mdf polsters

[Windbuil]

Jaaaaa.......ik snap het. Geen Padless, maar een ge-contra-mal-d  sluitvlak  op de mdf schijf.
Dat is beter dan wat Conn probeerde te bereiken met hun polsteruitvoering.
 

[drietenor]

Dank je voor deze lofprijzing.

Het uitgangspunt was het vermijden van nauwe toleranties.
Door de siliconen op de toongatrand zich pas te laten uitharden zijn er weinig correcties nodig.
Als de polster in de goede positie vast zit op het toongat is het heel eenvoudig om de cup op de polster te lijmen.
Normaal plak je een polster in de cup, hierbij plak je de cup op de polster, een klein verschil, maar het vermijd stelwerk.
De mdf schijf is gelijk reflector, hoewel je er nog iets op kan zetten indien nodig.
Voor Bueschers kan je een gat boren in de polster, zodat je de saxofoon in zijn oorspronkelijke staat kan laten, met de oude reflectoren op de mdf polsters.
Laatst was het nodig voor een saxofoon om een mdf polster af te vijlen tot 3,5 mm dik.
Ik pas liever de pad aan op de saxofoon dan omgekeerd.

[Zoot]

  af te vijlen tot 3,5 mm dik.

das  nou weer jammer dan...... 

[Windbuil]

Door de siliconen op de toongatrand zich pas te laten uitharden zijn er weinig correcties nodig.
Als de polster in de goede positie vast zit op het toongat is het heel eenvoudig om de cup op de polster te lijmen.
Normaal plak je een polster in de cup, hierbij plak je de cup op de polster, een klein verschil, maar het vermijd stelwerk.

Toch nog een onduidelijkheid. Uit e.e.a. begrijp ik dat de silicone-pasta op de toongatrand wordt aangebracht die daar moet uitharden, maar voordat het zover is moet ook de mdf schijf op de met pasta bestreken dus (nog "natte")  gatrand gelegd worden waaraan de pasta zich moet hechten.
Hoe krijg je in dat stadium van de handelingen de schijf goed gesitueerd t.o.v. de later aan te brengen klep-cup?
Leg je te grote schijven op de natte pasta en maak je de schijven na uitharden, op maat en in de cup passend? We weten immers dat de cups niet altijd concentrisch boven het toongat zitten?

[drietenor]

In tegenstelling tot leren polsters is de mdf polster gecentreerd op het toongat, niet op de cup.
De binnenkant van de cup is groter dan de polster.
De polster is net iets groter dan het toongat.
Zo past de cup altijd over de polster.
Soms zit er een klein randje niets tussen pad en toongat, wat op te vullen is met bijvoorbeeld zwarte zegellak. Af en toe is dat randje excentrisch.
Hierdoor zien resopads er iets strakker uit dan de huidige prototypes van de mdf pads.
Polsters met natte pasta laat je in een horizontale positie een paar uur uitharden tot de hechting goed genoeg is om verschuiven te voorkomen.

[Windbuil]

Volstrekt duidelijk, Drietenor.

[drietenor]

Het is alweer een tijdje geleden dat het laatste bericht schreef over dit onderwerp.
In die tijd heb ik de polsters tergend langzaam met kleine stapjes verbeterd. De aanschaf van een nieuw mondstuk
(mondstuk 49 voor het item: hoeveel mondstukken heb je) is de aanleiding om een stand van zaken te geven.

Een paar jaar geleden heb ik het hout vervangen door polyester. Niet omdat de oorspronkelijke MDF polsters slecht werden, maar omdat het moeilijk is om MDF van een dergelijke kwaliteit te vinden.
Dit jaar kwam ik op het niveau dat ik lekken in polsters kan corrigeren die niet meer te zien zijn met een leklamp.
Die zin roept natuurlijk een groot aantal vragen op.

Hoezo, corrigeren?

Als ik een slecht gedeelte in een polster ontdek dan kan ik dat stukje er uitsnijden en het vervangen.
Herdoor hebben mijn polsters vrijwel het eeuwige leven.

Hoe vindt je lekken die niet te zien zijn met een leklamp?

Op het geluid. Mijn criterium is nu, dat ik met het scherpste mondstuk dat ik heb een subtone kan spelen op de laagste noot van het instrument.
Voor mijn tenor was dat een Dukoff crystalite met power chamber. Lekken zijn te horen als gesis of onregelmatigheden in de toon.
Bij een greep als de lage es moet je dan wel de lage cis openen, ter controle of het niet veroorzaakt wordt door te weinig open toongaten na de polster.
Net als bij een lekke band kan je dan het lek zien als een onregelmatigheid. In dit geval als een oneffenheid in de ring op het polster die kontakt maakt met het toongat.

Zijn er lekken die je niet kan zien met een leklamp?

Een leren polster stulpt zich om het toongat. Als het vilt door gebruik dunner wordt, kan het gebeuren dat er een lek ontstaat dat niet te zien is achter de uitstulping van het leer.
Om deze reden maak ik mijn polsters zo glad als mogelijk. Meestal zijn deze lekken in leren polsters te zien als verschillen in doorschijnendheid. De vraag of deze verschillen als lek worden ontdekt is sterk afhankelijk van de ervaring van de reparateur.

Zijn er lekken die zo klein zijn dat je geen verschil hoort als je ze corrigeert?

Tot nu toe ben ik die nog niet tegen gekomen. Om een idee te geven: Bij mijn laatst verworven mondstuk kan ik horen of er pluisjes van de bekleding van de koffer tussen de polsters en het toongat zitten.
Ik noem de naam van dit mondstuk pas als ik zeker weet dat het een eigenschap is van dit type mondstuk en niet specifiek voor dit mondstuk. Dat kan een tijdje duren, want het is een weinig gebruikt merk.
Ik sta open voor suggesties van pluisvrije koffers.
Voor veel saxofoongeluiden zijn zulke kleine lekken niet erg belangrijk. Veel middle of the road mondstukken lijken er ongevoelig voor te zijn.
Op het internet zijn meningen te vinden dat zulke kleine lekken verwaarloosbaar zijn.
Mijn eigen ervaring is dat als ik een lekje vindt met een scherp mondstuk en dat corrigeer, dat midle of the road mondstukken dan warmer gaan klinken op die saxofoon.

Hoe nu verder?

Het wordt tijd om wat te gaan meten aan deze polsters:
Plak onder droge en natte condities.
luchtdichtheid met onderdruk.

Luchtdichtheid is een goede manier om lekken te meten. Leren polsters zonder coating zijn dan in het nadeel omdat het meeste leer porieen heeft.
Plak wordt gezien als een nadeel voor het gebruik van siliconen. Nu valt die plak onder vochtige omstandigheden mee.

De zachtheid van de polsters hoef ik niet te meten omdat die te regelen is door de dikte van de siliconenlaag.
De polsters zijn zachter geworden toen 3 mm polsters werden vervangen door 4 mm polsters.
Ongeveer in de tijd dat de Amerikaanse saxofoon industrie op stoom kwam.
Tegenwoordig worden de polsters harder gemaakt door dichter vilt te gebruiken.

[Windbuil]

Weer een heel interessant verslag van bevindigen en gedachten.