Een muziekstuk geschreven voor een bepaalde bezetting wordt het beste weergegeven wanneer het ook in die bezetting uitgevoerd wordt. Of een uitvoering in een andere bezetting minder mooi of evt. mooier kan zijn is alleen een kwestie van smaak. Veel van de klassieke muziek wordt ook niet meer in de originele bezetting uitgevoerd. Pas na 1750 werd het mogelijk om meer dynamiek te gebruiken en werden de orkesten uitgebreid naar de vorm waarin we ze nu kennen. Toch is die uitbreiding, denk ik, vooral tot stand gekomen door de vermeerdering van de verschillende instrumenten. Er kwamen bv. meerdere fluiten ipv 1 traverso om tegenwicht te bieden aan de dynamische mogelijkheden van bv piano. Ik denk dat de klassieke muziek hierdoor eigenlijk al die tijd toch hetzelfde karakter heeft behouden. Wanneer je de klankkleur van een dergelijk orkest verandert door bv blazers neer te zetten waar er normaal strijkers zitten, krijg je een heel ander geluid. En of dat nou recht doet aan wat geschreven is wil ik ook wel betwijfelen.
De klankkleur van bv. een harmonieorkest kan mij niet zo boeien, en van een fanfare al helemaal niet. BEHALVE wanneer er speciaal voor een dergelijk orkest geschreven is. Verder blijft het altijd een beetje behelpen wanneer een dergelijk orkest klassieke of popmuziek speelt. Vaak zijn de arrangementen erg gestroomlijnd en is veel emotie verloren gegaan. Het leuke is dat wanneer klassieke muziek door een rockband wordt gespeeld er veel vaker iets aantoegevoegd wordt dan wanneer de HAFABRA zich ermee gaat bemoeien. Ook een wanneer BV een philharmonisch orkest, of zelfs kamerensemble zich op het populaire pad gaan, ontstaan er vaak spannende dingen. Ik moet ook eerlijk toegeven dat wanneer prof. Orkesten als de Marinierskapel of de kon. Luchtmachtkapel spelen, ik het allemaal wel te pruimen vind. Ik hoef er toch echt geen CD van, ook niet van het orkest waar ik zelf inspeel.
Tot zover kan ik de opmerking van deze docent begrijpen.
Echter een andere zaak vind ik het volgende:
-Ik weet niet wat voor vak hij geeft of wat zijn eigen instrument is. Wanneer iemand bv viool speelt zal hij weinig binding met de Hafabra-wereld hebben. Toch vind ik dat iemand die muziekonderwijs geeft op zijn minst enigszins op de hoogte hoort te zijn van een zo’n belangrijke factor in de amateur-muziekwereld als de Hafabra. Het zou niet verkeerd zijn wanneer zo iemand zich realiseert dat de muzikanten in opleiding in hun latere prof. leven qua inkomen vaak afhankelijk zijn van die amateurwereld.
-Muziek is niet statisch. Muziek is voortdurend aan verandering en ontwikkeling onderhevig. Hier ontlenen mensen hun recht aan om met muziek te experimenteren en uit te voeren op de manier waarop zij dat willen. ( Er wordt tegenwoordig zelfs gerapt in klassieke muziek, klassieke componisten maken gebruik van die invloeden)
-Door ongefundeerde kritiek te uiten worden orkesten als harmonie en fanfare en steek in de rug gegeven. Deze orkesten hebben het, tegenwoordig, over het algemeen moeilijk. Subsidies zijn ontoereikend en orkesten zoeken hun toevlucht tot het uitvoeren van muziek waar zij van verwachten dat deze zowel publiek als leden op zal leveren. Muziekstukken laten schrijven is veelal onbetaalbaar terwijl er toch echt wel jong compositie talent aanwezig is wat de Hafabra van een modern en eigen repertoire zou kunnen voorzien.
Feitelijk vind ik dat er bij ELKE beroepsmuzikant een verantwoordelijkheid ligt tav de amateur-muziekwereld. En natuurlijk kan niet iedereen zich daar gelijkelijk voor inzetten maar voor mij begint betrokkenheid met waardering en respect. Zelfs voor een Hoempa-pa-band.
Elke prof is eerst amateur geweest!
Zo, dit was het eerste wat mij tebinnen schoot.
