Als ik dit draadje lees komen eer vrijwel direct een aantal uitspraken bij me op die ik ergens gelezen heb en waar ik het ook wel mee eens ben.
- muziek is als een boom, de stam vertegenwoordigt de klassieke muziek. Daarlangs klim je omhoog en kun je in de kroon van de boom gaan zitten en is is elke tak van de boom bereikbaar.
- autodidacten komen zeer zelden voor.
Hoe je je muziekcarriere vorm geeft hangt er maar helemaal vanaf wat je zelf wilt. Wanneer ben je met welk resultaat tevreden? Om dat te kunnen beantwoorden moet je je bewust zijn van een aantal wetenswaardigheden.
- Mensen die gewend zijn om "op hun gehoor te spelen" doen meestal heel veel dingen fout.( tellen noten en rusten niet goed uit waardoor de inzetten verkeerd zijn, hierdoor komen de accenten in de knoei, kortom, het wordt een janboel, maar er zijn hele volksstammen die dat niet horen en het geweldig vinden.
- Mensen die een docent hebben die het niet zo nauw neemt omdat zij de theorie aanhangen dat amateurs vooral plezier moeten hebben en dat dat gerust ten koste mag gaan van de kwaliteit, doen heel veel fout.
- embouchure is iets wat tijd nodig heeft om tot een bepaalde stabiliteit te komen en pas wanneer die situatie bereikt is, is het verstandig om bv. met andere mondstukken te werken. dus bv klassiek/versus jazz ( en dus een lichte muziek embouchure)
- Je hebt niets aan een klassieke embouchure wanneer je lichte muziek speelt, en omgekeerd.
- het spelen in verschillende stijlen en verschillende instrumenten gaat altijd ten koste van elkaar.
- Je moet je realiseren dat klassieke muziek en lichte muziek spelen op sax betekent dat je 2 heel verschillende instrumenten bespeelt en het 1 nauwelijks iets te maken heeft met het ander.
- Lichte muziek is geen muziek wat je even op gevoel of gehoor doet. Het is r*te moeilijk!
- Klassiek muziek vereist een nauwkeurige mentaliteit die je in lichte muziek heel erg hard nodig hebt. je moet nl ontzettend strak in het ritme kunnen spelen.
wanneer je hier allemaal niet zo zwaar aan tilt kun je een hele leuke tijd hebben in een passende omgeving, maar kom je ooit in een situatie terecht waarin mensen spelen het die bovenstaande goed tot zich hebben genomen dan kom je ineens een heleboel tekort en dan is het maar de vraag wat je daarmee doet. Op zo'n moment inhalen is bijna niet te doen, afleren van fouten, vooral als het er veel zijn is vreselijk moeilijk en demotiverend, want je wilt mee met die anderen en dat terwijl je heel lang hebt gehoord dat je het zo goed doet!? ( je publiek is nl niet kritisch) Of kun je op zo'n moment zeggen; ik ga toch maar een niveautje lager spelen?
Misschien ben je nog niet zo lang aan het spelen, hoe oud ben je? Houd er rekening mee dat je weleens voor verassingen kunt komen te staan wanneer je je een paar jaar algemeen bezig houdt met saxofoon spelen. Door de veelzijdigheid van het instrument kom je muziekstijlen tegen (als het goed is, tenminste) die je misschien wel eens op een heel anderd spoor kunnen zetten dan je zou verwachten.
Of ben ja al een poosje bezig en heb je keus echt wel zo'n beetje gemaakt? dan zou ik zeggen, ga daar dan voor en kijk hoe je het bovenstaande daarop kunt inpassen.
Wat je ook kiest ( je wilt hetgeen je doet goed doen, of je wilt het doen zodat jij tevreden bent) er hoort een goede docent bij. Wil je het goed doen, dan wordt dat lastig want die zijn er niet veel. Vraag rustig door wanneer mensen kritiek hebben op een ander en neem dat niet zomaar aan. Veel mensen worden vaak op handen gedragen, maar dat zijn vaak mensen die beter zijn in netwerken dan in muziek maken en soms zijn de beste muzikanten/docenten diegene waar je nog nooit van hebt gehoord.
succes met je keuze.
