de dikte van het gebruikte metaal.
De Conns zijn in de loop van de tijd iets lichter geworden.
Hierdoor zijn de oudere Conns iet minder scherp in klank dan de jongere.
Wanneer deze overgang heeft plaatsgevonden heb ik nooit opgezocht, waarschijnlijk rond de tijd van het afschaffen van de optie van
Rolled tone holes (circa 1948). Volgens Peter Ponzol maken rolled tone holes iets uit voor de klank.
De ingesoldeerde toongaten bij Martin (en nog een paar anderen fabrikanten) hebben een soortgelijke functie.
Het is geen groot verschil, bouw van je mond, kaak, keelholte, mondstuk en riet hebben veel meer invloed op de klank.
Daarnaast zorgen rolled toneholes of ingesoldeerde toongaten ervoor dat je polsters langer mee gaan.
