Harmonie naar hoger plan brengen

[Invisible]

Dit topic gaat niet echt over de sax, maar omdat hier wel veel harmonie (en fanfare) spelers zijn, wil ik toch hier het één en ander voorleggen.

Ik speel dus bij een harmonie-orkest waar ik al jaren bij zit en tegenwoordig ook in het bestuur van zit. De laatste paar jaren is de fut er op veel fronten wat uit. Dit zit hem in de muziekkeuze (veel muziek die ik zelf na twee repetities wel heb zitten, maar wel drie maanden op de lessenaar blijft staan) en het soort optredens die we hebben (elk jaar z'n beetje de zelfde vaste optredens) en het resultaat is dan ook dat veel mensen ook niet echt meer gemotiveerd zijn om thuis veel te gaan oefenen. Nu hebben wij dit onlangs in onze ledenvergadering besproken of we het huidige niveau en gang van zaken acceptabel vinden, of dat we met zijn allen de schouders er onder gaan zetten en het is dus het laatste geworden.

Nu ben ik eigenlijk wel benieuwd naar hoe andere verenigingen het aanpakken (er zullen vast wel meer verenigingen mee kampen) om ook de daad bij het woord te kunnen voegen. Enkele zaken die ik zelf al wat bedacht heb zijn:
-Een planning maken voor enkele maanden voor wanneer we met welke stukken bezig gaan (op dit moment wordt er nog wat te veel op korte termijn gekeken naar het eerst volgende optreden waardoor stukken waar meer tijd in gestoken moet worden vaak blijven liggen en van uitstel komt afstel).
-Studiedagen waar ook in secties gerepeteerd wordt onder professionele begeleiding.
-Mensen die moeite hebben met stukken individueel ondersteunen door medemuzikanten buiten de repetities om.
-Meer afwisselende concerten (hiervoor zijn tips ook meer dan welkom).

Dus wie heeft er nog meer tips en/of ervaringen om een harmonie naar een hoger niveau te brengen?

[niesten]

In de harmonie waar ik in speel is het idd niet anders.
Enkele jaren geleden werd na een promotie tijdens een concours de vraag aan de leden en dirigent voorgelegd of we idd een niveau hoger zouden gaan musiceren of op het huidig niveau verdergaan, maar beter uitwerken. De dirigent en enkele leden (waarvan de meesten het hoger niveau individueel wel zouden aankunnen) waren voor het laatste. De dirigent voorzag het probleem dat niet iedereen de niveau stap zou kunnen bijbenen en dat ook bij veel concerten muzikanten aangevuld zouden moeten worden. Toch was de meerderheid ervoor om het hogere niveau te betreden, dus zo geschiede...
Diverse leden haakten af omdat ze het niet bij beenden. Er moest veeeeeel te lang aan stukken gerepeteerd worden, waardoor de "betere" muzikanten steeds minder thuis gingen repeteren (als je het met de tijd van de repetities in de vingers krijgt, waarom zou je dan nog groots thuis oefenen).
Pakweg 4 jaar geleden heeft men toch het licht gezien toen de toenmalige dirigent het voor gezien hield. Een nieuwe dirigent werd gevonden en er zouden werken van  1-2 niveaus lager gespeeld gaan worden. De nieuwe dirigent deed niets aan stemming (ging dus achteruit). De werken waren zo makkelijk te spelen, dat nog minder mensen thuis repeteerde en de dirigent motiveerde ook niet om thuis te repeteren. Verder reikt het beleid van het bestuur niet verder dan het volgende concert (in elk geval gevoelsmatig). Er zijn op dit moment geen (!!) leerlingen, dus de komende 2 jaar komt er ook geen nieuwe muzikant bij (tenzij er toevallig een muzikant in ons dorp komt wonen die bij de harmonie wil). En dat bij een groepje van pakweg 30 spelende leden... Dan nog slordigheden wat betreft data van concerten die op het laatste moment verschoven worden, waardoor weer een paar mensen er niet bij kunnen zijn. Eigenlijk zouden we vorig jaar op concours moeten, maar hadden uitstel tot dit jaar aangevraagd. Maar ook dit jaar gaan we wederom niet, waardoor we officieel degraderen. Waarschijnlijk zal dat dus betekenen dat we de komende 4-5 jaar niet op concours gaan en het zou me niets verbazen als het niveau in die tijd alleen maar blijft dalen. Alles bij elkaar geen situatie waar je vrolijk van wordt. Het zou me niets verbazen als deze harmonie over 5 jaar niet meer (zelfstandig) bestaat (wat dirigent en enkele leden overigens openlijk ook zo hebben gezegd). Op dit moment put ik (veel) meer plezier uit het uithelpen bij enkele andere verenigingen en speel sinds kort weer met veel plezier in een Soul/funk/rock bandje. En aangezien ik de laatste paar jaar al met meer tegenzin dan met plezier naar de repetitie ga, weet ik niet hoelang ik nog lid zal blijven bij deze vereniging (na ca 28 jaar lidmaatschap), die me eigenlijk toch wel aan het hart gaat  

Maar fijn dat er toch nog verenigingen zijn die de situatie onder ogen willen zien en het tij willen keren!  =D>
Zoals je begrijpt kan ik geen voorbeelden aanhalen vanuit de vereniging waarin ikzelf speel, maar heb wel zelf een aantal ideen:
 - Veel pretparken bieden de mogelijkheid om met de vereniging een concert te geven. Daaraan gekoppeld hebben alle spelende leden dan gratis entree. Is een gezellig uitje voor de vereniging wat het saamhorigheidsgevoel vergroot.
 - Wat ikzelf altijd leuk heb gevonden, waren play-ins. Hier krijgen de aangemelde muzikanten (van diverse verenigingen e.d.) vooraf de bladmuziek toegestuurd. Op de dag (of weekend) zelf zijn er dan een aantal repetities en partij repetities (met goede/bekende dirigenten of sectie leiders) om aan het eind van de dag (weekend) een groots concert te geven. Hieraan hebben vroeger weleens groepen muzikanten uit onze vereniging aan meegedaan. Heb ik altijd als heel leuk en leerzaam ervaren.
 - Bijzondere concerten organiseren. Denk aan een proms concert met een band, zangkoren en de harmonie. Of een galaconcert met een bekende zanger/zangeres, kan klassiek of poppie zijn, afhankelijk wat bij jullie leden past.

Ik hoop dat je er wat mee kunt.
In elk geval veel succes met het uitstippelen van de strategie voor jullie vereniging!

Groeten,
Roger

PS: Sorrie voor de gigantische lap tekst, maar ik moest het toch even kwijt en jouw topic leende zich hier perfect voor ...

[Ties76]

Een heel ander verhaal uit het Zuiden des lands.
Ik woon in een dorp met ongeveer 1100 inwoners en de fanfare hier heeft in het verleden op zeer hoog niveau gespeeld. Later werd dat minder, ledenaantal werd minder, er is nog maar 1 jeugdlid, enz. enz. tot dusver hetzelfde.
Hier is besloten dat het plezier in het samen muziek maken boven de prestatie moet gaan, waar natuurlijk wel balans gevonden moet worden in dat niveau. Niet te veel verslappen dus.
Vijf jaar geleden is de fanfare omgebouwd tot een algemene muziekvereniging, waardoor concoursen e.d. niet meer hoeven en er ook meer vrijheid is in de te spelen muziek (er liepen leden weg, omdat ze niet meer die 'Tirolerzeik' wilden spelen, hun woorden, niet de mijne), of onderlinge kleine formatie-probeersels e.d.
Nu is er een muziekvereniging met een goede harde kern die langzaam uitbreid (laatst nog met een dwarsfluit, had niet gekund in de fanfare) en onder toezicht van een muzikaal leider op niveau blijft en leuke stukken op het repertoire heeft staan en daarnaast is er sinds vorig jaar een soort joeks-afdeling (lager niveau, wel veel plezier) voor de mensen die het niveau van de vereniging niet helemaal halen (of helemaal niet), maar wel muziek willen maken in een groep.
Met uitvoeringen kunnen de muzikanten elkaar aanvullen (zeker vanuit de niveau-groep richting joeksgroep) en er zijn ook een aantal leden bij beide groepen vaste muzikant, gewoon voor de fun.
Ik zit zelf in de joeksafdeling, omdat ik pas ruim een jaar sax speel en niet op C/D-niveau kan presteren, maar nu dus wel ervaring kan opdoen in de groep.
Mijn vriend speelt eigenlijk de opvulling in de joeksgroep (instrumenten die we te kort komen, invullen op toetsen), maar kreeg de kriebels te pakken en is met trombone begonnen. Zodra het een beetje klinkt, mag hij proberen mee te blazen in de joeksgroep. Lekker laagdrempelig dus.
Ik weet dat het op meer plaatsen in Limburg zo gedaan is in de afgelopen jaren, maar er zijn ook nog steeds dorpen hier in de omgeving waar de 'oude' harmonie of fanfare nog bomvol zit. Waar het aan ligt, je weet het soms gewoon niet.

[zomertje]

Ik speel bij 2 verenigingen, eentje in Gouda en eentje in Dordrecht.

Beide verenigingen doen 1x per jaar of per 2 jaar in de schouwburg. Een concert met theater of dans erbij, helemaal uitgewerkt en uitgediept. Dat is eigenlijk altijd wel een uitdaging waardoor het leuk blijft. En het is leuk om te doen en te vertellen, en natuurlijk komen je vrienden/familie dan graag naar je kijken.

Met de vereniging in Dordrecht zijn we naar Spanje geweest om daar te spelen, met de vereniging uit Gouda gaan we dit jaar naar Engeland.

Voor de jeugd hebben ze in Gouda een heel leuk project: samen met de lagere scholen een aantal workshops om de jeugd kennis te laten maken met muziek. Dit hele project mond uiteindelijk uit in een voorstelling in de schouwburg waar alle lagere schoolkinderen van groep 7 en 8 komen kijken. In die voorstelling doen wat kinderen mee uit de projecten en het leerlingorkest van de vereniging (wat best aardig niveau heeft inmiddels) samen met een vertellen en wat theater.

Dus andersoortige optredens, dan ga je vanzelf harder repeteren denk ik
Vaak is een goeie dirigent wel belangrijk om er iets van te maken.

[Pieter]

Goed Topic!

Dit is een onderwerp wat je van veel verschillende kanten kunt belichten.

1ste; de plaats is heel belangrijk. Regio's met een grote muziektraditie hebben vaak moeiteloos zeer goed bezette orkesten, zoals de zuid-hollandse eilanden, Limburg bv. laatst waren we met ons lleerlingenorkest in sassenheim waar een orkest speelde wat 3!!! leerlingenorkesten had met een gemiddelde bezetting van 55!!! leerlingen per orkest!
De cohesie in kleine gemeenschappen is groter zodat de bekendheid met het fenomeen blaasmuziek vanzelf meer in die gemeenschap aanwezig is als bij een groot stedelijk gebied als de randstad bv.
Kinderen komen ook niet meer in contact met blaasmuziek mede door de uitholling van het basisonderwijs, en wat belangrijker is, inmiddels is er ook een generatie ouders die dat contact verloren hebben en dus ook niet hun kinderen in die richting zullen sturen. De kosten blijken dan ook vaak te hoog ten opzichte van de het te verwachten rendement van muzieklessen. maw, ouders hebben zelf niet meer de ervaring dat muziek maken zo ongelooflijk veel positiefs oplevert.

Hier kun je een aantal dingen aan proberen te doen
-wat je ook doet, bereid je voor op een lange en moeizame weg waarbij je met tegenvallers toch door moet zetten
-verwacht geen inspanningen van andere partijen wanneer je een of ander programma opzet, alle inzet moet vanuit de vereniging kunnen gebeuren en bekostigt worden.
-Laat jezelf - je eigen orkest of indien aanwezig, het leerlingenorkes veel vuldig aan de buitenwereld zien en zorg ervoor dat je plezier uitstraalt. Dat kun je oa bereiken door ervoor te zorgn dat iedereen met plezier naar de repetities komt.
-Let erop dat je altijd werkt aan niveauverbetering, de doodsteek voor een muzikant is niet hoeven presteren. Dit moet je wel individueel invullen, want niveauverbetering van het hele orkest bereik je alleen wanneer individuen zich verbeteren.

Wat betreft het omgaan met verschillende ideeen over het wenselijke niveau is het denk ik belangrijk om te weten hoe individuen presteren en waarom ze presteren zoals ze doen. bij mij gaan altijd ongeloofelijk mijn stekels omhoog wanneergesteld wordt dat er leden zijn die best wat meer kunnen reperteren.
Je moet kijken naar de opbouw van je orkest, bv 15% ouder dan 60, 40 % ouder dan 40, 20% tussen 30 en 40 en de rest jonger dan 30.
Zoals ik al wel eens eerder gezegd heb: middelmatigheid is maatgevend voor zowel dirigenten, orkestleden, maar ook de concoursjuryleden. Voor de oudere generaties gold dat je techniek leerde tot en met B examen en muziek ga je pas maken  bij een C examen. dat is ouderwets! Het ontwikkelen van muzikaliteit moet ontwikkeld worden vanaf de eerste noot die je speelt. Maar de meeste orkesten hanteren als toelating B niveau. Iedereen blij dat hij niet meer hoeftte lessen en watje dan krijgt zijn mensen die 20, 30 of 40 jaar lid zijn, heel veel orkestervaring hebben en zich een grote routine hebben eigen gemaakt. Dat wordt vervolgens muzikaliteit genoemd en als maatstaf aangenomen. Er zijn overigens ook nog genoeg jongeren die nog steeds in deze valkuil terecht komen. De best presterende mensen uit deze groepen zitten vaak op de eerste stoelen en zijn ervan overtuigd dat de wat minder presterende mensen het net zo zouden moeten doen zoals zij.

Ik ben nog lang niet klaar maar ik moet nu weg.
wordt vast nog vervolgd

[Invisible]

Hele stukken tekst al, ik heb blijkbaar een gevoelige snaar geraakt bij menig orkestblazer

Om eens een concert met een ander soort muziekgroep te doen is ook wel iets wat ik al in mijn hoofd had. Zo iets doen wij in principe met het kerstconcert elk jaar al, maar dat zijn doorgaans grote koren en altijd vrij zwaar (heb je nou eenmaal snel met kerst). Het kerstconcert is naar mijn idee ook het enige concert van het jaar van aardig niveau, alleen is dat niet altijd even stimulerende muziek (vooral voor de saxsectie niet). Daarnaast is er het jaarlijkse donateursconcert, maar daar doet de hele vereniging aan mee (majorettes, drumband en jeugdgroepen enzo) en spelen we dus maar een klein half uurtje en vaak ook alleen muziek wat in het thema van dat concert past wat de keus vaak erg beperkt (dit jaar hadden we het clichéthema vakantie en daar hebben we niet eens Holliday in Rio gespeeld terwijl daar juist een mooie tenorsaxsolo voor mij inzit   ). Verder zijn het de vaste dingen als met Koninginnedag, dodenherdenking en één of twee buitenoptredens zoals een straatfestival. Een ander concert waar de harmonie echt centraal staat zoals bij het kerstconcert is er de laatste jaren dus ook niet echt geweest. Het probleem met al deze standaard dingen is dat daar vaak wel veel tijd ingestoken wordt (zit je in oktober al aan de kerstmuziek terwijl de zomer nog maar net afgelopen is) waardoor er met de huidige koers vaak ook geen tijd voor is voor een dergelijk concert. De eerste stap daarin zal dan ook zijn dat we daar gewoon tijd voor zien te maken en ons minder laten leiden door de standaard optredens.

Waar we nog wel een methode voor moeten vinden is hoe we met de muzikanten omgaan die op dit moment het al zwaar hebben (die nog maar net begonnen zijn of gewoon niet zo muzikaal zijn), bijvoorbeeld in de vorm van extra individuele begeleiding. Maar ik denk wel dat door hun meer in het diepe te gooien, zij wel sneller op een hoger niveau zullen komen.

Ik hoop dat we de komende tijd de negatieve spiraal waar wij nu inzitten (geen motiverende muziek en concerten, dus er wordt minder geoefend, dus nog simpelere muziek, enz, enz) kunnen doorbreken want ik weet van mij zelf, maar ook van anderen in het orkest, dat er zoals het ging er op een gegeven moment alleen maar leden weglopen (en er zijn ook al leden weggelopen om onder andere deze reden). Je hebt natuurlijk ook het gevaar dat er mensen weggaan als je het niveau opschroeft omdat die dat niet bij kunnen benen, maar ik denk dat je als vereniging altijd nog beter uit bent door je beste muzikanten te behouden dan om beginners koste wat het kost binnen te houden en het is natuurlijk ook niet dat wij in één klap alleen maar moeilijke technische stukken gaan spelen, dat zal geleidelijk gaan.

[Ties76]

Ik ben het helemaal mee eens dat je beginners niet koste wat kost binnen moet houden, maar biedt ze dan een andere plek.
Ik weet van mijzelf dat ik me over de kop zou moeten werken om (te snel) het niveau van de grote groep te halen. De lol zou er voor mij af gaan.
Vandaar dat bij ons de losse afdeling met muzikanten met minder aanleg en/of minder ervaring een hartstikke fijne oplossing is. Deze afdeling wordt aangevuld door de muzikanten uit de grote groep die het gewoon gezellig vinden om samen muziek te maken en daarbij misschien ook nog wat mensen meer op niveau kunnen trekken.
Die kartrekkers heb je wel nodig moet ik zeggen, anders bereik je helemaal niets.

[Fons]

Is het dan niet een idee om als Harmonie een play-in te organiseren?

Op zondagochtend bijelkaar, allemaal nieuwe stukken. En dan 's avonds een concert.
Of een concert i.c.m het plaatselijk koor.

[Invisible]

Ik ben het helemaal mee eens dat je beginners niet koste wat kost binnen moet houden, maar biedt ze dan een andere plek.
Ik weet van mijzelf dat ik me over de kop zou moeten werken om (te snel) het niveau van de grote groep te halen. De lol zou er voor mij af gaan.
Vandaar dat bij ons de losse afdeling met muzikanten met minder aanleg en/of minder ervaring een hartstikke fijne oplossing is. Deze afdeling wordt aangevuld door de muzikanten uit de grote groep die het gewoon gezellig vinden om samen muziek te maken en daarbij misschien ook nog wat mensen meer op niveau kunnen trekken.
Die kartrekkers heb je wel nodig moet ik zeggen, anders bereik je helemaal niets.

Die andere plek hebben we ook wel in de vorm van een jeugd/beginnersorkestje (doorgaans iets van 10 man ofzo), maar je wil de mensen uiteindelijk bij het grote orkest krijgen om toch wat doorstroming te houden.

Is het dan niet een idee om als Harmonie een play-in te organiseren?

Op zondagochtend bijelkaar, allemaal nieuwe stukken. En dan 's avonds een concert.
Of een concert i.c.m het plaatselijk koor.

Zoiets was ik nog wel eens van plan om met het saxofoonkwartet waar ik in speel te organiseren voor alleen saxen, een saxofoonorkest voor één dag dus. Misschien is dat ook wat voor de harmonie, ik zal het meenemen.

Ideeën voor concerten moet uiteindelijk ook wel lukken om te bedenken, het is meer dat we er tijd voor moeten maken en iemand vinden die de kar gaat trekken om z'n dergelijk concert te organiseren.

[Nijn]

Ik heb helaas ook niet de oplossing voor dit probleem. Bij mijn oude vereniging speelt hetzelfde probleem. Inmiddels hebben ze daar voor de basisschoolleeftijd een blokfluitgroep, en dat loopt volgens mij best redelijk. Al kom ik daar lang niet meer wekelijks, dus heel veel krijg ik er niet van mee. Ik weet wel dat als ik er eens een repetitie wel ben (ik woon in Groningen en orkest is in de buurt van Enschede, ben dus eigenlijk meer donatuer dan lid ), met een beetje pech is er dan een man of 15, spelen ze bijna een uur hetzelfde stuk dat ik prima vista in één keer mee kan toeteren en is de dirigent geïrriteerd over de beroerde opkomst. Ik kan ook niet zeggen dat ik dan veel zin heb om te gaan repeteren. Het gaat hier overigens ook om een dorp met ongeveer 2.500 inwoners, onder de rook van Enschede.

Bij mijn "nieuwe" orkest is het overigens heel anders. Dit is een groot orkest, met voor bepaalde secties (saxen bijvoorbeeld) zelfs mensen op de wachtlijst. De individuele kwaliteit van muzikanten is over het algemeen goed en ook is iedereen bestwel gemotiveerd heb ik het idee. Bij dit orkest zijn overigens geen leerlingen, iedereen die lid wordt kan al spelen en moet voorspelen om in het orkest te mogen. En zelfs op straat lukt het om een redelijk grote groep bij elkaar te krijgen. Maar wat ze hier concreet anders doen?... Ik heb geen idee. het lijkt wel of mensen vanzelf aan komen lopen.

Ik denk dat het, vooral voor de jeugd, ook heel belangrijk is dat het sociaal gezien leuk is. Heb in de loop der jaren al heel vaak gezien dat kinderen heel enthausiast beginnen, ze leuk kunnen spelen, maar dat ze dan op een bepaalde leeftijd ermee ophouden omdat er geen vriendjes en vriendinnetjes meer bij de vereniging zijn. Toen ik zo oud was waren we net met een stel meiden bij elkaar, dat heeft ons toen bij de vereniging gehouden, daar hebben we het wel eens over gehad. Je moet dan dus zorgen dat mensen vrienden maken bij de vereniging. Met kampweekenden voor de jeugd en dat soort dingen. En natuurlijk zo vroeg mogelijk in het leerproces gaan samenspelen, want dat maakt muziek pas echt leuk  

[niesten]

Ideeën voor concerten moet uiteindelijk ook wel lukken om te bedenken, het is meer dat we er tijd voor moeten maken en iemand vinden die de kar gaat trekken om z'n dergelijk concert te organiseren.

Dan wel ervoor zorgen dat er genoeg draagvlak is en dat degene die het voortouw neemt niet in zijn eentje die kar moet trekken, want is de kans groot dat het alsnog mis gaat. Ik heb 4 jaar een evenement (Open AIr festival voor bandjes) voor de harmonie georganiseerd om de kas te spekken (tussen 2000-4000 per jaar), maar na 4 jaar de kar (bijna) alleen getrokken te hebben was ik zo "beurs getrokken" dat ik me vervolgens voor de organisatie van dat evenement heb teruggetrokken. En vervolgens is de stekker dus helemaal uit het evenement getrokken Dus afhankelijkheid van 1 persoon kan erg gevaarlijk zijn oor de continuiteit van activiteiten (en dus indirect voor de vereniging).

Ik denk dat het, vooral voor de jeugd, ook heel belangrijk is dat het sociaal gezien leuk is. Heb in de loop der jaren al heel vaak gezien dat kinderen heel enthausiast beginnen, ze leuk kunnen spelen, maar dat ze dan op een bepaalde leeftijd ermee ophouden omdat er geen vriendjes en vriendinnetjes meer bij de vereniging zijn. Toen ik zo oud was waren we net met een stel meiden bij elkaar, dat heeft ons toen bij de vereniging gehouden, daar hebben we het wel eens over gehad. Je moet dan dus zorgen dat mensen vrienden maken bij de vereniging. Met kampweekenden voor de jeugd en dat soort dingen. En natuurlijk zo vroeg mogelijk in het leerproces gaan samenspelen, want dat maakt muziek pas echt leuk

Hier snij je denk ik een heel belangrijk punt aan. Het is belangrijk om aansluiting te vinden binnen de vereniging voor nieuwe leden. Bij mijn vereniging was er 1 persoon in het bestuur die zich daar heel veel mee bezig hield en toen die pakweg 10 jaar geleden zijn functie neerlegde (is verhuisd), heeft niemand deze taak fatsoenlijk overgenomen. Dus er is een gat van een hele leeftijdsgroep ontstaan, waardoor sommige navolgende leerlingen zijn gestopt omdat al hun vriendjes bij voetbal/schutterij/... zaten en het daar veel gezelliger was. Ook zijn er enkele leerlingen gestopt omdat men strikt vasthield aan het A-diploma van de muziekschool en de muziekschool aan de 2 jaars termijn voor het A diploma. Als een leerling dan al bijv. 1 jaar bij een gevorderd lid les heeft gehad is zo iemand dus 3 jaar aan het lessen voordat ze bij het grote orkest mogen. In de "snelle" wereld waarin we leven duurt dat voor zo'n kind veel te lang en haakt af. Er moeten leuke dingen in het nabije verschiet liggen tijdens de lange leerweg en ze moeten toch op de een of andere manier bij de vereniging betrokken worden. Zo zijn voorspeelavonden voor de leerlingen voorafgaand aan een concert van de harmonie een idee, of idd kampweekenden, als groep jeugd meedoen aan een (jeugd)play-in, workshops door bekende professionele musici, etc. etc. een greep uit de ideeen die zouden kunnen werken.
Maar er moeten dan natuurlijk wel mensen binnen de vereniging zijn die hier energie en tijd in willen steken.

Merk wel dat dit onderwerk blijkbaar een hoop los maakt...
Ik lees met belangstelling verder

Groeten,
Roger

[Invisible]

Dan heb ik nog een situatie binnen de harmonie waar ik wel benieuwd naar ben hoe dat bij jullie aangepakt zal worden.

Naast mij in het orkest een oudere man op tenorsax (heeft onlangs zijn speldje voor 50 jaar lidmaatschap gehad) welke enkele jaren geleden na een misgelopen operatie in een rolstoel beland is. Met hulp van andere leden (van huis ophalen, van de rolstoel naar de stoel helpen enz.) komt hij toch nog elke week repeteren en ook thuis doet hij er volgens mij wel genoeg aan om mee te kunnen komen. Maar door het ontbreken van enige vorm van ademsteun (gedeeltelijk verlamd), geen actieve houding en niet genoeg longcapaciteit om veel lange noten te kunnen spelen is hij muzikaal gezien een storende factor. Hij is altijd te laag gestemd (mondstuk kan er niet eens meer verder op, je ziet geen eens kurk meer terwijl als ik op die sax speel nog minstens 5mm kurk over heb) en zacht en subtiel spelen zit er ook niet in. Zoals jullie waarschijnlijk ook wel ooit ervaren hebben is het erg vervelend om een niet stemmende muzikant naast je te hebben omdat je dan altijd het idee hebt dat je zelf niet stemt, ook al is dat niet het geval. Het lastige van dit probleem vind ik dat dit zijn lust en zijn leven is, als dit voor hem wegvalt houdt hij vrij weinig in zijn leven over, dus hem de deur wijzen is niet iets wat we willen (willen we eigenlijk nooit, we zijn blij met elk lid dat we hebben). Op dit moment wordt er dus verder niets aan gedaan, maar meerdere muzikanten om hem heen ergeren zich er wel steeds meer aan, het gaat dan ook alleen maar achteruit met hem. Hoe zouden jullie hier mee omgaan?

[Ties76]

In een rolstoel spelen op een tenor? Wauw (nou, ja, als het goed zou gaan).
Ik speel zelf zittend in een rolstoel en herken het probleem van de ademsteun als ik moet ben. Ik zak dan ook wat in.
Spelen in een rolstoel gaat wel, maar dan wel echt rechtop! Ik heb van natuurlijk een kaarsrechte rug, maar zat toen ik net begon toch ook wat voorover gebogen. Nu speel ik wel rechtop en dan heb je meer lucht en meer ademsteun.
Wat tips voor de zithouding zouden dus misschien wat op kunnen leveren. Zoals we bij rolstoeldansen te horen krijgen: een actieve houding in een rolstoel heb je met je billen tegen de achterkant van de stoel en de rug los van de rugleuning (is voor gezonde mensen op een stoel eigenlijk precies zo).
Waar ik wel benieuwd naar ben, is naar de stand van de tenor. Ik heb vlak naast mijn zitting nog een 8 cm dik pak met spatbord, wiel en hoepel. Heeft hij daar zijn tenor nog naast? Dan heb je totaal geen controle lijkt mij.
Vooraan in de rolstoel zitten met de tenor tussen de knieën lijkt mij ergonomisch beter, alhoewel een tenor dan erg zwaar is. Voor mij een van de redenen om voor een alt te gaan. Die past op de zitting tussen mijn knieën. Misschien moet die meneer naast je ook overstappen op een alt. Maar hoe je dat netjes brengt bij iemand die al 50 jaar lid is?
(Stiekum de tenor in onderhoud doen en hem een alt ter overbrugging geven en hopen dat dat beter gaat?)

[Invisible]

Als hij speelt zit hij niet in de rolstoel, wij helpen hem dan altijd naar een goede hoge stoel (hij kan met veel steunen dan nog net een beetje staan). Het probleem zit hem er juist in dat hij niet goed rechtop kan zitten, probeer voor de grap maar eens helemaal onderuitgezakt in de leuning te blazen op je sax.

[Ties76]

Lijkt me onmogelijk! En het gewicht van de tenor trekt hem natuurlijk nog eens extra onderuit.
Een lichtere sax helpt natuurlijk ook niet als hij zelf niet rechtop kan zitten.
Lastig probleem. Ik brainstorm nog even verder, ben vrij goed thuis in (revalidatie)hulpmiddelen, maar dit vergt wat meer creativiteit.