Heb ik het met anderen ook weleens over. Het is idd niet voor iedereen. Ik vind het mooi hoe Coltrane een accoord of idee (denk aan: One down one up, a love supreme, creation, my favorite things en andere dingen) helemaal uitbuitte (of uitmelken haha). Gewoon telkens weer net iets anders doen. Ineens komt er een melodietje tevoorschijn die hetzelfde is of lijkt op waar hij toen mee bezig was. Na een kwartier luisteren heb je gewoon ontzettend veel gehoord door telkens die net iets andere uitgangen.
Zulke dingen vind ik mooi, en ook interessant. Het klopt telkens weer en het is gespeeld door iemand die zijn muziektheorie op orde had.
Ik vind de vergelijking van de Tamil muziek met Parker niet opgaan, maar idd geen makkelijke muziek. Sommige mensen zijn gauw op de tenen getrapt als je aan hun idool komt.
Ik vond de shreds keileuk, en ook Coltrane die Tequila speelde zgn.
Wel heb ik hier mijn vragen bij, maar als deze man gelukkig wordt door dit te doen moet ie dat vooral zelf weten.
