Vanmorgen flink wezen testen bij Harry Bakker.
Ebonieten OL, Brancher, Lebayle 6* en oorspronkelijk OL 5*.
De ebonieten OL viel me mee, maar was niet de sound die ik zocht. Die viel af.
De Brancher, wat een power, vond ik echter wat teveel, alsof hij met me op de loop ging. Viel dus ook af.
Op de Lebayle 6* kon ik lekker spelen met een La Voz medium soft riet, en idem op de OL 5*, alleen dan met een La Voz medium.
Toen die twee mondstukken overbleven heb ik er de OL 6* bijgevraagd. Daar moest ook weer medium soft op. Dat beviel beter dan de 5*, en geeft me meer doorgroeimogelijkheid.
Uiteindelijk ging het dus tussen de Lebayle 6* en OL 6*, die ik beide goed kon spelen met het medium soft riet.
Uitgebreid toonladders staan spelen, de lage bes, de hoge f, diverse nummers, en na enige twijfel in het begin 'welke vind ik nu lekkerder klinken?' overtuigd de knoop doorgehakt. De Lebayle is wat scherper, meer voor pop, de OL wat donkerder, ook meer geschikt voor blues, jazz, e.d. Kortom, wat meer allround, en die is het daarmee geworden.
Thuis er een plakker opgedaan en direct staan blazen, nou dat is nog een hele verbetering. Ik heb met plezier op m'n Selmer C* geblazen, maar nu voelt het alsof iemand de handrem heeft losgemaakt...
