revisie Keilwerth Toneking anno 1961

[the martin]

Ik zou met RTHs GEEN toptones gebruiken.
Toptones hebben volledig vlakke toongaten nodig en de kans dat dat het geval is is miniem..
Goede leren polsters met metaal of kunstof resonatoren zijn dan eerder aan te raden..

Ik ben overigens wel een fan van die dingen...
Love them op mijn The Martin Tenor..
Remy raad ze helemaal af, ze zouden de klank afdempen (iets waar ik persoonlijk niet over te klagen heb)

[johanj]

Gebruik trouwens ook key wedges!

Ik voel me zo groen als gras.... Key wedges. Waar zijn die simpele houtjes nou goed voor. Even opgezocht. Inderdaad alle kleppen dichthouden zodat je bij die ene waarbij je minimale lekken zoekt het minste flintertje licht nog kunt zien. Brilliant simpel.
Tot nu toe nog niet nodig gehad, ik had een kier van een halve millimeter in een van de kleppen, maar als ik straks met nieuwe polsters aan de slag ga en als het op alles aankomt dan kan ik dat wel gebruiken.

[Maaarten]

dat deukje bij het serienummer heb je denk ik zo verholpen. Die bovenin onder het paaltje lijkt me een stuk lastiger. Ik zou in elk geval voorzichtig zijn daarbij.

De sax is in het brede gedeelte lekker slap als je de ring van de bekerbocht hebt losgemaakt, deuken(mits het geen puntdeuken zijn     ) op die plekken wrijf je zo weg met een bol voorwerp.
Bovenin is de buis veel steviger, en daardoor veel moeilijker uit te deuken.
je kunt het beter misschien laten zitten nog soms.
Pas ook op dat je niet tijdens het uitdeuken in de andere zijde juist een deuk naar buiten maakt.

dit is een leuke link nog. Kun je mooi kijken en lachen(of huilen) over hoe het niet moet.
http://www.shwoodwind.co.uk/misc/black_museum.htm

daar zie je ook een 'verwijderde' deuk uit een reference 54,

Trouwens flauw dat ik de foto niet mag laten zien van ze.

[johanj]

Ik vond op een duits saxforum de volgende link:

http://http://www.holzblasinstrumenten-studio.de/index.php/shop.html

Het schijnt dat deze firma replica's van plexiglas(?) verkoopt.

Misschien de moeite waard om een mailtje naar te sturen?

Ik heb inmiddels bericht van ze:

Hallo,
der Preis des Flügels beträgt 85,00 € inkl. 19% MwSt. Die Versandkosten als Päckchen lägen bei 10,23 € inkl. 19 % MwSt.
Der Flügel ist aus Plexiglas und nicht aus Metall. Aus Metall bekommt man sie noch von Keilwerth und diese Kosten ca. 60,00€ inkl. 19% MwSt.

Slik.......hier moet ik wel even over nadenken.

[the martin]

Koop er gelijk twee  

[Maaarten]

Ja, ook als je zelf opknapt rijzen de kosten al gauw de hoogte in

Als je 'm echt wilt gaan gebruiken is het wel erg leuk om plexiglas te hebben. Maargoed, het is ook een gebruiksvoorwerp, en 85 euro is toch wel veel voor een plastic beugel. Beetje 'inspelen op de behoefte' noem ik zoiets.

Succes met kiezen. Zou wel stoer zijn als je er zelf 1 kon maken.

[johanj]

die beugeltjes ken ik niet nee, wel mooie dingen.
Ik stel ze echter af met een plaatje kurk (beschadigt de toongaten niet) ertussen, en dan druk ik de klep dicht (niet met geweld, de polsters mag niet krom gaan worden etc).

Met wat zoek werk op internet kom ik verschillende methoden tegen:
- Op musicmedic beschrijft (zie:Curt Altarac de zgn push & pull methode. Hij pielt net zo lang met spatels en haakjes tot het zaakje perfect sluit.
- die duitser van saxwelt met zijn setje lepels (op ebay een setje gezien voor 25 euro)
- De bandman methode, die monteert alle kleppen en zet dan dikke veren op iedere klep en zet dan de hele sax in de oven.
- Jouw methode met een plaatje kurk.
Ik heb ook al wat zitten peuteren aan een polster, maar dat valt niet mee die goed te krijgen.
Moet ik begrijpen dat jij de klep verwarmd en dat de klep stevig dichtdruk met een plaatje kurk ertussen en dat de polster zich dat zodanig zet dat hij in een keer afdicht? Doet Bandman dat ik een keer met alle kleppen tegelijk? Of ga jij na deze actie nog verder met het fijne werk.

[Maaarten]

Wat ik doe is eigenlijk gewoon de push en pull methode. Met nadruk op de push. De pull is voor de echt priegelige lekjes, welke bijv. door een plooitje in het leer worden veroorzaakt.
Het is ook de methode die ik ken, omdat ik me ingelezen heb op musicmedic. Die ovenmethode ken ik niet.

Ik doe een polster netjes in de cup met afdoende schellak zodat stellen nog goed mogelijk is.
Dan kijk ik of ie zo al past.
zo niet:
Kijk ik of de laag schellak te dun of te dik is. (dan raakt ie bij het sluiten als eerste de toongat aan 1 kant)
Als de laag de juiste dikte blijkt te hebben maak ik het even warm, en dan druk ik op het te dikke gedeelte. Dat ben ik gaandeweg gaan doen door een blaadje kurk ertussen te steken op die plek, en dan zachtjes de klep dicht te drukken.
Dan met de half hete schellak de klep (zonder het kurkblaadje) dichtdrukken op de toongat  en even rustig vasthouden, en af laten koelen.
Weer controleren met de leklamp.

Een enkele keer blijkt er dan een plooitje ofzo te zijn(dan zie je 1 miniscuul lichtpuntje doorschijnen), dan trek ik heel lokaal het leer omhoog.

Dat is trouwens allemaal kwestie van tiende, honderdste, duizendste millimeters. Het is niet zo dat ik een polster op 1 plek bol maak door 'm daar omhoog te trekken haha.


Goed, ik ben geen prof reparateur hoor. Of het de beste methode is weet ik niet. Maar ik ben dat gewoon zo gaandeweg gaan doen.
Ik streef ook na om de polsters niet erg ver uit de cups te laten komen. Mijn toeter had hele dikke polsters voor de huidige, keilelijk.
Volgens mij was de bedoeling ervan om die te installeren, en dan te laten sluiten door alles maar keihard in te drukken. Wat zijn die musicmedic polsters dan lekker dun.
Goed, als de hoek niet meer klopt daardoor moet een polster soms wel weer ver uit steken soms.

[johanj]

Intussen aan het klooien met de polsters. Voor een paar tientjes een les-strip gekocht en toen ik die in de sax hing verraadde die al een paar kieren. Met name bij de G-klep. Die heb ik er maar tussenuit gehaald om boven een brandertje te verwarmen. De polster kwam los en vervolgens heb ik die wat anders op zijn plek gedrukt. Mooi, opeens kon ik wel de lage D spelen!.
Bij een andere klep kwam de polster niet snel genoeg los daardoor hield ik die al snel te lang of te dicht in de vlam. Oeps een walmpje %^&*!@#$%. Te laat, lak verbrand. Wegpoetsen, kale plek. MMmmmm.
Ik wist trouwens niet dat verzilverde kleppen ook nog gelakt zijn, maar achteraf kun je dat ook wel zien.

Ik begin toch te denken om maar zo'n hete luchtpistool te kopen die je in stappen van 10 graden in kunt stellen.

groet Johan

Btw: ik ben parallel nog met een ander saxproject bezig: zie http://sax.jonker.co/index.php?option=c ... n&Itemid=5. Maar ik twijfel een beetje of ik zo'n bizarre risicovolle aankoop wel een goed idee is om te plaatsen (in ieder geval wel een ander topic?)

[johanj]

Inmiddels weer een stapje verder.

Ik heb een elektronisch regelbare heteluchtpistool gekocht (Steinel en Bosch verkopen die dingen). deze is regelbaar in stappen van 10 graden.
Dat gaat snel en ik loop minder risico. Ik heb een aantal niet goed sluitende oude polster dicht gekregen. Bij eentje, de g klep, is de polster beschadigd en niet dicht te krijgen, dus het lage octaaf heeft snel de neiging om naar het hogere octaaf te springen. Ook klinkt de midden-d was onzuiver.. (zijn daar vuistregels voor... als je X hoort als je Y speelt, dan lekt de Z klep?)

Het leukste is dat de sax langzaam maar zeker bespeelbaar begint te worden. Zeker het lage octaaf (van d tot cis) klinkt al gaaf. Het hogere octaaf klinkt nog wat twijfelachtig, met name de d dus. Het allerlaagste daar moet ik nog naar kijken, maar misschien die ik dat na de nieuwe polsters.

Verder heb ik even geexperimenteerd met naaldveren. Ik heb gewoon een doosje naalden bij de HEMA om de hoek gekocht en ben die eens gaan bewerken.

- Als je een onbehandelde naald probeert plat te slaan, dan barst hij.
- Als je een naald voor een deel roodgloeiend laat worden, dan wordt het materiaal zacht (ook na afkoelen) en kun je er een platte kant aan slaan. Als je daar echter te ver mee gaat, dan wordt het gewoon een slappe naald en dan staat er geen spanning en dus ook geen veerkracht op.
- Als je een slappe naald verhit (niet roodgloeiend) en dan snel afkoelt door hem in water te houden, dan wordt hij weer harder. Als je daar weer te ver mee gaat wordt hij weer zo hard dat ie bros wordt en zo breekt.

Hiervond ik nog leuke informatie om te begrijpen wat er gebeurt.

Zo experimenteer ik nog even door voor ik aan een nieuwe veren en nieuwe polsters begin. Ik ben er nog niet achter hoe je een naald stevig in de ashouders krijgt. Heeft iemand tips hiervoor?

[Daan]

Verder heb ik even geexperimenteerd met naaldveren. Ik heb gewoon een doosje naalden bij de HEMA om de hoek gekocht en ben die eens gaan bewerken.

- Als je een onbehandelde naald probeert plat te slaan, dan barst hij.
- Als je een naald voor een deel roodgloeiend laat worden, dan wordt het materiaal zacht (ook na afkoelen) en kun je er een platte kant aan slaan. Als je daar echter te ver mee gaat, dan wordt het gewoon een slappe naald en dan staat er geen spanning en dus ook geen veerkracht op.
- Als je een slappe naald verhit (niet roodgloeiend) en dan snel afkoelt door hem in water te houden, dan wordt hij weer harder. Als je daar weer te ver mee gaat wordt hij weer zo hard dat ie bros wordt en zo breekt.

Hiervond ik nog leuke informatie om te begrijpen wat er gebeurt.

Een onbehandelde naald is dan waarschijnlijk veels te hard en dan barst hij omdat er te veel spanning in zit denk ik.
Wanneer je een staalsoort zacht maakt doe je dit door het roodgloeiend te verhitten en vervolgens af te lessen in water. Hierdoor vormt het atoomstructuur weer netjes en is het materiaal zacht geworden. Nu het zachter is geworden kan je het wat beter bewerken met gereedschap waardoor het gelukkig stuk minder snel slijt. Hierna verhit ik staal niet verder dan een oranje kleur met een zacht spits vlammetje, mocht je het verder verkleuren (dus die blauwe en rode kleuren) dan zou het misschien weer te zacht zijn geworden maar dat zou voor veren geen probleem zijn lijkt mij...

[johanj]

Vandaag een klein klusje gedaan.
De passing van de nek op de body was niet helemaal perfect.
Er zat een halve millimeter speling in en daardoor heb je in feite een lek.
Dat schijnt niet bevorderlijk te zijn voor de klank.
Ik heb een of andere ronde tafelpoot gepakt en daar voorzichtig de nek omheen gewrongen en steeds gechecked of het allemaal wel pastte.
Nu heb ik een perfect passende nek.

[Koen88]

weet je toevallig ook een manier om een deuk uit de nek te halen, ik heb er een aan de voorkant tussen de 2 stangen van het octaafmechanisme.

[johanj]

weet je toevallig ook een manier om een deuk uit de nek te halen, ik heb er een aan de voorkant tussen de 2 stangen van het octaafmechanisme.

Hallo Koen,
Ik zou het zo niet weten, ik ben ook maar een beginneling.
Het lijkt me wel heel lastig een deuk uit de nek te krijgen.
Je moet eigenlijk een stevige metalen staaf of voorwerp in de juiste vorm aan de binnenkant zien te krijgen en dan de deuk terugkloppen, maar dat zal niet meevallen en is ook niet zonder risico's.

[Maaarten]

ik had aan de voorkant 2 drukplekken. (van het mechisme gekomen, icm verkeerd gebruik) Gewoon met een steel van een hamertje met een lap eromheen de deukjes eruit gewreven.
Goed, je moet er wel bij kunnen