Op Facebook beweerde iemand dat de (on)gelijkheid van de zijrails bepalend is voor de zuiverheid van een saxmondstuk en de klank. Ik citeer:
Hallo Martin; een mondstuk is eigenlijk nooit helemaal zuiver, de banen waar je riet op rust (de zijkanten) bepalen die zuiverheid; hoe gelijker de banen hoe zuiverder, maar hoe minder je klank, kortom je zoekt dus naar een balans tussen een mooie klank (ongelijke banen) en een zuivere toon (gelijke banen) dat is een kwestie van twintig van dezelfde uitproberen (als je een mondstuk type hebt gevonden dat je fijn vindt om te bespelen uiteraard).
Deelt iemand die mening of ervaring?