Sinds anderhalf jaar speel ik tenor-saxofoon. Bijna al meteen mocht ik mee spelen met het plaatselijk harmonietje, er werd eigenlijk niks van me verwacht, en stiekem voelde het vet stoer tussen al die andere muzikanten.
Na iets minder dan een jaar begon ik me te vervelen. Ik toeterde ondertussen de hele saxofoon sectie weg (let wel: 10 bejaarden, nooit oefenen en eigenlijk alleen maar bier drinkend) en was toe aan de volgende uitdaging!
via mijn saxleraar kwam ik uit bij een andere harmonie. Wow, wat waren die geweldig goed, en professioneel! Ik was aardig geïmponeerd...
Toch besloot ik om door te gaan. Ik wilde een uitdaging, meer halen uit mijn muziek en hier was ik dan. Het eerste project toeterde ik nog maar nauwelijks mee, maar het was een leuke club, en ik leerde iedere keer weer enorm veel bij.
Nu, zo'n 3 maanden later, was het vandaag mijn eerste keer als de enige tenor-sax bij die club. Enorm spannend, maar ik moest en zou het proberen. Ik was enorm gespannen, dus het begon nog niet écht lekker. De dirigent merkte dit wel en bleef maar zeggen: Harder spelen, meer noten, sneller met die vingers, ik werd er helemaal gek van. Normaal lach je daar om met de tenortjes naast je, nu, in mijn eentje, voelde ik me enorm aangevallen. De dirigent bleef maar over me grappen waar het hele orkest bij stond, aan het einde van de dag was ik KAPOT.
Ik voel me gewoon enorm onzeker... zouden ze wel blij zijn met mij als tenor sax? Leer ik wel snel genoeg? Gaan die snelle noten ooooooooit nog uit mijn toeter komen?
Ook wil ik gewoon het respect van de dirigent verdienen. Op dit moment ben ik 'die nieuwe' en ik heb nou niet echt het idee dat hij heel erg blij met me is...
Mijn vraag: Kan ik dit vragen aan de dirigent? Op zo'n manier dat ik niet onbeleefd overkom? En wat nou als ie inderdaad zegt: je bent een verschrikking stop er alstjeblieft meteen mee??
Groetjes
een heeeel onzekere newby...