Als kind blokfluitles gehad van de juffrouw van de lagere school en daarna in een jeugdorkest van de kerk.
Orkest hield op. Had ook zelf behoefte aan om een ander houten laasinstrument te leren maar daar was geen geld voor.
Heel lang een droom op de achtergrond gebleven, tot ik de knoop doorhakte. De lastige beslissing: klarinet, nee saxofoon, nee klarinet, nee saxofoon, toch maar klarinet etc etc. uiteindelijk besloot ik voor klarinet. Ging naar de open dag van de muziekschool, bleek er een wachtlijst te zijn voor klarinet.
Het heeft zo moeten zijn, want saxofoon kon wel en daar heb ik geen seconde spijt van gehad.
Na een maand op een huursax maar meteen een eigen sax (Yanagisawa alt) gekocht omdat ik wist dat ik zou blijven blazen. Nu heb ik een Selmer alt III. Ben door de jaren heen alleen maar meer gedreven worden. Dus een geweldige keuze.
Grappig is wel dat ik nu een tijdlang een klarinet van een vriendin mag uitproberen. Nog geen tijd voor gehad door werk en sax oefenen, maar ben wel benieuwd hoe dat uitpakt.
Maar ik zal altijd sax blijven spelen. Ik vind het geluid fantastisch en er zijn zoveel klankkleuren mogelijk (althans indien gespeeld door de echte spelers). Rauw, lieflijk, agressief, romantisch, melancholiek, verdrietig, vrolijk, springerig, warm, kil, vragend, scherp, mysterieus. Het is allemaal mogelijk.