Ahh.. hier was het...Ik wist dat ik nog ergens op had willen reageren, maar kon totaal niet meer vinden waar en waarop. Nu heb ik het weer.
De muziek van Paul Creston is erg traitioneel gecomponeerd. Er is inderdaad geen sprake van atonaliteit. Elk thematje klinkt logisch en voldoet aan een verwachting. Er worden geen ongebruikelijke combinaties gebruikt en de samenklank met de piano is bijzonder harmonieus. De verwarring ontstaat ( maar dan moet je wel de bladmuziek hebben) wellicht doordat er ongelooflijk veel gemoduleerd wordt, vandaar ook dat er geen voortekens aan de sleutel staan, dat heeft hier geen enkele zin, maar het blijft hele logische muziek. Nu ik er enkele weken mee bezig ben wordt het ook steeds een mooier stuk. Zeer amerikaans en heel melodisch. Best wel ingewikkeld, daarom duurt het langer voor je de mooie dingen ontdekt, maar dat maakt ook dat het blijvertjes zijn waar je je hele leven lang van kunt genieten.
