ik dacht dat (amateuristisch) saxmuziek spelen vooral ging over een mooie, 'ronde' volle, juiste toon te leren spelen, een persoonlijke maar verantwoorde interpretatie van de partituur te vinden; dat het aangenaam blijft voor speler en luisteraar, zonder absurde capriolen te moeten produceren om zich te manifesteren
Wanneer dit zaken zijn die je nastreeft, is dat zo, ja. En ik weet bijna zeker dat Johan hier ook wel aandacht heeft gegeven, maar saxofoon spelen omvat nu eenmaal een groot scala aan mogelijkheden. Er is een grote groep mensen voor wie de special effects erg belangrijk zijn. Er is ook een grote groep die daar nog nooit van gehoord hebben en er zijn ook mensen die op deze dag toepassingen horen die ze in hun stoutste dromen niet hadden kunnen verzinnen.
Deze saxofoondagen kunnen eigenlijk niet meer zijn dan het oproepen van prikkels die je nieuwsgierig maken naar facetten van het saxofoon spelen die je nog niet kende en dat je zodoende je eigen bezigheden op saxgebied misschien eeens onder de loep zou kunnen nemen. Door middel van de "masterclasses" kunnen een aantal onderwerpen heel aanschouwelijk en hoorbaar gemaakt worden. Dat kan alles omvatten, van houding tot interpretatie, intonatie, het mechanische saxgedeelte, nou ja noem maar op, alles wat komt kijken bij saxofoon spelen. Heel veel amateurmuzikanten houden zich vaak uitsluitend bezig in hun eigen straatje en leiden aan een behoorlijke blikvernauwing. Het is mijn ervaring dat Johan alles uit de kast trekt om mensen te prikkelen verder te kijken dan hun neus lang is.
tijdens de 'masterclass' ging het plots over 'leren improviseren' en opnieuw allerhande 'kunstjes' met middenrif, dubbeltones... en dat in samenwerking met iemand die zelfs de c-toonladder niet kon spelen met een altsax waarvan de c-klep niet sloot...
Toch kan ik hier ook een leerzaam aspect in vinden. Ik ben er niet bij geweest dus ik weet niet wat er over die klep gezegd is en hoe men erachter kwam dat hij niet sloot, maar over lekkende kleppen, en over onderhoud in het algemeen, kun je ook makkelijk wat pagina's vullen.
Ben het met vorige schrijver eens dat het niet belangrijk is wie er staat en wat die persoon doet, maar DAT er iemand staat die iets DOET.
Een leerproces is op elk niveau een mooi proces en iemand die zich publiekelijk blootstelt aan kritiek wil graag leren. Muziek maken is niet een kwestie alleen van geluid maken op een instrument. Voor velen is het een soort psychologische oorlogsvoering met zichzelf. Reken maar dat degene die daar stond er echt iets van geleerd heeft. En datgene is misschien nog wel belangrijker voor zijn muzikale carriere dan wanneer hij daar alle toonladders had staan spelen.
selmer nederland had een aantal alt- en tenorsaxen en een sopraan 'ter beschikking' om eventueel te testen
waarom geen bariton? wat er verkeerd is aan een bariton probeer ik te begrijpen: is die ondertussen zo onbetaalbaar geworden dat het geen zin heeft om die onder de aandacht te brengen?
Ik denk niet dat er iets verkeerds is aan een bariton, en dat vind Selmer ws ook niet. er zal wel een reden voor zijn geweest maar, hoewel ik me je teleurstelling kan voorstellen, denk ik niet dat er kwade opzet in het spel is.
ik word bevestigd wat ik al wist: de bariton is geen sax, maar een bariton, en als ie niet zo duur (en zwaar?) was zou ie populairder zijn
Sorry hoor, maar een alt, een tenor,een sop en alle andere saxen, dus ook een bari is een sax. Wel aandoenlijk dat je je sax op een voetstuk wilt plaatsen, maar het is een sax.
En dat hij niet zo populair is komt denk ik niet zo zeer door zijn prijs als wel door het feit dat er gewoon minder toepassingen voor te vinden zijn.
Inversch. orkesten zitten er hooguit 2 en de 4-tetten zijn ook niet zo talrijk dat je daar altijd terecht kunt. Met alt of tenor kun je meer kanten uit. En er is natuurlijk best muziek te vinden die te spelen is maar waar en met wie ga je dan spelen. De keuze voor een bepaalde sax wordt door veel mensen gemaakt op grond van zijn sociale mogelijkheden.
Wanneer je dat wilt veranderen moet je vooral zoveel en zo vaak mogelijk laten zien wat een geweldig instrument het is. Creeer daar dan desnoods zelf de omstandigheden voor. Dat lijkt me beter werken dan anderen te verwijten dat ze geen oog hebben voor het instrument van jouw keuze.
(mag ik even niet alleen r.hekkema maar ook henk van twillert op bariton onder de aandacht brengen? zijn cello suites van bach kunnen mijn genegenheid voor mijn instrument alleen maar vergroten: misschien kan hij het ook allemaal op één been en met zijn handen in een knoop, maar daar gaat het volgens mij allemaal niet over
Zet die cello suites eens bij Music Online en leg eens uit wat jij er zo boeiend aan vind bv. Kortom maakmensen enthousiast!
zo, dat lijkt me wel weer genoeg
